Ψυχοκινητική αγωγή
Ψυχοκινητική ικανότητα είναι ο βαθμός δυνατότητας που έχει το παιδί και γενικότερα ο άνθρωπος να εκτελεί κινητικές δεξιότητες με μέγιστη ακρίβεια και βεβαιότητα καταναλώνοντας την ελάχιστη δυνατή ενέργεια σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρόνο.
Η επίτευξη των διαφόρων επιπέδων των ψυχοκινητικών ικανοτήτων πραγματοποιείται σε πλέγμα κινητικών εμπειριών. Οι κινητικές εμπειρίες αποτελούν την κατάρτιση για την κινητική συμπεριφορά του παιδιού, το εφοδιάζουν με αισθήματα ασφάλειας και αυτοπεποίθησης, αλλά και το προδιαθέτουν ευνοϊκά για την εκτέλεση κινητικών πράξεων. Οι κινητικές εμπειρίες και τα αντίστοιχα αισθήματα που βιώνει το παιδί ενοποιούνται και στον πνευματικό τομέα. Η ψυχοκινητική αγωγή ορίζει τις μεθοδολογικές αρχές που είναι ικανές να αποτελέσουν τη βάση για μια σφαιρική αντίληψη αγωγής. Η ψυχοκινητική αγωγή έχει στόχο αφενός να εξασφαλίσει τη λειτουργική ανάπτυξη λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες κάθε παιδιού και αφετέρου να βοηθήσει το παιδί να επεκτείνει το συναισθηματικό του κόσμο και να ισορροπήσει με το ανθρώπινο περιβάλλον.
Στο βιβλίο αυτό γίνεται μια αξιολόγηση του επιπέδου των ψυχοκινητικών ικανοτήτων παιδιών προσχολικής ηλικίας μέσω σχετικής επιστημονικής έρευνας / παρέμβασης. Γίνεται επίσης αξιολόγηση παρεμβατικών ψυχοκινητικών δραστηριοτήτων. Η απουσία μιας τέτοιας έρευνας από τα ελληνικά δεδομένα αποτελεί το κίνητρο της εργασίας αυτής. Το ζητούμενο είναι η γνώση και η επιστημονική κατανόηση των νόμων, των μέσων και μεθόδων για την προαγωγή της ψυχοκινητικής ικανότητας.
| Τίτλος βιβλίου: | Ψυχοκινητική αγωγή |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μια ψυχοπαιδαγωγική προσέγγιση σε παιδιά προσχολικής ηλικίας |
|---|
| Εκδότης: | Διάδραση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ζάραγκας Χαρίλαος Κ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789609539098 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2011 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Σημείωση: | Επανέκδοση: "Ατραπός", 2007. |
|---|
| Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Παιδαγωγική Ψυχολογία |
|---|
Άννινος, Μπάμπης, 1852-1934
Ο Χαράλαμπος ή Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852 - Αθήνα 1934) υπήρξε δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, όπου και εργάστηκε αρχικά ως γραφέας στο τελωνείο μέχρι το 1870, όπου μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπογραμματέας στην Εισαγγελία Αθηνών και για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά θα τιμηθεί με εύφημο μνεία στο Βουτσιναίο διαγωνισμό για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Λυκαυγές". Αργότερα επιτυγχάνει θέση υπαλλήλου στο Προξενείο της Ρώμης και της Νάπολης. Τελικά επιστρέφει οριστικά στη Αθήνα και αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τη δημοσιογραφία το 1878. Από τότε έγραψε σε πολλές εφημερίδες ("Νεολόγος των Αθηνών", "Εφημερίδα") και συνεργάστηκε με περιοδικά έντυπα (φιλολογικό έντυπο Παρνασσού, Ασμοδαίος, Μηνιαία Εικονογραφημένη Ίρις) της εποχής και έγινε γνωστός με διάφορα ψευδώνυμα: Αββακούμ, Ηρώδης Αττικός, Στρεψιάδης, Ρακοσυλλέκτης, Τενεκές κ.α. Υπήρξε από τους ιδρυτές και μόνιμους συντάκτες της εφημερίδας "Το Άστυ" και αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκιμίο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά του έργα. Ενδεικτικό της επιτυχίας του είναι ότι το μονόπρακτο έργο του "Ζητείται υπηρέτης" επιλέχθηκε για την πρεμιέρα του Βασιλικού Θεάτρου το 1901. Επίσης, χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, διακρίθηκε στην συγγραφή επιθεώρησης: τα Παναθήναια (1907) (μουσική Θ. Σακελλαρίδη), σε συνεργασία με τον Γεώργιο Τσοκόπουλο, είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε οδήγησε τους συγγραφείς στη δημιουργία των Νέων Παναθηναίων και σε μία μόνιμη συνεργασία (με την μετέπειτα προσθήκη στην ομάδα του Πολύβιου Δημητρακόπουλου). Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων και συγγραφέας δημοφιλών θεατρικών έργων, ο πολυγραφότατος Άννινος τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις: παράσημο του Σωτήρος (1889), Χρυσούν Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1914), Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1925).
