Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα 2004
Το 2004 υπήρξε αναμφισβήτητα μια πυκνή σε γεγονότα χρονιά, που ανέδειξε, εκτός των άλλων, ορισμένα κρίσιμα συμπτώματα καθυστέρησης του πολιτικού και επιστημονικού περιβάλλοντος, αλλά και του κυρίαρχου επιστημονικού επικοινωνιακού συστήματος της χώρας.
Τρία είναι τα σημαντικότερα ζητήματα που αναδεικνύονται στο συγκεκριμένο πεδίο:
1. Η "επικοινωνιακή πολιτική" δεν είναι δυνατόν να επικυριαρχήσει στις κοινωνικές ανάγκες και στους διαμορφωμένους σε βάθος χρόνου πολιτικούς συσχετισμούς. Ακόμα περισσότερο, είναι αδύνατον ο εντυπωσιασμός και η προπαγάνδα να κυριαρχήσουν πάνω στην ουσία της πολιτικής και της κοινωνικής ανάλυσης.
2. Η προεκλογική περίοδος επέφερε σημαντικό πλήγμα στην αξιοπιστία των περισσοτέρων εταιρειών δημοσκοπήσεων και έδειξε τα όρια της παραγόμενης έως σήμερα "ιδιωτικής δημοσκόπησης".
3. Το επικοινωνιακό σύστημα έχει επιβάλει ένα είδος "έρευνας" που έφθασε πλέον στα όρια του. Το είδος αυτό είναι ανεπαρκές, τόσο στο σχεδιασμό όσο και στην ανάλυση δεδομένων.
Για το λόγο αυτό δεν μπορεί πλέον κανείς να παρακολουθήσει συστηματικά τις τάσεις της ελληνικής κοινωνίας. Ο φετινός τόμος της VPRC επιχειρεί να απαντήσει στα παρα-πάνω ανοικτά ζητήματα. Στα 16 άρθρα του τόμου παρουσιάζονται και αναλύονται οι δομικές τάσεις του πολιτικού και κομματικού συστήματος, η εκτίμηση των οποίων είναι χρήσιμη, τόσο για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος όσο και για την εκτίμηση των τάσεων που το διαπερνούν και που, πιθανώς, θα εκδηλωθούν μελλοντικά. Επίσης, παρουσιάζονται και αναλύονται συγκεκριμένα κοινωνικά θεματικά πεδία, τα οποία προσφέρουν σημαντικό γνωστικό υλικό για "αφανείς" πολλές φορές διαστάσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Στο πρώτο μέρος του τόμου παρουσιάζονται και αναλύονται έρευνες που αφορούν στις εκλογές του 2004, στις ιδεολογικές, πολιτικές και πολιτικές συντεταγμένες των ελληνικών κομμάτων σε σχέση με το "μεσαίο" χώρο, στους μετασχηματισμούς και διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, στο ΛΑΟΣ και στο χώρο της άκρας δεξιάς, στο λαϊκισμό της δεξιάς, στη διάκριση Αριστεράς/Δεξιάς και τέλος παρουσιάζεται μια μέθοδος εκτίμησης της κατανομής των βουλευτικών εδρών. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται έρευνες για: τη δομή του ελληνικού νοικοκυριού, τα άτομα με αναπηρία, την καταγεγραμμένη ανεργία, τα συνδικάτα και τις εργασιακές σχέσεις, τους δικηγόρους, την εταιρική κοινωνική ευθύνη, τα χαρακτηριστικά των α-ποφοίτων των ΑΕΙ και ΤΕΙ, την αρχιτεκτονική.
Έκδοση ιδιαίτερα επιμελημένη, με ελληνόγλωσσο και ξενόγλωσσο ευρετήριο ονομάτων.
Τίτλος βιβλίου: | Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα 2004 |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Αναλύσεις πολιτικής και κοινωνικής έρευνας: Εκλογές, κόμματα, ομάδες συμφερόντων, χώρος και κοινωνία |
---|
Εκδότης: | Σαββάλας |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας) κ.ά. (Συγγραφέας) Κουκουράκης, Γιώργος (Συγγραφέας) Γκίβαλος, Μενέλαος Α. (Συγγραφέας) Βερναρδάκης, Χριστόφορος (Συγγραφέας) Συμεωνίδης, Γιώργος (Συγγραφέας) Μαυρής, Γιάννης (Συγγραφέας) Βερναρδάκης, Χριστόφορος (Επιμελητής) Ινστιτούτο V Project Research Consulting (Φορέας) Βερναρδάκης, Χριστόφορος (Υπεύθυνος Σειράς)
|
ISBN: | 9789604234981 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Κοινωνικές Επιστήμες | Σελίδες: | 484 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2005 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Κοινωνιολογία |

Feynman, Richard P., 1918-1988
Ο Richard P. Feynman γεννήθηκε στο Μπρούκλυν το 1918 και πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1942. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Πρόγραμμα Manhattan στο Λος Άλαμος κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Στη συνέχεια, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Cornell καθώς και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας. Το 1965 έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής -από κοινού με τους SinItiro Tomanaga και Julian Schwinger- για την εργασία του στην κβαντική ηλεκτροδυναμική. Ο δρ. Feynman κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ για την επιτυχή επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων της θεωρίας της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Διατύπωσε επίσης μια μαθηματική θεωρία η οποία εξηγούσε το φαινόμενο της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου. Στη συνέχεια, μαζί με τον Murray Gell-Mann, επιτέλεσε θεμελιώδες ερευνητικό έργο στον τομέα των ασθενών αλληλεπιδράσεων, όπως η διάσπαση βήτα. Στα επόμενα χρόνια ο Feynman έπαιξε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της θεωρίας των κουάρκ, εισάγοντας το μοντέλο των παρτονίων για τις διαδικασίες σκέδασης ανάμεσα σε πρωτόνια υψηλής ενέργειας. Εκτός από τα παραπάνω επιτεύγματα, ο δρ. Feynman εισήγαγε εντελώς νέες υπολογιστικές τεχνικές και νέο συμβολισμό στη φυσική, με σημαντικότερες τα πασίγνωστα πλέον διαγράμματα Feynman, τα οποία -ίσως περισσότερο από κάθε άλλο φορμαλισμό στη νεότερη επιστημονική ιστορία- άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις θεμελιώδεις φυσικές διαδικασίες και υπολογίζουμε τα φυσικά μεγέθη που τις χαρακτηρίζουν. Ο Feynman υπήρξε ένας εξαιρετικά ικανός δάσκαλος. Από όλες τις πολυάριθμες βραβεύσεις του ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το Μετάλλιο Διδασκαλίας Oersted, το οποίο κέρδισε το 1972. Το βιβλίο του Διαλέξεις φυσικής, που πρωτοεκδόθηκε το 1963, χαρακτηρίστηκε από έναν βιβλιοκριτικό του περιοδικού "Scientific American" ως "βιβλίο δύσκολο, αλλά γονιμοποιό και σαγηνευτικό -είκοσι πέντε χρόνια αργότερα το βιβλίο εξακολουθεί να είναι ο ιδανικότερος οδηγός για τους δασκάλους και για τους καλύτερους ανάμεσα στους φοιτητές που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο πεδίο της επιστήμης". Εκτός από τη φυσική, κατά καιρούς ασχολήθηκε και με την επιδιόρθωση ραδιοφώνων, την παραβίαση κλειδαριών, τη ζωγραφική, το χορό, το παίξιμο κρουστών, ακόμη και με την αποκρυπτογράφηση της ιερογλυφικής γραφής των Μάγια. Διαρκώς περίεργος για τον κόσμο που τον περιέβαλλε, υπήρξε ένας υποδειγματικός εμπειριστής. Ο Richard Feynman πέθανε στο Λος Άντζελες στις 15 Φεβρουαρίου 1988.