Στην άκρη του κόσμου
Πώς είναι σε κάθε νεύμα που σε καλεί εσύ να φεύγεις ολοένα πιο μακριά χωρίς να αφήνεις πίσω σου δυο λέξεις, να λες έστω ένα ψέμα... Και φεύγεις δίχως μνήμη, χωρίς να κοιτάξεις πίσω...
Αρχές του 20ού αιώνα. Σε μια πόλη του πελοποννησιακού Νότου ξεσπάει μια άγνωστη επιδημία. Οι κάτοικοί της, θίασος ενός πολύχρωμου τσίρκου, φεύγουν αναζητώντας τη σωτηρία. Στο μεταίχμιο πιθανού και απίθανου, πραγματικού και φανταστικού, ο πληθυσμός των Αλυκών, ένα τεράστιο ανθρώπινο μπουλούκι, αναζητεί τη δική του Γη της Επαγγελίας. Στην πορεία τους με συνοδοιπόρο τον θάνατο, έρωτες, πάθη και συγκρούσεις γεννιούνται.
Σε μια φανταστική Ελλάδα, με φόντο τις τεχνολογικές ανακαλύψεις της εποχής (τηλέφωνο, αυτοκίνητο, κινηματογράφος, κ.λπ.), ο πρωταγωνιστής του βιβλίου καθορίζει τη διαδρομή των φυγάδων και μέσω αυτής εξαγνίζεται. Στο βάθος του πίνακα, οι Βαλκανικοί πόλεμοι.
Ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται τον διχασμό του ανθρώπινου προσώπου.
Άννινος, Μπάμπης, 1852-1934
Ο Χαράλαμπος ή Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852 - Αθήνα 1934) υπήρξε δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, όπου και εργάστηκε αρχικά ως γραφέας στο τελωνείο μέχρι το 1870, όπου μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπογραμματέας στην Εισαγγελία Αθηνών και για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά θα τιμηθεί με εύφημο μνεία στο Βουτσιναίο διαγωνισμό για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Λυκαυγές". Αργότερα επιτυγχάνει θέση υπαλλήλου στο Προξενείο της Ρώμης και της Νάπολης. Τελικά επιστρέφει οριστικά στη Αθήνα και αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τη δημοσιογραφία το 1878. Από τότε έγραψε σε πολλές εφημερίδες ("Νεολόγος των Αθηνών", "Εφημερίδα") και συνεργάστηκε με περιοδικά έντυπα (φιλολογικό έντυπο Παρνασσού, Ασμοδαίος, Μηνιαία Εικονογραφημένη Ίρις) της εποχής και έγινε γνωστός με διάφορα ψευδώνυμα: Αββακούμ, Ηρώδης Αττικός, Στρεψιάδης, Ρακοσυλλέκτης, Τενεκές κ.α. Υπήρξε από τους ιδρυτές και μόνιμους συντάκτες της εφημερίδας "Το Άστυ" και αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκιμίο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά του έργα. Ενδεικτικό της επιτυχίας του είναι ότι το μονόπρακτο έργο του "Ζητείται υπηρέτης" επιλέχθηκε για την πρεμιέρα του Βασιλικού Θεάτρου το 1901. Επίσης, χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, διακρίθηκε στην συγγραφή επιθεώρησης: τα Παναθήναια (1907) (μουσική Θ. Σακελλαρίδη), σε συνεργασία με τον Γεώργιο Τσοκόπουλο, είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε οδήγησε τους συγγραφείς στη δημιουργία των Νέων Παναθηναίων και σε μία μόνιμη συνεργασία (με την μετέπειτα προσθήκη στην ομάδα του Πολύβιου Δημητρακόπουλου). Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων και συγγραφέας δημοφιλών θεατρικών έργων, ο πολυγραφότατος Άννινος τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις: παράσημο του Σωτήρος (1889), Χρυσούν Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1914), Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1925).
