Η παραβολή του ασώτου υιού

Peres, Shimon, 1923-2016
Ο Σιμόν Πέρες (1923-2016) γεννήθηκε στην Πολωνία, από εβραίους γονείς που σύντομα μετανάστευσαν στη Μέση Ανατολή. Σπούδασε στη Γεωργική Σχολή του Ben Shemen και ήταν από τους ιδρυτές του Κιμπούτς Alumot στην κοιλάδα της Ιορδανίας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας του Ισραήλ, υπηρέτησε ως υπεύθυνος στρατολογίας και αγοράς οπλισμού και το 1948 τοποθετήθηκε επικεφαλής των δυνάμεων του ναυτικού. Το 1949 ορίστηκε επικεφαλής της αντιπροσωπείας του νεοσύστατου Ισραηλινού Υπουργείου Άμυνας στα Ηνωμένα Έθνη. Μεταξύ 1953-1959 διετέλεσε γενικός διευθυντής του ίδιου Υπουργείου. Το 1959 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην ισραηλινή βουλή (Knesset) και στη συνέχεια ανέλαβε διάφορες υπουργικές θέσεις από το 1959 έως το 1977, στα υπουργεία Άμυνας, Απορρόφησης Μεταναστών, Μεταφορών, κ.ά. Εν τω μεταξύ, το 1965 είχε αποχωρήσει από το εργατικό κόμμα Mapai, μαζί με τον Μπεν Γκουριόν, για να δημιουργήσουν το Rafi, ενώ το 1968 λειτούργησε καταλυτικά για τη συνένωση του Rafi με το Mapai και τη δημιουργία του Εργατικού Κόμματος του Ισραήλ. Το 1977 εκλέχτηκε γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Μεταξύ 1984-1986 διετέλεσε για πρώτη φορά πρωθυπουργός στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας που ακολούθησε τον πόλεμο του Λιβάνου, και στη συνέχεια αναπληρωτής πρωθυπουργός, Υπουργός Εξωτερικών και Υπουργός Οικονομικών (1986-1990). Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του τα στρατεύματα του Ισραήλ αποχώρησαν από τον Λίβανο και τέθηκε σε εφαρμογή πρόγραμμα οικονομικής σταθεροποίησης. Το 1994 τιμήθηκε μαζί με τον Γιτζάκ Ράμπιν και τον Γιασέρ Αραφάτ με το Νόμπελ Ειρήνης για την πολιτική του στη Μέση Ανατολή, που οδήγησε στην υπογραφή της Συμφωνίας του Όσλο με την PLO. Μετά την δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, το επόμενο έτος, ανέλαβε και πάλι την πρωθυπουργία του Ισραήλ, αλλά το 1996 έχασε τις εκλογές από τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Ακολούθησε η παραίτησή του από την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος, και η υποψηφιότητά του για την προεδρία του Ισραήλ, το 2000, εκλογή κατά την οποία ηττήθηκε από τον υποψήφιο του κόμματος Likud της αντιπολίτευσης, Moshe Katsav. Μετά τη νίκη του Αριέλ Σαρόν και του Likud στις εκλογές του 2001, ο Σιμόν Πέρες οδήγησε το Εργατικό Κόμμα σε κυβέρνηση συνασπισμού με το Likud, στην οποία ο ίδιος ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών. Το 2005 ανέλαβε και πάλι την προεδρία του Εργατικού Κόμματος· τον Νοέμβριο, όμως, της ίδιας χρονιάς, ανακοίνωσε ότι το εγκαταλείπει για να συμμετάσχει στην ίδρυση του νέου κόμματος Kadima υπό τον Αριέλ Σαρόν. Είτε από κυβερνητικές, είτε ακόμα και από αντιπολιτευόμενες θέσεις, ο Σιμόν Πέρες υποστήριξε συχνά την πολιτική "ασφάλειας" του Ισραήλ εναντίον των επιθέσεων της Χαμάς και της Χεσμπολά, αξιοποιώντας το διεθνές διπλωματικό του κύρος. Μετά την αποχώρηση του Σαρόν από την πολιτική, λόγω καρδιακών προβλημάτων, ο Πέρες υποστήριξε τον Εχούντ Ολμέρτ στην ηγεσία της Kadima και στην πρωθυπουργία. Στις 13 Ιουνίου 2007 εκλέχτηκε από την ισραηλινή βουλή, με απόλυτη πλειοψηφία, ως νέος πρόεδρος του Ισραήλ με θητεία που έληξε τον Ιούλιο του 2014. Με την επίσκεψή του στην Τουρκία, λίγους μήνες αργότερα, και την ομιλία του στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση τον Νοέμβριο του 2007, έγινε ο πρώτος ισραηλινός πρόεδρος που μίλησε σε νομοθετικό σώμα μουσουλμανικής χώρας. Έφυγε από τη ζωή σε νοσοκομείο του Τελ Αβίβ σε ηλικία 93 ετών, στις 28 Σεπτεμβρίου 2016, από επιπλοκές της υγείας του ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο.