Πάροδος Μουσών 9

Τρία κορίτσια, τρεις αδελφές, τρεις Μούσες. Η Μελπομένη, η Θάλεια, η Κλειώ. Μια μάνα, η Ουρανία, που αγωνίζεται μόνη να τις αναστήσει. Οι Μοίρες, όταν τις μοίραναν, είχαν αλλόκοτη διάθεση.
Η ζωή τεσσάρων γυναικών ξετυλίγεται με φόντο τη Βέροια της δεκαετίας του '70. Μια αυλή στην πάροδο Μουσών εννιά. Μικρά, γραφικά σπιτάκια τριγύρω και μια θεόρατη μουριά στη μέση.
Ποια πορεία σχεδίασαν οι Μοίρες για τα τρία κορίτσια; Σε ποια μονοπάτια άφησαν τα χνάρια τους οι μούσες; Διαδρομές απρόβλεπτες, πορείες τεθλασμένες. Με μόνο σταθερό σημείο αναφοράς έναν αριθμό: το εννιά στην πάροδο Μουσών.
Βέροια, Θεσσαλονίκη, Νέα Υόρκη. Τρεις κόρες, τρεις διαφορετικές ζωές. Όνειρα που γκρεμίζονται, θυελλώδεις έρωτες, σχέσεις κόντρα στο κατεστημένο. Και η Ουρανία, πάντα δίπλα στις θυγατέρες της, να παλεύει με θεούς και δαίμονες για να τις προστατεύσει.
Τίτλος βιβλίου: | Πάροδος Μουσών 9 | ||
---|---|---|---|
Εκδότης: | Bookstars - Γιωγγαράς | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Αποστολοπούλου - Αναστασίου Βασιλική (Συγγραφέας) | ||
ISBN: | 9789605710798 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2014 | Διαστάσεις: | 21x14 |
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
Eisenstein, Sergei Mikhailovich, 1898-1948
Ο Ρώσος Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν (1898-1948), σκηνοθέτης (από τους κορυφαίους του παγκόσμιου κινηματογράφου), σεναριογράφος, μοντέρ και θεωρητικός του κινηματογράφου, πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο ως θεωρητικός, προτείνοντας μέσα από τις στήλες του περιοδικού "Λιέφ" μία καινούργια μέθοδο μοντάζ ταινιών (μοντάζ ατραξιόν), την οποία εφάρμοσε στην πράξη στην πρώτη του ταινία. Καλλιτεχνική ιδιοφυΐα, συνετέλεσε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής αισθητικής, με χαρακτηριστικό ύφος που το διακρίνουν οι πλατιές μεταφορές, η αντίστιξη των εικόνων, η αντικατάσταση του ατομικιστή ήρωα από τις λαϊκές μάζες και, τέλος, το μοντάζ των "βίαιων εντυπώσεων", επιδρώντας μ' αυτόν τον τρόπο άμεσα στον ψυχισμό και το συναίσθημα του θεατή. Όλες οι ταινίες του ["Η απεργία" (1924), "Το θωρηκτό Ποτέμκιν" (1925), "Οκτώβρης" (1927), "Η γενική γραμμή" (1929), "Βίβα Μέξικο" (1931), "Το λιβάδι του Μπέζιν" (1937), "Αλέξανδρος Νέφσκι" (1938), "Ιβάν ο Τρομερός" (1945)], αποτελούν σταθμούς της 7ης τέχνης.