"Ξενιτεμένες" ελληνικές αρχαιότητες
[...] Τις εργασίες του τόμου υπογράφουν αρχαιολόγοι και ιστορικοί' περιλαμβάνονται μελέτες οι οποίες αναφέρονται στη διασπορά των αρχαιοτήτων συγκεκριμένων αρχαιολογικών χώρων και περιοχών (Ακρόπολις των Αθηνών, Κρήτη, Εύβοια) και άλλες οι οποίες προσεγγίζουν ιστορικά κάποιες πλευρές της, όπως είναι η νομοθετική αντιμετώπιση της εξαγωγής των αρχαιοτήτων, η διασπορά τους κατά τους τελευταίους προεπαναστατικούς χρόνους, η διαδρομή ενός συγκεκριμένου μνημείου από τον τόπο εύρεσης ως το μουσείο που το φιλοξενεί σήμερα, καθώς και η στάση των ελλήνων αρχαιολόγων κατά τον 19ο αιώνα απέναντι στις αρχαιολογικές δραστηριότητες των Ευρωπαίων. Ο τόμος συμπληρώνεται με δύο εισαγωγικά κείμενα εκ των οποίων το ένα παρουσιάζει τη διαμόρφωση της ιδέας της εθνικής ιδιοκτησίας των αρχαιοτήτων, όπως αυτή παγιώθηκε στα χρόνια της Επανάστασης, ενώ το δεύτερο συνοψίζει τη συμβολή των ελληνικών αρχαιοτήτων στη συγκρότηση των πρώτων αρχαιολογικών συλλογών και μουσείων της Ευρώπης και των ΗΠΑ. [...]
(Σοφία Ματθαίου, Αθηνά Χατζηδημητρίου, από τον πρόλογο του τόμου)
Περιεχόμενα:
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
- Σοφία Ματθαίου, "Η καθιέρωση τ/ς ιδέας τ/ς εθνικής ιδιοκτησίας των αρχαίων μνημείων"
- Αθηνά Χατζηδημητρίου, " Ο εκπατρισμός των ελληνικών αρχαιοτήτων και η συμβολή τους στη συγκρότηση των πρώτων αρχαιολογικών συλλογών και μουσείων"
- Γιώργος Τόλιας, "Διασπορά, εντoπιότητα και εθνική κληρονομιά. Οι ελληνικές αρχαιότητες κατά τους τελευταίους προεπαναστατικούς χρόνους"
- Αλίκη Ασβεστά, "Από τον Μαραθώνα στο Λούβρο. Ιστορία, διαδρομές και περιπέτειες δύο αγαλμάτων".
- Σοφία Ματθαίου, "Ο Στέφανος Α. Κουμανούδης (1818-1899) και οι αρχαιολογικές δραστηριότητες των Ευρωπαίων στην Ελλάδα"
- Χριστίνα Μερκούρη, "Εξαγωγές αρχαιοτήτων κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ού αι. Το πρώτο νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία τους".
- Αλέξανδρος Μάντης, "Η διαρπαγή και η διασπορά των ελληνικών αρχαιοτήτων"
- Katja Sporn, "Φάσμα και ιστορικό της διασποράς αρχαιοτήτων των ιστορικών χρόνων από την Κρήτη"
- Αθηνά Χατζηδημητρίου, "Οδοιπορικό στη διασπορά των ευβοϊκών αρχαιοτήτων"
| Τίτλος βιβλίου: | "Ξενιτεμένες" ελληνικές αρχαιότητες |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Αφετηρίες και διαδρομές |
|---|
| Εκδότης: | Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.). Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Sporn, Katja (Συγγραφέας)
Μάντης, Αλέξανδρος (Συγγραφέας)
Μερκούρη, Χριστίνα (Συγγραφέας)
Ματθαίου, Σοφία (Συγγραφέας)
Ασβεστά, Αλίκη (Συγγραφέας)
Τόλιας, Γιώργος (Συγγραφέας)
Χατζηδημητρίου, Αθηνά (Συγγραφέας)
Χατζηδημητρίου, Αθηνά (Επιμελητής)
Ματθαίου, Σοφία (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789609538060 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών | Σελίδες: | 257 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2012 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: |
Ιστορία > Αρχαιολογία |
|---|
Turgenev, Ivan Sergeevic, 1818-1883
Ο Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ (1818-1883) είναι ένας από τους σημαντικούς Ρώσους πεζογράφους και θεατρικούς συγγραφείς του 19ου αιώνα. Αρχικά ασχολήθηκε με την ποίηση, γρήγορα όμως στράφηκε στην πεζογραφία και τη δραματουργία. Αν και γεννήθηκε σε πλούσια αριστοκρατική οικογένεια, η οποία είχε πολλούς δουλοπάροικους στην ιδιοκτησίας της, αγωνίσθηκε σθεναρά για την κατάργηση της δουλοπαροικίας. Το 1833 άρχισε να σπουδάζει φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και από το 1838 συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία το 1841, εργάστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών αλλά, σύντομα, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη συγγραφή. Η λογοκρισία δεν επέτρεψε να ανέβουν όλα τα θεατρικά του έργα επί σκηνής, μερικά από τα οποία σήμερα θεωρούνται ορόσημα στην ιστορία του ρωσικού θεάτρου. Η γνωριμία του με την τραγουδίστρια της όπερας Παυλίνα Βιαρντό, η οποία ήταν και ο μεγάλος αλλά ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής του, τον παρακίνησε να ταξιδεύει συχνά στην Ευρώπη προκειμένου να βρίσκεται κοντά της. Δεδομένης της αντίδρασης που συναντούσε από τη ρωσική κοινωνία η άποψη για τον εξευρωπαϊσμό της Ρωσίας -άποψη την οποία υποστήριζε σθεναρά ο Τουργκένιεφ-, η αρνητική κριτική στο μυθιστόρημα του "Πατέρες και παιδιά" (1863) στάθηκε η αφορμή για να εγκαταλείψει τη χώρα οριστικά· αρχικά, εγκαταστάθηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας, ενώ σύντομα μετακόμισε στο Λονδίνο και, τελικά, το 1871 έγινε μόνιμος κάτοικος του Παρισιού. Εκεί γνώρισε επιτέλους την αναγνώριση, εξελέγη μάλιστα αντιπρόεδρος του Διεθνούς Λογοτεχνικού Συνεδρίου το 1878, ενώ το επόμενο έτος τού απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ακόμη και η Ρωσία του επεφύλασσε θερμότατη υποδοχή όποτε την επισκεπτόταν. Έργα του: "Ανοιξιάτικοι χείμαρροι", "Μουμού" (1854), "Άσία" (1858), "Η πρώτη αγάπη" (1860), "Ο βασιλιάς Ληρ στη στέπα" (1870) "Ρούντιν" (1856), "Η φωλιά των ευγενών" (1859), "Την παραμονή" (1860), "Πατέρες και παιδιά" (1862), "Ο καπνός" (1867), "Απάτητη γη" (1876).
Θεατρικά: "Ένας μήνας στην εξοχή" (1855).
