Η πρόζα του κόσμου
Κάθε μεγάλη πρόζα είναι συνάμα μια αναδημιουργία του σημαίνοντος εργαλείου, χειρισμένου στο εξής σύμφωνα με μια νέα σύνταξη. Η πεζότητα περιορίζεται να αγγίζει με συμφωνημένα σημεία σημασίες ήδη εγκατεστημένες μέσα στον πολιτισμό. Η μεγάλη πρόζα είναι η τέχνη να αιχμαλωτίζεις ένα νόημα που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε αντικειμενικοποιηθεί και να το κάνεις προσιτό σε όλους όσοι μιλούν την ίδια γλώσσα. Ένας συγγραφέας επιζεί, όταν δεν είναι πια ικανός να θεμελιώσει έτσι μια νέα καθολικότητα και να επικοινωνήσει μέσα στον κίνδυνο.
Μας φαίνεται ότι και για τους άλλους θεσμούς θα μπορούσαμε να πούμε ότι έπαυσαν να ζουν, όταν δείχνονταν ανίκανοι να κυοφορήσουν μια ποίηση των ανθρώπινων σχέσεων, δηλαδή το κάλεσμα καθεμιάς ελευθερίας προς όλες τις άλλες. Ο Χέγκελ έλεγε ότι το ρωμαϊκό κράτος είναι η πρόζα του κόσμου. Θα τιτλοφορήσουμε "Εισαγωγή στην πρόζα του κόσμου" αυτή την εργασία που οφείλει, επεξεργαζόμενη την κατηγορία της πρόζας, να της δώσει, πέρα από τη λογοτεχνία, μια κοινωνιολογική σημασία.
Τίτλος βιβλίου: | Η πρόζα του κόσμου | ||
---|---|---|---|
Τίτλος πρωτότυπου: | La prose du monde | ||
Εκδότης: | Βιβλιοπωλείον της Εστίας | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Merleau - Ponty, Maurice, 1908-1961 (Συγγραφέας) Καλλίας, Φώτης (Μεταφραστής) Καλλία, Μαρία (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | 9789600502350 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 1992 | Διαστάσεις: | 21x14 |
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Φιλολογία |
Merleau - Ponty, Maurice, 1908-1961
Ο Μωρίς Μερλώ-Ποντύ (1908-1961) ήταν καθηγητής της έδρας της ψυχολογίας και των παιδαγωγικών στη Σορβόννη (1949-1952) και στο Κολέγιο της Γαλλίας από το 1952. Διαμόρφωσε τον φιλοσοφικό του στοχασμό με βάση τη φαινομενολογική μέθοδο του Έντμουντ Χούσερλ. Το έργο του καλύπτει ένα τμήμα του σύγχρονου υπαρξιστικού ρεύματος. Πρόκειται για έναν φιλοσοφικό στοχασμό που εκκινεί από το υπαρξιακό βίωμα του ριζώματος του εκάστοτε ατομικού σώματος μέσα στον κόσμο και από την ανάλυση των στρωμάτων των ακατέργαστων αισθητηριακών εντυπώσεων τα οποία προηγούνται της διασκεπτικής και επιστημονικής σκέψης.
Τα κυριότερα έργα του είναι: "Η δομή της συμπεριφοράς" (1942), "Φαινομενολογία της αντίληψης" (1945), "Οι περιπέτειες της διαλεκτικής" (1955), "Ο οφθαλμός και το πνεύμα" (1964), "Το ορατό και το αόρατο" (1964).
- Φαινομενολογία της αντίληψης (2016)
- Προοίμιο στη φαινομενολογία της αντίληψης (2007)
- Έννοιες της τέχνης τον 20ό αιώνα (2006)
- Εγκώμιο της φιλοσοφίας και άλλα δοκίμια (2005)
- Σημεία (2005)
- Τα όρια του σώματος (2004)
- Η αμφιβολία του Σεζάν. Το μάτι και το πνεύμα. (1991)
- Ανθρωπισμός και τρομοκρατία (1988)
- Οι περιπέτειες της διαλεκτικής (1984)