Aφηγήματα ενός ψυχιάτρου
Στα "Aφηγήματα ενός ψυχιάτρου" ο γνωστός και καταξιωμένος ποιητής Μανόλης Πρατικάκης, χωρίς να αποκόπτεται από το ποιητικό κέντρο του και τον στοχαστικό λυρισμό, μεταθέτει το κέντρο βάρους της έκφρασής του στην αφήγηση ιστοριών. Η αφήγηση αυτή, όπως δηλώνει ο τίτλος του βιβλίου, γίνεται από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που βίωσε κάθε ιστορία με την ιδιότητα του ψυχιάτρου. Ο αυτοβιογραφικός όμως πυρήνας των ιστοριών δεν περιορίζει, αντιθέτως τροφοδοτεί τη μυθοπλασιακή τους μετάπλαση.
Τα αφηγήματα του βιβλίου αναφέρονται στο τέλος της ζωής γνωστών προσώπων της λογοτεχνίας, όπως ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Αλέξης Τραϊανός, ενώ ανατέμνουν τις μνήμες του συγγραφέα από πρόσωπα της οικογένειάς του, αλλά και από ασθενείς του. Ακολουθούν κυρίως την ευθύγραμμη πορεία ανάπτυξης ενός πεζογραφικού κειμένου, αλλά συχνά εμβολιάζουν τον αφηγηματικό τρόπο έκφρασης με πολλά ποιητικά στοιχεία. Όλα πάντως συνέχονται από μια σταθερή μέριμνα, αυτή του συγγραφέα-ψυχιάτρου: σε κάθε αφήγημα ο Μανόλης Πρατικάκης επιχειρεί μια εξερεύνηση στον πολυδαίδαλο ψυχικό κόσμο του ανθρώπου, αποκαλύπτοντας άγνωστες ή υποφωτισμένες περιοχές του.
Μουρσελάς, Κώστας, 1932-2017
Ο Κώστας Μουρσελάς (1932-2017) γεννήθηκε στον Πειραιά. Εκεί τελειώνει και το λύκειο. Το 1951, πρωτοετής φοιτητής της Νομικής, συνελήφθη ως πρώην στέλεχος της ΕΠΟΝ και δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο της εποχής (υπόθεση Μπελογιάννη). Για χρόνια σπούδαζε βιολί, που το διέκοψε όταν άρχισε να τον θέλγει το θέατρο. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική, αλλά λίγο πριν πάρει την άδεια δικηγόρου εγκατέλειψε τη δικηγορία και το 1959 διορίστηκε ως υπάλληλος στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους όπου εργάστηκε ως το 1969, όταν τον απέλυσε η Χούντα. Έκτοτε αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά -και επαγγελματικά πια- στο γράψιμο. Έργα του παίχτηκαν από θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου, από το Εθνικό Θέατρο, από το Θέατρο Τέχνης, από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από Δημοτικά Θέατρα, καθώς και από θιάσους του εξωτερικού (Γαλλία, Γερμανία, Κύπρος). Μερικοί τίτλοι γνωστών θεατρικών έργων του είναι: "Ενυδρείο", "Μαχαίρι στο κόκαλο", "Οι φίλοι", "Το αυτί του Αλέξανδρου", "Η κυρία δεν πενθεί", "Επικίνδυνο φορτίο", "Ω! τι κόσμος μπαμπά!", "Το δίκανο", "Ημιτελής συνουσία", κ.ά. Στο πλατύ κοινό έγινε γνωστός από τηλεοπτικές παρουσιάσεις έργων του ("Μικρές αγγελίες", "Σιγά η πατρίδα κοιμάται", "Το ρολόι") και από την περίφημη τηλεοπτική σειρά "Εκείνος και... Εκείνος", με πρωταγωνιστές τους Β. Διαμαντόπουλο και Γ. Μιχαλακόπουλο (130 θεατρικά μονόπρακτα). Το 1990 επανήλθε στην πεζογραφία εκδίδοντας το μυθιστόρημα "Βαμμένα κόκκινα μαλλιά" (εκδ. "Κέδρος", οριστική έκδοση: "Ελληνικά Γράμματα", 2006, επανέκδοση: "Πατάκης", 2014), που οι πωλήσεις του ξεπέρασαν, συνολικά, τις διακόσιες χιλιάδες αντίτυπα, μεταφράστηκε στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, τουρκικά και εβραϊκά και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση. Ακολούθησαν διηγήματα, νουβέλες, καθώς και το μυθιστόρημα "Το παιχνίδι των τεσσάρων" (1998) που το συνέγραψε με τους Π. Τατσόπουλο, Γ. Σκούρτη και Α. Σουρούνη. Το 1999 εξέδωσε το μυθιστόρημα "Κλειστόν λόγω μελαγχολίας" (Κέδρος, β' έκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2010), που ξεπέρασε τις σαράντα χιλιάδες αντίτυπα και μεταφράστηκε στα τουρκικά. Τελευταία του βιβλία ήταν η συλλογή διηγημάτων "Ο πόθος καίει τα σωθικά" ("Κέδρος", 2004) και το μυθιστόρημα "Στην άκρη της νύχτας" (Πατάκης, 2011). Έγραψε, ακόμη, αισθητικά δοκίμια, καθώς και πολλές επιφυλλίδες δημοσιευμένες στην εφημερίδα "Τα Νέα", στη στήλη "Κουβεντιάζοντας". Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 15 Ιουλίου 2017, σε ηλικία 85 ετών.
