Η αυτοεκτίμηση και η μέτρησή της
Εμπειρική έρευνα και ψυχοκοινωνικές προσεγγίσεις
Εκδότης:
Ατραπός - Περιβολάκι
Έτος:
2004
Σελίδες:
296
Εκτός κυκλοφορίας
Η αυτοεκτίμηση και η μέτρησή της
[...]Ο χρόνος είναι εχθρός. Είναι αυτός που σκευωρεί εναντίον του ανθρώπου, που καταστρατηγεί και μεταχειρίζεται ως αθύρματα τις ονειροπολήσεις του, που προσδιορίζει κατά σειρά εμφάνισης ποιο θα είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό, που σε τελική ανάλυση καπηλεύεται την ίδια του την ύπαρξη. Ο χρόνος είναι ο διαχειριστής της θνητότητας και ο μεταπράτης του πρόσκαιρου. Είναι αυτός που διαφεντεύει το πεπερασμένο θέλγοντας με την απειρία του. Αυτοεκτίμηση είναι η περήφανη αντίσταση του ανθρώπου στη φθορά και η μανία του να μεταβολίζει το χάος σε έναν κόσμο κεκοσμημένο με αθάνατα έργα του. Αυτοεκτίμηση είναι η ικανότητα του ανθρώπου να διαχειρίζεται τις αλλαγές και όχι να τις παγιώνει. Είναι η αποκόμιση εμπειριών από την εμμονή του να τιθασεύει το χάος, να ενστερνίζεται το ανερμήνευτο, να νομοθετεί το ακατάληπτο, να αντιλαμβάνεται το είναι στις γειτονιές του μηδενός ... Αυτοεκτίμηση είναι το πείσμα του να επιβιώσει, η επιθυμία του να ανταγωνιστεί και ο παράφορος ίμερος της επέκτασής του σε όλο το σύμπαν. Κάθε κερδισμένη μάχη και μια αυτοκρατορική λεωφόρος προς τη λύση του αινίγματος, με το οποίο οι σφίγγες της ύπαρξης ναρκοθετούν τη διαδρομή ... Μέσα στη ρευστότητα και την εναλλαγή, η αυτοεκτίμηση είναι η ψευδαίσθηση, που εμψυχώνει και κινητοποιεί. Είναι ο οίστρος του ανθρώπου να ελέγξει τις καταστάσεις, να χειριστεί και να προβλέψει τις συνθήκες, να επηρεάσει τα πρόσωπα και το περιβάλλον και να προγραμματίσει τα γεγονότα. Η αυτοεκτίμηση, αέναα προσκολλημένη στον εαυτό, δεν χρειάζεται τη συνειδητοποίησή της για να γίνει αντιληπτή. Αναπτύσσεται αυτούσια ως ένστικτο και ως παράφορο συναίσθημα, που επιβεβαιώνει την ύπαρξη ... Αιτία και σκοπός της η επιβίωση. Από την αρχική ένταση και την ποικιλία των αποχρώσεών της θα δομηθεί αργότερα το γνωσιακό και πραξιακό κομμάτι της, θα εδραιωθεί η έννοια των ατομικών ικανοτήτων και θα επικυρωθεί η αξία της προσωπικότητας. Η αρχέγονη αυτή εμπειρία, η ίδια που κατέκλυζε τους νευρώνες των προγόνων, θα είναι το κίνητρο της συμπεριφοράς και ο αποδέκτης της δράσης. Η αυτοεκτίμηση, σε τελική ανάλυση, είναι η τέχνη του ανθρώπου να καθορίζει το πεπρωμένο του [...]
[...]Ο χρόνος είναι εχθρός. Είναι αυτός που σκευωρεί εναντίον του ανθρώπου, που καταστρατηγεί και μεταχειρίζεται ως αθύρματα τις ονειροπολήσεις του, που προσδιορίζει κατά σειρά εμφάνισης ποιο θα είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό, που σε τελική ανάλυση καπηλεύεται την ίδια του την ύπαρξη. Ο χρόνος είναι ο διαχειριστής της θνητότητας και ο μεταπράτης του πρόσκαιρου. Είναι αυτός που διαφεντεύει το πεπερασμένο θέλγοντας με την απειρία του. Αυτοεκτίμηση είναι η περήφανη αντίσταση του ανθρώπου στη φθορά και η μανία του να μεταβολίζει το χάος σε έναν κόσμο κεκοσμημένο με αθάνατα έργα του. Αυτοεκτίμηση είναι η ικανότητα του ανθρώπου να διαχειρίζεται τις αλλαγές και όχι να τις παγιώνει. Είναι η αποκόμιση εμπειριών από την εμμονή του να τιθασεύει το χάος, να ενστερνίζεται το ανερμήνευτο, να νομοθετεί το ακατάληπτο, να αντιλαμβάνεται το είναι στις γειτονιές του μηδενός ... Αυτοεκτίμηση είναι το πείσμα του να επιβιώσει, η επιθυμία του να ανταγωνιστεί και ο παράφορος ίμερος της επέκτασής του σε όλο το σύμπαν. Κάθε κερδισμένη μάχη και μια αυτοκρατορική λεωφόρος προς τη λύση του αινίγματος, με το οποίο οι σφίγγες της ύπαρξης ναρκοθετούν τη διαδρομή ... Μέσα στη ρευστότητα και την εναλλαγή, η αυτοεκτίμηση είναι η ψευδαίσθηση, που εμψυχώνει και κινητοποιεί. Είναι ο οίστρος του ανθρώπου να ελέγξει τις καταστάσεις, να χειριστεί και να προβλέψει τις συνθήκες, να επηρεάσει τα πρόσωπα και το περιβάλλον και να προγραμματίσει τα γεγονότα. Η αυτοεκτίμηση, αέναα προσκολλημένη στον εαυτό, δεν χρειάζεται τη συνειδητοποίησή της για να γίνει αντιληπτή. Αναπτύσσεται αυτούσια ως ένστικτο και ως παράφορο συναίσθημα, που επιβεβαιώνει την ύπαρξη ... Αιτία και σκοπός της η επιβίωση. Από την αρχική ένταση και την ποικιλία των αποχρώσεών της θα δομηθεί αργότερα το γνωσιακό και πραξιακό κομμάτι της, θα εδραιωθεί η έννοια των ατομικών ικανοτήτων και θα επικυρωθεί η αξία της προσωπικότητας. Η αρχέγονη αυτή εμπειρία, η ίδια που κατέκλυζε τους νευρώνες των προγόνων, θα είναι το κίνητρο της συμπεριφοράς και ο αποδέκτης της δράσης. Η αυτοεκτίμηση, σε τελική ανάλυση, είναι η τέχνη του ανθρώπου να καθορίζει το πεπρωμένο του [...]
| Τίτλος βιβλίου: | Η αυτοεκτίμηση και η μέτρησή της | ||
|---|---|---|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Εμπειρική έρευνα και ψυχοκοινωνικές προσεγγίσεις | ||
| Εκδότης: | Ατραπός - Περιβολάκι | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Παπάνης, Ευστράτιος (Συγγραφέας) | ||
| ISBN: | |||
| Στοιχεία έκδοσης: | 2004 | ||
| Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Πρακτική Ψυχολογία | ||
Δεν βρέθηκαν στοιχεία για τον συγγραφέα
Δείτε επίσης:
Είδατε πρόσφατα:
