Επτά δοκίμια για την ποίηση
Μπορούμε να πούμε πως το καθήκον του ποιητή, ως ποιητή, είναι μόνο έμμεσα στο λαό του: το άμεσο καθήκον του είναι στη γλώσσα του, πρώτα να τη διατηρήσει κι έπειτα να την πλατύνει και να τη βελτιώσει. Εκφράζοντας αυτά που αισθάνονται οι άλλοι άνθρωποι αλλάζει και το συναίσθημα κάνοντάς το πιό συνειδητό· κάνει το λαό ν αποχτά μεγαλύτερη συνείδηση γι αυτό που κιόλας αισθάνεται, κι έτσι τον μαθαίνει κάτι για τον εαυτό του. Αλλά δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος με περισσότερη επίγνωση από τους λοιπούς ο ποιητής· είναι και ατομικά διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους, και τους ποιητές, και μπορεί να κάνει τους αναγνώστες του να μοιραστούν συνειδητά νέα συναισθήματα που δεν τα χαν δοκιμάσει πριν. Να η διαφορά ανάμεσα στο συγγραφέα που είναι απλώς εκκεντρικός ή τρελός και τον γνήσιο ποιητή. Ο πρώτος μπορεί να χει συναισθήματα μοναδικά αλλά που δεν μπορούν να τα μοιραστούν οι άλλοι, και γι αυτό άχρηστα· ο δεύτερος ανακαλύπτει νέες παραλλαγές ευαισθησίας που μπορούν να τις κάνουν δικές τους και οι άλλοι. Κι εκφράζοντάς τες αναπτύσσει και πλουταίνει τη γλώσσα του.
Περιέχονται τα δοκίμια:
- Η κοινωνική λειτουργία της ποίησης
- Η μουσική της ποίησης
- Τι είναι ελάσσων ποίηση;
- Τι είναι κλασικός;
- Ποίηση και δράμα
- Οι τρεις φωνές της ποίησης
- Τα όρια της κριτικής
| Τίτλος βιβλίου: | Επτά δοκίμια για την ποίηση |
|---|
| Εκδότης: | Γράμματα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Eliot, Thomas Stearns, 1888-1965 (Συγγραφέας)
Λαϊνά Μαρία (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789603291367 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 1982 | Διαστάσεις: | 21x13 |
|---|
| Σημείωση: | Επανέκδοση: "Κλεψύδρα", 1969. |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία
Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Δοκίμιο |
|---|
Σημίτης, Κωνσταντίνος Γ., 1936-
Ο Κώστας Γ. Σημίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στη Γερμανία και την Αγγλία. Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κόνσταντς το 1971 και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γκίσσεν την περίοδο 1971-1975. Το 1977 εκλέχτηκε καθηγητής Εμπορικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το 1965 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ομίλου "Αλέξανδρος Παπαναστασίου". Στη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και από το 1970 συμμετείχε στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο του Κινήματος. Διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας (1981-1985), Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1985-1987) και Υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου (1993-1995). Το 1985 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πειραιά, όπου επανεκλέγεται συνεχώς έως σήμερα. Στις 18 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρωθυπουργός και στις 30 Ιουνίου 1996 πρόεδρος του Κινήματος, θέσεις τις οποίες διατήρησε μέχρι τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 και μέχρι το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ της 8ης Φεβρουαρίου 2004, αντίστοιχα. Κυριότερα έργα του: "Η δομική αντιπολίτευση" (1979), "Θέσεις για την πολιτική στρατηγική του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος" (1980), "Για μια κοινωνία ισχυρή, για μια ισχυρή Ελλάδα" (1995), "Για μια ισχυρή Ελλάδα" (τρίτομο, 2002), "Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα 1996-2004" (2005). Επίσης έχει γράψει: "Gute Sitten und Ordre Public" (1959), "Δίκαιο της ευρεσιτεχνίας" (1967 και δεύτερη έκδοση 1999), "Verbraucherschutz, Schlagwort oder Rechtsprinzip?" (1976).
