Πήτερ Κάμεντσιντ
Ο Έσσε κατόρθωσε, χάρη στην ιστορία του Πήτερ Κάμεντσιντ, του χωριατόπαιδου από το Νίμικον, να ξεπεράσει τη βαρυθυμία που κυριαρχούσε στη ζωή του την εποχή του Έρμαν Λάουσερ. Ο άνθρωπος που κρατάει την πένα στον Πήτερ Κάμεντσιντ είναι πιο υγιής, πιο δυνατός, πιο νέος. Παρά την κάπως κραυγαλέα υπογράμμιση της φυσικότητας και του πρωτογονισμού, παρά τις εμφανείς αδυναμίες που παρουσιάζει η προσπάθεια του συγγραφέα να δει με κριτικό βλέμμα την εποχή, την κοινωνία και τον πολιτισμό όπου ζει, η γνησιότητα και η γοητεία των περιγραφών της φύσης, των βουνών, των σύννεφων και της θάλασσας, ο ρυθμός της γλώσσας και το ήθος της όλης ιστορίας επέδρασαν έντονα πάνω σε μια ολόκληρη γενιά αναγνωστών και χάρισαν στο βιβλίο μια απήχηση και μια δημοτικότητα που κάθε άλλο παρά περίμενε ο συγγραφέας.
| Τίτλος βιβλίου: | Πήτερ Κάμεντσιντ |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Hesse, Hermann, 1877-1962 (Συγγραφέας)
Παξινού, Μαρία (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789600306415 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 1987 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
|---|
Καρυωτάκης Κώστας Γ.
Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 στην Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν νομομηχανικός κι έτσι στα παιδικά του χρόνια, αναγκάστηκε να αλλάζει συνέχεια τόπο διαμονής. Πέρασε από το Αργοστόλι, τη Λευκάδα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, την Αθήνα, μέχρι και από τα Χανιά. Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Αφού πήρε το δίπλωμα της Νομικής Σχολής των Αθηνών, διορίστηκε υπάλληλος στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Η ελεύθερη φύση του δεν μπορούσε να δεχθεί την γραφειοκρατία της κρατικής μηχανής, την οποία και καυτηριάζει όποτε μπορεί (χαρακτηριστικό το πεζό: Κάθαρσις). Γι' αυτό και μετατέθηκε πολλές φορές διωκόμενος από ανωτέρους του. Στη διάρκεια αυτών των μεταθέσεων γνωρίζει την ανία και τη μιζέρια της επαρχίας, πράγμα που τον στιγματίζει. To Φεβρουάριο του 1919 εκδίδει την πρώτη του συλλογή: "Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων", η οποία τυγχάνει αδιάφορης ή υποτιμιτικής κριτικής. Τον ίδιο χρόνο εκδίδει μαζί με τον φίλο του Άγη Λεβέντη (με τα ψευδώνυμα Μίμης Χλαπάτσας και Νίκος Τσαπατσούλιας, αντίστοιχα) το σατιρικό περιοδικο "Η Γάμπα", που παρά την επιτυχία του κυκλοφόρησε μόνο σε έξι τεύχη γιατί η αστυνομία απαγόρευσε την έκδοσή του. Το 1921 κυκλοφορεί τη δεύτερη συλλογή του τα "Νηπενθή". Εκείνο τον καιρό συνδέεται με την ποιήτρια Μ. Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις τους ήταν ερωτικές. Το 1924 ταξιδεύει στο εξωτερικό, στην Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 κυκλοφορεί η τελευταία του συλλογή, "Ελεγεία και Σάτιρες". Το Φεβρουάριο του 1928 ο Καρυωτάκης αποσπάται στην Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα. Από εκεί στέλνει απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους, περιγράφοντας την αθλιότητα που κυριαρχεί σ' αυτήν την πόλη (χαρακτηριστικό το ποίημα Πρέβεζα). Στις 21 Ιουλίου θέτει τέρμα στη ζωή του.
