Συννεφιάζει
Καλά κουµάσια και του λόγου τους - τα σύννεφα θέλω να πω. Σου κάνουνε τ’ ανήξερα περιστεράκια (σου παρασταίνουνε το πούπουλο) και µέσα τους έχουνε κρυµµένο το πικρό κεντρί. Αµ αυτά ήτανε -ποια άλλα;-, αυτά ήτανε που φέρανε όλο το κακό. Πηγαίνανε πάν’ απ’ το βάλτο σαν τα φουσκωµένα βουβάλια, ξερνοβολούσαν, και κατόπιν γυρνούσανε ξεθυµασµένα και λέγανε κατά τον αέρα: «Έλα, τώρα έχεις το ελεύτερο να µας πάρεις». Το 1923, µετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ένα ορφανό αγόρι θα βρεθεί προσφυγόπουλο στο Βερτεκόπι, στη σηµερινή Σκύδρα. Εκεί θα γίνει στενός φίλος µ’ ένα τουρκάκι, τον µικρό Σουκρή, που θα πρέπει να ακολουθήσει την αντίστροφη πορεία - αν και η µοίρα του θα είναι ακόµα πιο σκληρή. Η περιπλάνηση του µικρού ήρωα σε πόλεις και χωριά της Μακεδονίας, όπου πασχίζει να επιβιώσει δουλεύοντας πότε ως πλανόδιος πωλητής και πότε ως λασπάς, θα δοκιµάσει τις αντοχές του και θα του µάθει τη σκληρότητα της ζωής από πρώτο χέρι. Αλλά η αγνή του ψυχή και η ευαισθησία του δε θα πάψουν να αναζητούν εκείνο τον τόπο όπου τα παιδιά δε δουλεύουν και είναι πάντα ευτυχισµένα.
Τίτλος βιβλίου: | Συννεφιάζει | ||
---|---|---|---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Λουντέμης, Μενέλαος, 1906-1977 (Συγγραφέας) | ||
ISBN: | 9789601660332 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 221 |
Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2015 | Διαστάσεις: | 21x14 |
Ηλικίες: | Σειρά βιβλίων: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία | |
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
Λουντέμης, Μενέλαος, 1906-1977
Μενέλαος Λουντέμης (1906-1977) Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Βαλασιάδης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της Πόλης που χρεοκόπησε μετά από την εγκατάστασή της στο ελληνικό κράτος. Σε παιδική ηλικία έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας, σύντομα όμως μπήκε στη βιοπάλη (γραμματοδιδάσκαλος, ψάλτης, εργάτης στα τεχνικά έργα του Γαλλικού ποταμού). Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όπου διετέλεσε και γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη και το 1958 πέρασε από δίκη για το βιβλίο του "Βουρκωμένες μέρες". Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πέθανε στην Αθήνα, ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε γύρω στο 1930 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων στο περιοδικό "Νέα Εστία". Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Τα πλοία δεν άραξαν", για την οποία τιμήθηκε με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο της Χρυσής Δάφνης Πανευρώπης ( Παρίσι, 1951). Το σύνολο του έργου του καλύπτει όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, μετάφραση κ.α.). Ο Μενέλαος Λουντέμης ανήκει στους έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Η ιδιοτυπία του έργου του έγκειται στον "ερασιτεχνικό" τρόπο γραφής, τον οποίο υπηρέτησε εν πλήρει συνειδήσει, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δε τον ενδιαφέρει η Τέχνη αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Παρόλα αυτά στο σύνολο του έργου του δεσπόζει η τάση του να στρέφεται εξ' ολοκλήρου γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο-αφηγητή (που συνήθως παραπέμπει στον ίδιο το συγγραφέα), που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και το οποίο μας δίνει την προσωπική του οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου του έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου. Το έργο του είναι έντονα επηρεασμένο από την ευρωπαϊκή λογοτεχνία του ρεύματος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Κνουτ Χάμσουν, Μαξίμ Γκόρκι, Παναΐτ Ιστράτι κ.α.): ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία που αγγίζει κάποτε το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Σε έργα του όπως το "Συννεφιάζει" και το "Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα" αξιοσημείωτη είναι η ψυχογραφική τεχνική του που δημιουργεί ολοκληρωμένους, ζωντανούς χαρακτήρες, οι οποίοι συναπαρτίζουν μια ολόκληρη μικρή κοινωνία, και η αφηγηματική δύναμη. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μενέλαου Λουντέμη βλ. Ζήρας Αλεξ., "Λουντέμης Μενέλαος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, "Μενέλαος Λουντέμης", Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Ε΄, σ.232-252. Αθήνα, Σοκόλης, 1992.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
- Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος... (2024)
- Καληνύχτα ζωή (2020)
- Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά (2019)
- Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα (2019)
- Θυμωμένα στάχυα (2019)
- Τα πλοία δεν άραξαν (2019)
- Αγέλαστη άνοιξη (2018)
- Κάτω απ' τα κάστρα της ελπίδας (2018)
- Θησέας (2017)
- Άπαντα τα ποιητικά (2016)
- Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα (2015)
- Το κρασί των δειλών (2015)
- Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος... (2015)
- Οδός Αβύσσου αριθμός 0 (2015)
- Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους (2015)
- Έκσταση (2015)
- Ένα παιδί μετράει τ' άστρα (2014)
- Το κρασί των δειλών (2010)
- Θυμωμένα στάχυα (2010)
- Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα (2009)
- Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα (2008)
- Οδός Αβύσσου αριθμός 0 (2007)
- Συννεφιάζει (2007)
- Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος (2007)
- Αυτός ήταν ο Δεκέμβρης (2004)
- Μενέλαος Λουντέμης: Απανθίσματα (2004)
- Η φυλακή του κάτω κόσμου (2001)
- Έκσταση (2000)
- Το κρασί των δειλών (2000)
- Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα (2000)
- Κάτω απ' τα κάστρα της ελπίδας (2000)
- Βουρκωμένες μέρες (2000)
- Θυμωμένα στάχυα (2000)
- Αγέλαστη άνοιξη (2000)
- Ο Δαίδαλος (2000)
- Ο Ηρακλής (2000)
- Καληνύχτα ζωή (2000)
- Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους (2000)
- Αυτοί που φέρανε την καταχνιά (2000)
- Τα πλοία δεν άραξαν (2000)
- Ο Ίκαρος (1999)
- Ο Θησέας (1999)
- Τα ποιητικά του (1999)
- Ο Θησέας (1996)
- Συννεφιάζει (1996)
- Βουρκωμένες μέρες (1995)
- Τα πλοία δεν άραξαν (1995)
- Θυμωμένα στάχυα (1995)
- Οδός Αβύσσου αριθμός 0 (1995)
- Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος (1995)
- 15 διηγήματα από την Αντίσταση (1982)
- Αυτοί που φέρανε την καταχνιά (1980)