Πολιτισμικός - βιομηχανικός τουρισμός
Το βιβλίο με τίτλο "Πολιτισμικός - Βιομηχανικός Τουρισμός", που ανήκει στην σειρά "Ανοικτή Βιβλιοθήκη", εξετάζει μία πτυχή της πολιτιστικής κληρονομιάς, την βιομηχανική ενώ επισημαίνει την ανάγκη αξιοποίησής της ως ειδικής και εναλλακτικής μορφής που συνδέεται με τον τουρισμό. Εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια που καταβάλλεται τις τελευταίες δεκαετίες για να αναπτυχθεί ο εναλλακτικός τουρισμός στην χώρα μας.
Ειδικότερα, στο Μέρος Πρώτο εξετάζεται η πολιτιστική κληρονομιά ενώ το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην διεθνή προστασία της μέσω Διακυβερνητικών Οργανισμών (Unesco, Ευρωπαϊκή Ένωση, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.ά.) αλλά και Μη - Κυβερνητικών Οργανισμών (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων κ.ά). Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην Σύμβαση της Unesco, που αποτελεί το βασικό διεθνές συμβατικό κείμενο που αφορά στην πολιτιστική κληρονομιά και την προστασία της.
Στο Μέρος Δεύτερο αναλύεται η βιομηχανική κληρονομιά. Επιχειρείται η ιστορική ανεύρεση των απαρχών της βιομηχανικής κληρονομιάς ενώ οι συγγραφείς μας εισάγουν στην επιστήμη της βιομηχανικής αρχαιολογίας. Ομοίως και στο Μέρος αυτό ερευνάται η διεθνής προστασία που αφορά στην βιομηχανική κληρονομιά με κατάδειξη του προεξάρχοντα ρόλου της Σύμβασης της Unesco στο πεδίο αυτό αλλά και φορέων όπως η Διεθνής Επιτροπή για τη διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς, το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης κ.ά.
Περαιτέρω, στο Μέρος Τρίτο παρουσιάζεται η βιομηχανική κληρονομιά στην Ελλάδα. Ερευνώνται θέματα που αφορούν στην βιομηχανική ιστορία στη νεώτερη ιστορία της χώρας όπως και η προστασία της νεώτερης πολιτιστικής κληρονομιάς μέσω του Κράτους, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πολιτιστικών ιδρυμάτων, ινστιτούτων και επαγγελματικών φορέων. Εναργέστερη εικόνα για την βιομηχανική κληρονομιά αποκτούμε μέσω της γεωγραφικής "κατανομής" σημαντικών στοιχείων του βιομηχανικού πολιτισμού μας ενώ επιχειρείται να καταδειχθεί η συμβολή της εκπαιδευτικής έρευνας στο αντικείμενο αυτό.
Στο Μέρος Τέταρτο πλέον εκτίθενται εκτενώς όλα εκείνα τα στοιχεία που αφορούν στην βασική θεματική του βιβλίου, ήτοι τον Πολιτισμικό - βιομηχανικό τουρισμό. Παρατίθενται οι αναγκαίες εννοιολογικές διασαφηνίσεις και αναλύονται ζητήματα όπως οι πολιτιστικοί τουρίστες, η Χάρτα του Πολιτισμικού Τουρισμού, η τυπολογία της τουριστικής αξιοποίησης των βιομηχανικών πόρων, ο βιομηχανικός τουρισμός πολιτισμικής κληρονομιάς και ο βιομηχανικός τουρισμός της σύγχρονης εποχής. Στο πλαίσιο αυτό απαντώνται ερωτήματα που αφορούν στην ορθολογική ανάπτυξη του βιομηχανικού τουρισμού και κατά πόσο ο βιομηχανικός - πολιτισμικός τουρισμός μπορεί να συμβάλει στην αειφορική ανάπτυξη μιας περιοχής. Άμεσα σχετιζόμενο ζήτημα που αφορά στον βιομηχανικό τουρισμό είναι η διαχείρισή του και κυρίως οι τεχνικές της διαχείρισης αυτής.
