Η επίδραση του Νίτσε στην Ελλάδα
Το αντικείμενο πραγμάτευσης της συγκεκριμένης μελέτης είναι ο ελληνικός νιτσεϊσμός. Στο πλαίσιό της εξετάζονται θεμελιώδεις όψεις της πρόσληψης του Νίτσε στην Ελλάδα, όπως είναι η περίπτωση των περιοδικών "Τέχνη" και "Διόνυσος", καθώς επίσης και αυτές των Π. Βλαστού και Ν. Καζαντζάκη. Πιο διακριβωμένα, η ίδια πάντοτε μελέτη καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: Ο νιτσεϊσμός των δύο περιοδικών λαμβάνει τη μορφή του εθνικισμού και του κοινωνικού ανισοτισμού, ακόμη και του κοινωνικού δαρβινισμού στην περίπτωση του συνεργάτη της "Τέχνης", του Π. Νιρβάνα. Ο νιτσεϊσμός του Βλαστού εμφανίζεται ως σκληρός κοινωνικός -φυλετικός ρατσισμός και ως ευγονική, γνωρίζει δε, όπως και ο νιτσεισμός της "Τέχνης" και του "Διονύσου", τον έπαινο και το θαυμασμό του Κ. Παλαμά. Ο νιτσεϊσμός του Καζαντζάκη διακρίνεται από μεγάλο βάθος και αδιάλειπτη συνέχεια: σημείο εκκίνησής του είναι η διατριβή του συγγραφέα για τον Νίτσε, επόμενος σταθμός του είναι ο θαυμασμός του ιδίου για τον Μουσολίνι και τον Φράνκο, και σημείο κατάληξής του είναι η συνεργασία του με τη "Νεολαία" του καθεστώτος Μεταξά.
Η παρούσα μελέτη ακολούθως καταδεικνύει τον ελληνικό νιτσεισμό ως χονδροειδή παρερμηνεία της νιτσεϊκής φιλοσοφίας της πολλαπλότητας και της μάσκας και αναδεικνύει την πλήρη ανεπάρκεια της φιλολογικής προσέγγισης αυτού του φαινομένου ως σήμερα.
Στο Επίμετρο, η ίδια μελέτη συζητά δύο θέματα, ορισμένως συναφή προς τον ελληνικό νιτσεϊσμό. Το πρώτο αφορά τη φιλοτέχνηση της εικόνας του Νίτσε από την αδελφή του, ως γερμανού εθνικιστή και προδρόμου του εθνικοσοσιαλισμού φιλοσόφου. Το δεύτερο αφορά το ακανθώδες ζήτημα της σχέσης του Heidegger με τον εθνικοσοσιαλισμό και τον Νίτσε· στο πλαίσιο της πραγμάτευσης του ζητήματος αυτού, η μελέτη καταληκτικά επιχειρεί μία κειμενική αντιπαράθεση των δύο φιλοσόφων, εστιαζόμενη στην έννοια της πατρίδος και της απουσίας πατρίδος, εννοούμενης με μία φιλοσοφική - πολιτική σημασία.
Παπαδημητρίου, Γεώργιος Δ., 1944-2009
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία. Ήταν καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το διάστημα 1972-1975, συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ. Την περίοδο 1973-1974, ήταν εξωτερικός συνεργάτης της Ντόιτσε Βέλε. Το 1975, έγινε επιμελητής στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) μέχρι το 1979, οπότε αναγορεύθηκε καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1983. Το 1976, άρχισε να ασκεί τη δικηγορία. Από το 1996 ως το 2004 ήταν Νομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη. Εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού στη Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάρτιση του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (1999-2000). Επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας για την παρακολούθηση των εξελίξεων του Κυπριακού (2000-2004). Τον Σεπτέμβριο του 2007 εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπαδημητρίου πέθανε σε ηλικία 64 ετών τον Φεβρουάριο του 2009.
