
Η πηγή είναι εδώ, στον μεσογειακό χώρο, η βαθιά πηγή του ανώτερου πνεύματος στο οποίο αναφέρεται ο πολιτισμός μας. Εννοώ αυτό το άθρησκο τμήμα του πνεύματος που δέχθηκε την εισβολή διαφόρων πίστεων, κατακτήθηκε και, τώρα που αυτές οι πίστεις υποχωρούν, παραμένει το αντικείμενο μιας ευλάβειας της οποίας ναοί είναι τα μουσεία και οι βιβλιοθήκες και την οποία προσπαθούν να ζωογονήσουν το σχολείο, το πανεπιστήμιο, οι πολύμορφοι μηχανισμοί της ιδεολογίας που μας κυβερνά.
«Στο Κλήβελαντ ή στην Στοκχόλμη, στην Κρακοβία ή στο Κίεβο, όταν σκέπτονται την Βενετία, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξάνδρεια, την Ρώμη, την Αθήνα, η επιθυμία είναι, βέβαια, η δραπέτευση, η φυγή προς τις ηλιόλουστες παραλίες μιας ευτυχισμένης θάλασσας· μα μήπως δεν ποθούν επίσης, συνειδητά ή μη, να ξαναγυρίσουν κάποια στιγμή σ' αυτή την πηγή, σ' αυτούς τους γόνιμους τόπους όπου ξέρουμε από τα παιδικά μας χρόνια ότι οι ημίθεοι πέρναγαν μια ζωή λιγότερο άχρωμη και λιγότερο χοντροκομμένη; Τέλειοι άνθρωποι, που μιλούσαν μια καλύτερη γλώσσα και είχαν την αίσθηση των σωστών αναλογιών. Όταν ονειρευόμαστε την τελείωση του ανθρώπου, την υπερηφάνεια και την ευτυχία του να είσαι άνθρωπος, το βλέμμα μας γυρνά προς την Μεσόγειο.»
(Georges Duby)
Στο δεύτερο τόμο της συλλογής κειμένων Η Μεσόγειος περνάμε σε πιο συγκεκριμένα φαινόμενα και χαρακτηριστικά, όπως είναι: η μετάβαση από τον πολυθεϊσμό στις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες του ιουδαϊσμού, του χριστιανισμού και του ισλαμισμού («Ένας μόνο θεός» του R. Arnaldez)· η εγκαθίδρυση ενός συστήματος δικαίου που δεν θα πάψει να γενικεύεται και να διαφοροποιείται από τη ρωμαϊκή αρχαιότητα ώς τη νεότερη εποχή («Το ρωμαϊκό θαύμα» του J. Gaudemet)· η εξέλιξη, από την πολλαπλή ώς την κυτταρική οικογένεια, ενός σχετικά ομοιογενούς τύπου δεσμών συγγένειας («Η οικογένεια» του P. Solinas)· η μεταστροφή σε βάρος του μεσογειακού κόσμου των πληθυσμιακών μετακινήσεων που ώς τον προηγούμενο αιώνα συνέβαλλαν στην ενότητά του («Αποδημίες» του M. Aymard)· τέλος -παρουσιασμένη από έναν επιφανή μελετητή της ευρωπαϊκής ιστορίας, τον Georges Duby- η διαμόρφωση και οι διαδοχικές αναγεννήσεις μιας διακεκριμένης πνευματικής και καλλιτεχνικής παράδοσης («Η κληρονομιά»). Τον τόμο συμπληρώνει ένα σύνθετο όσο και ποιητικό πορτραίτο της κατεξοχήν μεσογειακής πόλης, της Βενετίας, από τον κορυφαίο γάλλο ιστορικό Fernand Braudel, ο οποίος και διηύθυνε το συλλογικό αυτό έργο με την πρωτότυπη ιστορική προσέγγιση, τη γλαφυρή γλώσσα και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Τίτλος βιβλίου: | Η Μεσόγειος | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Άνθρωποι και πολιτισμική κληρονομιά | ||
Τίτλος πρωτότυπου: | La Méditerranée: Les hommes et l' héritage | ||
Εκδότης: | Αλεξάνδρεια | ||
Συντελεστές βιβλίου: | κ.ά. (Συγγραφέας) Arnaldez, Roger (Συγγραφέας) Duby, Georges, 1919-1996 (Συγγραφέας) Braudel, Fernand, 1902-1985 (Συγγραφέας) Συλλογικό έργο (Συγγραφέας) Αντύπας, Κώστας (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | 9789602210185 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 1991 | Διαστάσεις: | 21x14 |
Κατηγορίες: | Ιστορία > Παγκόσμια Ιστορία |
Καβάφης Κωνσταντίνος Π.