Τέλος, παρουσιάζεται η προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί ή καταβάλλεται για να αναδειχθεί η βιομηχανική κληρονομιά και στην βάση αυτή τονίζεται ο βασικός ρόλος που διαδραματίζει ο θεσμός των πολιτιστικών διαδρομών. Οι συγγραφείς στο τελευταίο Κεφάλαιο του βιβλίου παραθέτουν σειρά από συμπεράσματα και προτάσεις για την χάραξη μίας στρατηγικής που αφορά στην ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού και την ανάδειξη των στοιχείων της βιομηχανικής και πολιτισμικής κληρονομιάς.
Η έκδοση πλαισιώνεται και ενισχύεται με την παράθεση παραρτήματος με τις τοποθεσίες παγκόσμιας κληρονομιάς με βιομηχανικό χαρακτήρα στον κατάλογο της Unesco, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, επεξηγηματικούς πίνακες, βιβλιογραφία, νομοθεσία, ιστοσελίδες και ευρετήριο των κυριότερων όρων που συναντά ο αναγνώστης στο βιβλίο.
Τερζάκης, Φώτης
Ο Φώτης Τερζάκης γεννήθηκε το 1959 στην Πάτρα. Ίδρυσε και διηύθυνε τις εκδόσεις "Praxis" (1982-1990), ενώ υπήρξε τακτικός συνεργάτης των εκδόσεων "Πρίσμα" (1990-94). Από το 1998 σχεδιάζει και επιμελείται τη σειρά "Ιστάρ. Ανθρωπολογία της σεξουαλικότητας" στις εκδόσεις "Οξύ". Έχει εργαστεί ερευνητικά, στο πλαίσιο σεμιναρίων, σε ποικίλους τομείς των ανθρωπιστικών επιστημών. Από το 1992 συνδιοργανώνει ένα Ανεξάρτητο Θρησκειολογικό Σεμινάριο, που το 1997 οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος γραμματέας), ενώ ήταν από τους βασικούς συντάκτες του "Θρησκειολογικού Λεξικού" των εκδόσεων "Ελληνικά Γράμματα". Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και κριτικές στον περιοδικό Τύπο, συνεργάζεται δε ως βιβλιοκριτικός με τις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Καθημερινή". Έχει επίσης παρουσιάσει μεγάλο αριθμό μεταφράσεων σε συναφή πεδία. Έργα του είναι: "Τα αίματα της γλώσσας". "Έξι ποιήματα" (Όστρακα, Πάτρα 1988)· "Φύση και κοινωνία: γενεαλογία ενός τύπου συνείδησης και μιας σχέσης κυριαρχίας" (Έρασμος, 1990)· "Σημειώσεις για μιαν ανθρωπολογία της μουσικής" (Πρίσμα, 1990)· "Φιλελευθερισμός και τρομοκρατία. Πολιτικά κείμενα" (Πρίσμα, 1991)· "Οι αντίποδες του '60: πίσω από τη διφορούμενη έννοια του μεταμοντερνισμού και μέσα από τα νέα κοινωνικά κινήματα" (Πρίσμα, 1992)· "Το φάντασμα μιας δεκαετίας: κουλτούρα και εναλλακτικός πολιτισμός στη δεκαετία του 1960" (συλλ. τόμος, επιμ. με τη Σώτη Τριανταφύλλου, Δελφίνι, 1994)· "Φιλοσοφικός ρεφορμισμός. Προβλήματα διαλεκτικής και ολότητας στη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία του Jurgen Habermas" (Έρασμος, 1996)· "Η διαλεκτική επαναπροσδιορισμένη. Συμβολή στη διερεύνηση των φιλοσοφικών και ανθρωπολογικών θεμελίων μιας έννοιας" (Φιλίστωρ, 1996)· "Μελέτες για το ιερό" (Ελληνικά Γράμματα, 1997)· "Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση: τα χρώματα της σκακιέρας" (Ελληνικά Γράμματα, 1998)· "Τα ονόματα του Διονύσου. Προαναγγελίες μιας διαρκώς ματαιούμενης έλευσης" (Οξύ, 2000).
