Ιστορία του ελληνικού έθνους (τ.10)
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, η ανεπανάληπτη συγγραφή του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" γίνεται ακαταμάχητη αναγκαιότητα να τη γνωρίσει κάθε Έλληνας είτε κατοικεί στη χώρα του ή όπου της γης και να βρίσκεται: οι ρίζες του ελληνισμού και η πορεία του μέσα στους αιώνες, ως την απελευθέρωσή του από τον τουρκικό ζυγό, ξεδιαλύνονται εδώ και ιστορούνται με τόση λεπτομέρεια και τόσο μεθοδικά που ακόμα και ο εντελώς ανιστόρητος, με την ανάγνωση αυτής της Ιστορίας, αισθάνεται ν' αποκτά υπαρξιακή στερεότητα, καθώς ξέρει πια πόσο μακριά μέσα στη διαδρομή της ανθρωπότητας πάει το έθνος το οποίο έχει την τιμή να ανήκει και ποιες είναι οι προσφορές του στον παγκόσμιο πολιτισμό. Γιατί, η ιστορική συνείδηση των μελών ενός έθνους αποτελεί τη βάση για τα σωστά βήματα στο παρόν του και τις ασφαλείς προοπτικές του. Άλλωστε, αυτή είναι και η πολύτιμη προσφορά της ιστορίας, να μας θυμίζει δηλαδή, εκτός από τους ευτυχείς σταθμούς, και τα κακοπατήματά μας, ώστε το έθνος να διορθώνει την πορεία του.
| Τίτλος βιβλίου: | Ιστορία του ελληνικού έθνους |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μεσαιωνικός ελληνισμός ΙΙ: Η μεταρρύθμιση |
|---|
| Εκδότης: | Κάκτος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Παπαρρηγόπουλος, Κωνσταντίνος Δ., 1815-1891 (Συγγραφέας)
Τσαούσης, Κ. Ι. (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789603828655 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 1992 | Διαστάσεις: | 21x13 |
|---|
| Τόμος: | 10 | Βάρος (Kg): | 0,512 |
|---|
| Σημείωση: | Αρχική απόδοση του κειμένου στη σημερινή γλώσσα: Ι. Καρούζος. |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία |
|---|
Παπαρρηγόπουλος, Κωνσταντίνος Δ., 1815-1891
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1815 και πέθανε στην Αθήνα το 1891. Το 1821, μετά τον απαγχονισμό του πατέρα του μαζί με άλλους Έλληνες προκρίτους, κατέφυγε με τη μητέρα του στην Οδησσό, όπου σπούδασε στο λύκειο Ρισελιέ ως υπότροφος του αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλέξανδρου Α'. Το 1830 ήρθε στην Ελλάδα και συνέχισε τις σπουδές του στην Αίγινα και αργότερα σε γαλλικά και γερμανικά πανεπιστήμια. Δίδαξε ιστορία στο γυμνάσιο και στο πανεπιστήμιο των Αθηνών. Το απαράμιλλο συνθετικό του έργο, η πεντάτομη "Ιστορία του ελληνικού έθνους", εκδόθηκε από το 1860 έως και το 1872, και ολοκληρώθηκε με τον "Επίλογο της ιστορίας του ελληνικού έθνους" το 1877. Αποτελεί το πρώτο έργο στο οποίο εκτίθεται ολόκληρη η ιστορία του ελληνικού έθνους συνεχόμενη και αδιαίρετη, ως μια αδιάσπαστη αλυσίδα συγγενών περιόδων και γεγονότων. Πρώτος ο Παπαρρηγόπουλος κατέδειξε τη μεγάλη σημασία του μεσαιωνικού ελληνισμού και άνοιξε το δρόμο για την αποκατάσταση της φήμης του Βυζαντίου.