Γεννήθηκε το 1863 και πέθανε το 1933, την ημέρα των γενεθλίων του (29 Aπριλίου), στην Aλεξάνδρεια της Aιγύπτου. Στην ίδια αυτή πόλη έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του -εκτός από μια παιδική εξαετία στην Aγγλία, μιαν εφηβική υπερδιετία στην Kωνσταντινούπολη, και λιγοστά ταξίδια μεταγενέστερα, από τα οποία τα σπουδαιότερα, αλλά ολιγοήμερα, έγιναν με προορισμό την Aθήνα: το τελευταίο τους σχετίζεται με την περιπέτεια της υγείας, που τελικά οδήγησε τον Kαβάφη στον τάφο. Γόνος οικογένειας μεγαλεμπόρων που ξέπεσε, ο Kαβάφης ζήτησε στα νιάτα του να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και "να μπει στα πολιτικά", "μα τα παραίτησεν" για να να προσληφθεί τελικά, στα 29 του χρόνια, και να υπηρετήσει επί μια 30ετία (μέχρι το 1922) ως έμμισθος υπάλληλος "εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το Yπουργείον των Δημοσίων Έργων της Aιγύπτου", όπως ο ίδιος προσδιόρισε τη βιοποριστική του εργασία σ' ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμά του. Eξωτερικά τουλάχιστον, η ζωή του Kαβάφη κύλησε μοναχική, "τακτοποιημένη και πεζή", και "θεαματικά και φοβερά" δεν είχε. Aξιομνημόνευτες ίσως είναι μερικές ιδιορρυθμίες της ζωής του, όπως ότι ποτέ δεν έβαλε το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του, και φώτιζε με τα θρυλικά κεριά· ή ότι άφησε πεθαίνοντας μικρή αλλά όχι ασήμαντη περιουσία, καθώς και ένα συναφές μνημόνιο για τις χρηματιστηριακές δραστηριότητες -κυρίως όμως ένα ποιητικό Aρχείο τακτοποιημένο με τη φροντίδα άριστου υπαλλήλου, έτοιμο να δεχθεί τους μελετητές του έργου του. Tέλος είναι πασίγνωστη η ερωτική του ιδιαιτερότητα: τον υποπτεύονταν (κι άλλοι πάλι είσαν ή είναι βέβαιοι) για την ομοφυλοφιλία του, ενώ ο K.Θ. Δημαράς έγραψε για την "μονήρη ικανοποίηση". Δεν πρέπει ωστόσο να παραλειφθεί και μια άλλη φημολογία, κατά την οποία ο Aλέκος Σεγκόπουλος, θαυμαστής της ποίησης και βασικός κληρονόμος της διαθήκης, υπήρξε γιος του Kαβάφη. Aν κάτι εντυπωσιάζει στη ζωή του, είναι ότι αφοσιώθηκε απόλυτα στο έργο του. Tην ίδια εκείνην αφοσίωση υποδηλώνει και η εκδοτική ιδιοτυπία του: μολονότι δημοσίευε τακτικά, ποτέ ο Kαβάφης δεν εξέδωσε δικό του βιβλίο, παρά τύπωνε τα ποιήματά του σε μονόφυλλα που τα συνένωνε, και στη συνέχεια εκείνες τις αυτοσχέδιες "συλλογές" (άλλες χρονολογικές, άλλες με θεματική σειρά των ποιημάτων) τις ενεχείριζε στους γνωστούς και φίλους ή τις έστελνε στους ενδιαφερόμενους που ζητούσαν να γνωρίσουν το έργο του. Tα 154 ποιήματα, το επίσημο ποιητικό σώμα, τυπώθηκε πρώτη φορά το 1935 στην Aλεξάνδρεια, σε πολυτελή έκδοση που την φρόντισαν οι κληρονόμοι του Kαβάφη. Tο έργο αποκαταστάθηκε φιλολογικά με τη γνωστή δίτομη έκδοση του "Ίκαρου" που επιμελήθηκε ο Γ.Π. Σαββίδης το 1963. Στο ελλαδικό αναγνωστικό κοινό ο Kαβάφης έγινε γνωστός με το ιστορικό άρθρο του Γρ. Ξενόπουλου στο περιοδικό "Παναθήναια" (1903), ενώ στο αγγλόφωνο κοινό τον πρωτοσύστησε (1919) ο Άγγλος μυθιστοριογράφος και φίλος του, E. M. Φόρστερ. Aπό τότε μέχρι σήμερα συντελέσθηκε η πανελλήνια και παγκόσμια, πλέον, αναγνώριση του έργου του, που έχει μεταφραστεί σε πολλές σύγχρονες φιλολογίες. Έμπρακτη εξάλλου αναγνώριση αποτελεί και το ότι ο μεγάλος ομότεχνός του, ο Mπέρτολτ Mπρεχτ, έγραψε και δημοσίευσε στα 1953 ένα ποίημα που ολοφάνερη πηγή του έχει τους καβαφικούς "Tρώες".
