Aristotle on the Function of Tragic Poetry
This is a study of the significance and social function of tragic poetry as understood and explained by Aristotle in his treatise On the Art of Poetry. Like other works of the philosopher, the Poetics is at the same time descriptive and prescriptive, historical and theoretical: it deals with an art created and practiced almost exclusively in Athens in the fifth and earlier fourth centuries, although it was adopted by other Greeks in the second part of the fourth century, and later spread, alongside the Greek language, all over the Hellenistic world to become the mark of Hellenic culture in the centuries following the death of Aristotle and Alexander the Great. In the Poetics, Aristotle does not discuss the performance of drama as such. However, he considers music as a means of imitation -specifically, imitation of ethical qualities- which enhanced the signification of language in performance. He also puts forward a theory of reception of tragic poetry with regard to what he calls its "proper pleasure", which results from specific types of plot, representing terrible and pitiful events, and brings about in the end a "catharsis of such emotions". This elliptic statement is discussed in a central chapter with reference to the main theories of its interpretation: medical, ethical, and cognitive. A comprehensive new reading is proposed which combines all references to catharsis in Aristotelian texts with his teaching about the function of the emotions. For Aristotle, emotions are directly relevant to moral excellence, and also contribute to cognition and decision-making. His views about the emotions are seen to be confirmed by contemporary neural science.
Ανδριανόπουλος, Ανδρέας
Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Συγκριτική Πολιτειολογία, Ανάπτυξη και Διεθνείς Σχέσεις στα Πανεπιστήμια Κέντ και Κέιμπριτζ της Αγγλίας και Όσλο της Νορβηγίας. Είναι διπλωματούχος του ειδικού τμήματος Ηγεσίας και Διοίκησης της Σχολής Κέννεντυ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ενώ είναι και κάτοχος δύο επίτιμων διδακτορικών διπλωμάτων. Εξελέγη επτά συνολικά φορές βουλευτής Πειραιά και Νήσων και μετείχε σαν Υπουργός και Υφυπουργός σε έξη κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας ενώ το 1986 εξελέγη και Δήμαρχος του Πειραιά. Μεταξύ άλλων διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών, Υπουργός Πολιτισμού κι Επιστημών και Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας, Τεχνολογίας και Εμπορίου. Στις 17 Νοεμβρίου του 1994 παραιτήθηκε από το βουλευτικό του αξίωμα, αποχωρώντας παράλληλα κι από την ενεργό πολιτική. Στις εθνικές εκλογές του Μαρτίου 2004 εξελέγη για 8η φορά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο (Επικρατείας), συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά, αναλύσεις του έχουν παρουσιασθεί σε διεθνούς κύρους έντυπα όπως η "Wall Street Journal", οι "Financial Times", το "Transition", το "Links" κα. ενώ έχει γράψει βιβλία που έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει παρουσιάσει κι ενημερωτικές εκπομπές στη τηλεόραση. Υπήρξε επισκέπτης - ειδικός εμπειρογνώμων (Visiting Scholar) του Κολεγίου Σαίντ Έντμουντς του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (1995-6) και συνεργάτης της Μονάδας Εσωτερικής Ασίας και Μογγολίας της Σχολής Ανατολικών Σπουδών του ιδίου Πανεπιστημίου. Είναι Εταίρος (Public Policy Fellow) του Ερευνητικού Ιδρύματος Woodrow Wilson Center στην Ουάσιγκτον (1998-9) και ιδιαίτερα του Ινστιτούτου Κένναν για τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Αποφοίτων του Woodrow Wilson Center στην Ευρώπη. Έχει διευθύνει σεμινάρια κι έχει δώσει διαλέξεις για ζητήματα Ισλαμικής αναβίωσης και πετρελαιαγωγών στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Στάνφορντ, Μπέρκλευ, Ουισκόνσιν, Τζώρτζ Ουάσιγκτον, Βιρτζίνια και Κολούμπια, στο αμερικανικό Department of State καθώς και σε κέντρα μελετών της Ουάσιγκτον. Έχει ταξιδέψει εκτενώς σε χώρες της Κεντρικής και της Νότιας Ασίας κι εργάζεται σαν σύμβουλος ανάλυσης πολιτικού ρίσκου για διεθνείς εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας στις περιοχές αυτές. Τον Νοέμβριο του 2003 ονομάσθηκε Καθηγητής της έδρας Δημόσιας Πολιτικής "Ελευθέριος Βενιζέλος", στο Αμερικανικό Κολέγιο της Ελλάδος. Τελευταία βιβλία του είναι: "Δημοκρατικός καπιταλισμός και κοινωνία της γνώσης" (1997), "Στην καρδιά του Ισλάμ: Από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας ως το Αφγανιστάν" (1998), "Η παγκοσμιοποίηση και οι εχθροί της" (2002), "In the Heart of Islam" (2002), "Λουτρό αίματος στο νότο" (2003) και με την Shireen Hunter (ed.) το "Geostrategic Developments in Eurasia After September 11" (Εκδ. Frank Cass, 2003). Επίσης το "Crisis in Trans-Atlantic Relations", με άλλους ειδικούς, από το ίδρυμα ZEI της Βόννης, 2005. Έγραψε επίσης τα "Υπερασπίζοντας την Ελευθερία" (2005), "Ολοκληρωτικός πόλεμος για την ενέργεια" (2006) και "Κατερίνα Σφόρτσα" (2006). Τελευταία εργάσθηκε σαν επικεφαλής ομάδας διεθνών ειδικών συμβουλεύοντας την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε θέματα ανταγωνισμού και απελευθέρωσης των αγορών. Επίσης ονομάσθηκε για δεύτερη φορά εταίρος του Woodrow Wislon Center της Washington με αντικείμενο την Ενεργειακή Διπλωματία της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Είναι τώρα Δ/ντής του Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Εξελίξεων του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδας (Deree College) που εδρεύει στην Πλάκα και είναι συντονιστής του μεταπτυχιακού προγράμματος Ηγεσίας του ιδίου Κολλεγίου. Παράλληλα διδάσκει Effective Communication Campaigns και Ανάλυση Ρίσκου στο Πανεπιστήμιο του Καλίνιγκραντ (πρώην Koningsberg) της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος έχει δυό γιούς και ζει στην Ύδρα και στην Αθήνα.
