Το σχοίνισμα της γραφής
Γιατί ο Παπαδιαμάντης ονόμασε τη συλλογή διηγημάτων που δεν κατόρθωσε να εκδώσει "Θαλασσινά Ειδύλλια"; Βάσει ποιων ευρωπαϊκών συμφραζομένων παραβάλλεται με τους Ολλανδούς ζωγράφους; Πως γίνεται -χωρίς ούτε ένα εκδεδομένο βιβλίο- να αποτελεί πόλο κριτικού ενδιαφέροντος στην εποχή του; Σε ποιους ορίζοντες προσδοκιών προσελήφθη το έργο του έως τις μέρες μας; Και με ποια ιδεολογικά ή αισθητικά κριτήρια κατηγορήθηκε ή επαινέθηκε; Σε ποιον βαθμό το έργο του υποτάσσεται στις προδιαγραφές του ηθογραφικού διηγήματος και πως συνομιλεί με τον κυρίαρχο λόγο της εποχής του;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία προσπαθεί να απαντήσει το βιβλίο. Ξεκινώντας από κάποιο -διαφορετικό κάθε φορά- θεωρητικό πλαίσιο, ξαναδιαβάζει τα τεκμήρια και φιλοδοξεί να δείξει ότι ο Παπαδιαμάντης στη ζωή και την τέχνη του απέφυγε την υπαγωγή στις προδιαγραφές ορισμένου τρόπου, είδους, γλώσσας, ιδεολογίας. Έχοντας βαθιά γνώση της ελληνικής λογοτεχνίας στη διαχρονία της, καθώς και της ευρωπαϊκής (ένα μέρος της οποίας μετέφρασε), δημιούργησε ένα έργο οριακό, το οποίο ανταποκρίνεται διαρκώς σε νέες προσεγγίσεις, χωρίς να επιτρέπει την αυταρέσκεια της μοναδικής ή οριστικής ερμηνείας.
Πιστικός, Δημήτρης
Ο Δημήτρης Πιστικός γεννήθηκε στο Παναιτώλιο της Αιτωλίας τον Φλεβάρη του 1948. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και ζει στον Πειραιά όπου δικηγορεί. Πρωτοδημοσίευσε μαθητής στο περιοδικό "Διαλεκτική" του Αγρινίου. Το 1991 εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Ανάγνωση" και το 1992 την ποιητική σύνθεση "Ηλιοπαιδεία", που του χάρισε το Α΄ Βραβείο Ποίησης της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Βραβείο Αρώνη). Το 1997 εξέδωσε την ποιητική σύνθεση "Η ενάτη σταυροφορία", έκδοση "Δωδώνη". Έχει συνεργαστεί με λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας ποιήματα και δοκίμια. Είναι μέλος του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, στο οποίο διετέλεσε Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής του Επιτροπής. Ποιήματά του περιλαμβάνονται σε ανθολογίες. Το 1996 έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