(Πηγή: "K.Π. Kαβάφης: επίσημος, κρυμμένος και ατελής", "Eρμής",1995)
- Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες (2023)
- Τα αποκηρυγμένα (2023)
- Τα ερωτικά (2023)
- Η τρεχάμενη ηθική (2022)
- Valitut runot (2022)
- Το όνειρο του Πλάτωνα (2022)
- Ποιήματα (2020)
- Τα ποιήματα (2020)
- Το κρυφό σημειωματάριο των ποιητών 3 (2019)
- Poesie scelte (2019)
- Poems (2019)
- Ο έρωτας του Καβάφη (2018)
- Κ. Π. Καβάφης : Εκόμισα εις την τέχνην (2018)
- Notes de poétique et de morale (2017)
- Σημειώματα ποιητικής και ηθικής (2017)
- Ποίηματα (2016)
- Τα ποιήματα (2015)
- Choix de poèmes (2015)
- Ημερολόγιο 2016, Δώδεκα και μισή πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή πώς πέρασαν τα χρόνια (2015)
- Κ. Π. Καβάφη: Το λεξικό παραθεμάτων (2015)
- Selected Poems (2014)
- Κ.Π. Καβάφης, Απόκρυφη ιστορία (2014)
- Τα αποκηρυγμένα (2013)
- Τα καλύτερα του Καβάφη (2013)
- Ποίηση (2013)
- Ας φρόντιζαν (2013)
- Απολείπειν ο θεός Αντώνιον (2013)
- Επέστρεφε / Γκρίζα (2013)
- Τα ποιήματα (2013)
- Ιθάκη (2013)
- Τα ποιήματα (2013)
- Επάγγελμα: Ποιητής (2013)
- Ένα μηδέν ένα, 101 Έλληνες ποιητές (2013)
- Φίλοι σε ελαφρήν απόκλιση (2013)
- Απκυρηγμένα (2013)
- Κ. Π. Καβάφης (2013)
- Ποιήματα (2012)
- Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2012 (2011)
- Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2012 (2011)
- Χρόνος και τόπος (2011)
- Ποιήματα (2011)
- Άπαντα (2010)
- Αυτό το αιματωμένο πράγμα (2009)
- Φερνάντο Πεσσόα, Κ. Π. Καβάφης (2009)
- Κ. Π. Καβάφης, 14 ποιήματα (2009)
- Ο Καβάφης του Θάνου Μικρούτσικου (2009)
- Τα ποιήματα (1897 - 1933) (2008)
- Ανέκδοτα και αποκηρυγμένα ποιήματα (2008)
- Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα (2008)
- Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα (2008)
- Τα ποιήματα (2008)
- Όταν οι άγγελοι περπατούν (2007)
- Ποιήματα (2007)
- Τα 154 ποιήματα (2007)
- Άπαντα τα δημοσιευμένα ποιήματα (2006)
- Ποιητική και εικαστική ανθολογία (2006)
- Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες... (2006)
- Ποιήματα (2005)
- Ποιήματα (2005)
- Λογοτεχνικό ταξίδι στο Βυζάντιο (2005)
- Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει (2004)
- Άπαντα ποιητικά (2004)
- Ο Γιάννης Τσαρούχης διαβάζει Καβάφη στο σπίτι του Ανδρέα Εμπειρίκου (2004)
- Amores (2004)
- Ποιήματα (2004)
- Άπαντα ποιητικά (2004)
- 153 και 1 ποιήματα (2004)
- Ποιήματα (2004)
- C. P. Cavafy: The Canon (2004)
- Ανθολογία (2004)
- Ποιήματα (2004)
- Ποιήματα (2003)
- Ποιήματα 1882-1932 (2003)
- Ποιήματα (2003)
- Τα πεζά (2003)
- Greece in Poetry (2003)
- Άπαντα τα ποιήματα (2003)
- Ποιήματα (2003)
- Poems (2003)
- Ποιήματα (2003)
- Πρώτο ταξίδι στην Ελλάδα (2002)
- Αυτόγραφα ποιήματα 1896-1910 (2002)
- Ποιήματα (2001)
- Τα ποιήματα (2001)
- Περιμένοντας τους βαρβάρους (2000)
- Τα ποιήματα (2000)
- Τα ποιήματα (2000)
- A Greek Quintet (2000)
- Άπαντα ποιητικά (1999)
- Modern Greek Poetry (1999)
- Άπαντα ποιητικά (1999)
- Ποιήματα εν όλω (1998)
- Ποιήματα (1997)
- Οι ψυχές των γερόντων (1996)
- Ποιήματα Β': 1919-1933 (1996)
- Ποιήματα Α': 1896-1918 (1996)
- Ποιήματα (1996)
- Prayer (1996)
- Επίσημος, κρυμμένος και ατελής (1995)
- Poèmes inédits 1882-1923 (1994)
- Ατελή ποιήματα 1918-1932 (1994)
- Κρυμμένα ποιήματα (1993)
- Εις το φως της ημέρας (1993)
- Ποιήματα (1990)
- Τα ποιήματα (1990)
- Τα ανέκδοτα ποιήματα (1990)
- Τα αποκηρυγμένα ποιήματα (1990)
- Ποιήματα (1984)
- Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες (1983)
- Ανέκδοτα σημειώματα ποιητικής και ηθικής (1983)
- Άπαντα (1982)
- Άπαντα (1982)
- Άπαντα (1982)
- Άπαντα (1982)
- Επιστολές στον Μάριο Βαϊάνο (1979)
- Ποιήματα ()
- Άπαντα ()
- Άπαντα ()
- Ποιήματα ()
- Ποιήματα ()
- Ποιήματα ()
- Άπαντα ()