Κβαντομηχανική Ι
Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια συλλογή 157 προβλημάτων μέσα από τα οποία αναδύονται οι βασικές έννοιες της κβαντομηχανικής.
Η τελική δομή του βιβλίου οφείλεται στη συνεχή διαμάχη που είχαν οι συγγραφείς ως προς τον τρόπο παρουσίασής του. Ο ένας υποστηρίζει ότι η θεωρία γίνεται ευκολότερα κατανοητή μέσα από μια σειρά ασκήσεων και παραδειγμάτων, ενώ ο άλλος πρεσβεύει περισσότερο στην έμφαση της θεωρίας παρά στους εκτενείς μαθηματικούς υπολογισμούς. Η υπέρθεση αυτών των ιδεών κάνει αυτό το βιβλίο ξεχωριστό. Έτσι, το βιβλίο ακολουθεί την πορεία της θεωρίας και στη συνέχεια λυμένα προβλήματα που τη συμπληρώνουν. Όλα αυτά ενισχύονται με πολλά σχήματα, παρατηρήσεις, υποσημειώσεις, αναφορές πηγές αλλά και μία πολύτιμη βιβλιογραφία.
Τα προβλήματα είναι επιλεγμένα έτσι, ώστε οι έννοιες του κάθε κεφαλαίου να καλύπτονται όσο το δυνατόν περισσότερο. Θέματα εξετάσεων, ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων Θετικών Επιστημών, αποτελούν έμπνευση ή ακόμα και πηγή της συλλογής μας. Το παρόν βιβλίο απευθύνεται σε προπτυχιακούς φοιτητές των Θετικών Επιστημών και του Πολυτεχνείου.
Τέλος, η ένδειξη παροτρύνει τον αναγνώστη σε περεταίρω βιβλιογραφία για εμβάθυνση.
| Τίτλος βιβλίου: | Κβαντομηχανική Ι |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | 157 προβλήματα |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παντίσκος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μενής, Ιωάννης Μ. (Συγγραφέας)
Παντίσκος, Νικόλαος Σ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789609727006 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2012 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θετικές > Φυσική |
|---|
Ανδρόνικος, Μανόλης
Ο Mανόλης Aνδρόνικος, Έλληνας Αρχαιολόγος, γεννήθηκε στην Προύσα τον Οκτώβριο του 1919. Αργότερα με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Αργότερα έγινε καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1952. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Οξφόρδη με τον Sir John D. Beazley (1954-1955). Υπηρέτησε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το 1957 εξελέγη υφηγητής της Αρχαιολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), το 1961 έκτακτος καθηγητής της Β' έδρας Αρχαιολογίας και το 1964 τακτικός καθηγητής στην ίδια έδρα.
Ήταν παντρεμένος με την Ολυμπία Kακουλίδου. Αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες και τα γράμματα. Διάβαζε πολύ και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του σύλλογου «Η τέχνη».
Πραγματοποίησε πολλές ανασκαφικές έρευνες στην Βέροια, την Νάουσα, το Κιλκίς, την Χαλκιδική, τη Θεσσαλονίκη αλλά το κύριο ανασκαφικό του έργο συγκεντρώθηκε στην Βεργίνα, όπου ανέσκαψε το σημαντικότατο νεκροταφείο τύμβων των γεωμετρικών χρόνων και συνέχισε σε συνεργασία με τον Γ. Μπακαλάκη την ανασκαφή του ελληνιστικού ανακτόρου που είχε αρχίσει το 1937 ο Κ. Α. Ρωμαίος. Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του θεωρείται η 8η Νοεμβρίου 1977, όταν στην Βεργίνα έφερε στο φως ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία, τον βασιλικό τάφο του Φιλίππου του Β' βασιλιά της Μακεδονίας. Ο τάφος ήταν ασύλλητος με ανεκτίμητα ευρήματα. Αυτή ήταν και μία από τις μεγάλες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Μανόλης Ανδρόνικος πέθανε στις 30 Μαρτίου 1992.
