Ανομολόγητα μυστικά κοριτσιών από το παρελθόν
Τα τελευταία χρόνια σημειώνεται ένα αυξημένο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας διεθνώς για μια ιδιαίτερη ιστοριογραφική κατηγορία που εστιάζει στην ιστορία της καθημερινής ζωής των απλών ανθρώπων και συγκροτείται από αυτή. Η ιστορία των κοινών ανθρώπων ως ιδιαίτερο πεδίο εμφανίζεται, θα λέγαμε, με τη μελέτη των μαζικών κινημάτων του 18ου αιώνα, αν και η πραγματική άνθιση μιας τέτοιας προτίμησης εντοπίζεται παράλληλα με την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, το οποίο αποτέλεσε ένα ισχυρό κίνητρο για τη μελέτη των ανθρώπων που ανήκαν στη συγκεκριμένη τάξη. Τα απομνημονεύματα, οι αυτοβιογραφικές αφηγήσεις, οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις, οι αναμνήσεις, τα προσωπικά ημερολόγια, οι επιστολές, τα λευκώματα κ.ά.π., άρχισαν να εκλαμβάνονται ως ένα σώμα κειμένων που προσφερόταν για τη μελέτη και την ανάδειξη των αφανών δημιουργών της ιστορίας, τους οποίους η επίσημη και (εν τέλει) κλασική ιστοριογραφία φαίνεται να τους θεωρούσε "βουβούς" και να τους αγνοούσε.
Έχοντας έναν τέτοιο προβληματισμό οι μικροϊστορικοί της εκπαίδευσης δεν ασχολούνται με αυτά καθαυτά τα κέντρα της εξουσίας και τους εκπαιδευτικούς θεσμούς, παρά μόνο στο βαθμό που αυτά επηρεάζουν τη σκέψη και την καθημερινότητα των ανθρώπων μιας εποχής και στρέφονται στις μικρές ζωές των ίδιων των παιδιών, τα βιώματά τους, τις ατραπούς των σκέψεών τους, για να μπορέσουν να διευρύνουν τις ιστορικές γνώσεις τους και να μελετήσουν πώς τα παιδιά και οι νέοι αντιλαμβάνονταν τον εαυτό τους και τους γύρω τους.
Στο Α/ και Β/ Μέρος, επιχειρείται να αναδειχθεί ένα τέτοιο μικροϊστορικό πλαίσιο, με τη δημοσίευση δύο μοναδικών μαθητικών λευκωμάτων των αρχών του 20ού αιώνα και της περιόδου του Μεσοπολέμου, αντίστοιχα, και να διαφανεί η σημασία και η συμβολή ενός τέτοιου υλικού για την ιστορία της εκπαίδευσης και της παιδικής ηλικίας. Μέσα από τα φύλλα των λευκωμάτων αυτών ξεδιπλώνεται ο κόσμος των ρομαντικών αναζητήσεων, των ονείρων, των φιλοδοξιών, των ιδεών και των αξιών, καθώς και των συναισθημάτων και των καθημερινών προτιμήσεων παιδιών και εφήβων στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Παληκίδης Άγγελος Α.
Ο Αγγελος Παληκίδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1965, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Eίναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διδακτικής της Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και διδάσκων στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου «Δημόσια Ιστορία». Είναι μέλος ελληνικών και διεθνών επιστημονικών εταιρειών, εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ιστορική εκπαίδευση και επιστημονικός συνεργάτης μουσείων.
Έχει διδάξει προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα για την ιστορία της τέχνης και τη διδακτική της, τη διδασκαλία επίμαχων και τραυματικών γεγονότων, την προφορική ιστορία, την τοπική ιστορία, τη δημόσια ιστορία και τη μουσειακή ιστορική εκπαίδευση, ενώ έχει δώσει διαλέξεις και δημοσιεύσει μελέτες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Υπήρξε μέλος της επιστημονικής επιτροπής που συνέταξε τα Προγράμματα Σπουδών Ιστορίας και τους Θεματικούς Φακέλους με εκπαιδευτικό υλικό για την Υποχρεωτική Εκπαίδευση (2017-2019), καθώς και τις Οδηγίες και Αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Διδασκαλία της Ιστορίας τον 21ο αιώνα (2018).
(Πηγή: "Εκδόσεις Gutenberg", 2021)
