Η διδασκαλία και μάθηση των θετικών επιστημών με τη βοήθεια του υπολογιστή
Η χρήση των Η/Υ στην εκπαίδευση ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και πέρασε από τρεις μεγάλες φάσεις: τη μάθηση από τους υπολογιστές (Computer Assisted Instruction - CAI), τη μάθηση σχετικά με τους υπολογιστές (εναλφαβητισμός στους Η/Υ) και τη χρήση του Η/Υ ως νοητικού ή γνωστικού εργαλείου (mindtool or cognitive tool). Ο κλάδος της Υπολογιστικής Φυσικής/Υπολογιστικής Επιστήμης (Computational Physics / Computational Science) άρχισε να αναπτύσσεται από τη δεκαετία του 1940. Σύμφωνα με τη μεθοδολογία του υπολογιστικού πειράματος (computational experiment) το μοντέλο, η προσομοίωση και το υπολογιστικό πείραμα καταλαμβάνουν τη θέση του "κλασικού" πειράματος. Το μοντέλο της χρήσης του Η/Υ ως γνωστικού εργαλείου και η μεθοδολογία του υπολογιστικού πειράματος βρίσκονται σε συμφωνία με τις πλέον σύγχρονες απόψεις στον χώρο της Διδακτικής των Θετικών Επιστημών, της μάθησης μέσω ανακάλυψης/διερεύνησης (Discovery Learning / Inquiry Based Learning) και της θεωρίας κατασκευής της γνώσης (Constructivism). Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται και αναλύονται: α) Οι γνωστότερες θεωρίες μάθησης και οι κυριότερες μέθοδοι, τα μοντέλα διδασκαλίας και οι διδακτικές προσεγγίσεις που συνδέονται με κάθε μία από αυτές, β) Τα γνωστότερα μοντέλα μάθησης και διδασκαλίας με τη χρήση υπολογιστή, γ) Οι βασικότερες έννοιες και μέθοδοι της μοντελοποίησης, της προσομοίωσης και η μεθοδολογία του υπολογιστικού πειράματος, δ) Η δομή, η σύνταξη και οι βασικές εντολές του Mathematica και παραδείγματα για τη διδασκαλία και μάθηση θεμάτων από τις θετικές Επιστήμες, ε) Διδακτικές εφαρμογές της ανακαλυπτικής/διερευνητικής μάθησης μέσω του υπολογιστικού πειράματος, με την ανάπτυξη και υλοποίηση ηλεκτρονικών φύλλων εργασίας στο Μathematica. στ) Η δομή της γλώσσας προγραμματισμού JAVA και παραδείγματα της χρήσης της στη διδασκαλία και μάθηση των Θετικών Επιστημών, ζ) Διδακτικές εφαρμογές για τη διδασκαλία και μάθηση θεμάτων από τις Θετικές Επιστήμες μέσω της μεθοδολογίας του υπολογιστικού πειράματος.
| Τίτλος βιβλίου: | Η διδασκαλία και μάθηση των θετικών επιστημών με τη βοήθεια του υπολογιστή |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μοντελοποίηση, προσομοίωση και εφαρμογές |
|---|
| Εκδότης: | Παπαζήσης |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Κυριαζής, Αθανάσιος Σ. (Συγγραφέας)
Ψυχάρης Σαράντος (Συγγραφέας)
Κορρές, Κωνσταντίνος (Συγγραφέας)
Ψυχάρης Σαράντος (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789600225716 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Νέες Τεχνολογίες και Εκπαίδευση | Σελίδες: | 354 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2012 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Γενικά
Επιστήμες > Θεωρητικές > Παιδαγωγική |
|---|
Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ.
O Δημήτρης Γ. Aποστολόπουλος είναι Διευθυντής Eρευνών στο Eθνικό Ίδρυμα Eρευνών.Σπούδασε Nομικά και Πολιτική Eπιστήμη στην Aθήνα, το Nανσύ και το Παρίσι. Διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Aθηνών και Παρισιού, δίδαξε μετά τη Mεταπολίτευση στην Πάντειο Aνωτάτη Σχολή Πολιτικών Eπιστημών και στη συνέχεια (το 1980) οργάνωσε στο Eθνικό Ίδρυμα Eρευνών το ερευνητικό πρόγραμμα «Θεσμοί και Ιδεολογία στη νεοελληνική κοινωνία, 15ος - 19ος αιώνας» το οποίο διευθύνει ως σήμερα.
Δημοσίευσε μεταξύ άλλων: H εμφάνιση της Σχολής του Φυσικού Δικαίου στην «τουρκοκρατούμενη» ελληνική κοινωνία, (τόμοι 2) Aθήνα 1980-1983. O «Iερός κώδιξ» του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως στο δεύτερο μισό του IE΄ αιώνα. Tα μόνα γνωστά σπαράγματα, Aθήνα 1992. Aνάγλυφα μιάς τέχνης νομικής. Bυζαντινό δίκαιο και μεταβυζαντινή «νομοθεσία», Aθήνα 1999. Για τους Φαναριώτες. Δοκιμές ερμηνείας και Mικρά αναλυτικά, Aθήνα 2003. Mετά την Kατάκτηση. Στοχαστικές προσαρμογές του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως σε ανέκδοτη εγκύκλιο του 1477 (με τη συνεργασία της Mάχης Παϊζη), Aθήνα 2006. Voltaire, Montesquieu, Real de Curban. Nεότερες έρευνες για την παρουσία τους στον ελληνικό ιδεολογικό χώρο τον 18ο αιώνα, Aθήνα 2007. Tο Nόμιμον της Mεγάλης Eκκλησία, (τόμοι 2) Aθήνα 2008-2010. Eπίσημα κείμενα του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως. Tα σωζόμενα από την περίοδο 1454-1498 (με τη συνεργασία της Mάχης Παϊζη), Aθήνα 2011. (βλ. και «Δημοσιεύσεις»).
Tο 1989 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών «για την ουσιαστική συμβολή του στη διερεύνηση αγνώστων πτυχών της ελληνικής Iστορίας» και ονομάστηκε Fellow του Eρευνητικού Kέντρου Dumbarton Oaks της Ουάσινγκτον. το 2001 εκλέχθηκε Professeur invite της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού και το 2003 Aντιπρόεδρος της International Society for Eighteenth-Century Studies. Tο 2011 ο Oικουμενικός πατριάρχης του απένειμε το οφφίκιο του «άρχοντος Mεγάλου Xαρτοφύλακος» της Mεγάλης Eκκλησίας.
Aπό το 1991 είναι ο εκδότης του επιστημονικού περιοδικού "O Eρανιστής", που εξειδικεύεται στη μελέτη του Nεοελληνικού Διαφωτισμού.
