Αγέλαστη άνοιξη
Ο Μέλιος Καδράς, ο ήρωας του βιβλίου, έπαψε να είναι παιδί και δε μετράει τ’ άστρα, μόνο τ’ αγκάθια που στρώνει στον δρόμο του η ζωή. Περιπλανιέται ακόμα μία φορά στην επαρχία της Βόρειας Ελλάδας, όπου συναντά πρόσφυγες πεταμένους σε ξεροχώρια, πονηρούς γύφτους να φιλοσοφούν, φτωχούς και αμόρφωτους κτηνοτρόφους και αγρότες. Εκεί γνωρίζει δυο ανθρώπους που, ο καθένας με τη λαϊκή του σοφία και τον τρόπο του, τον βοηθούν να βρει αποκούμπι στην περιοχή.
Γίνεται δάσκαλος σ’ ένα χωριό και ορθώνει περήφανα το ανάστημά του μπρος στην ξιπασιά των "αφεντάδων". Βοηθά τους φτωχούς και τους ανήμπορους να βρουν κάποιο νόημα στην πληκτική ζωή τους και αντιμετωπίζει με σθένος κάθε αδικία, κάθε δυσκολία που παρουσιάζεται μπροστά του. Πραγματοποιεί την πολυπόθητη επιστροφή, καβάλα στ’ άλογο, στην πόλη του, για να συναντήσει και πάλι τους παλιούς του συμμαθητές, μα, κυρίως, τη μοναδική του αγάπη, την Αγράμπελη -ένα ταξίδι τόσο πικρό, που ύστερα απ’ αυτό νιώθει την ανάγκη να βγει και πάλι στον δρόμο...
Τίτλος βιβλίου: | Αγέλαστη άνοιξη | ||
---|---|---|---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Λουντέμης, Μενέλαος, 1906-1977 (Συγγραφέας) | ||
ISBN: | 9789601681467 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 518 |
Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2018 | Διαστάσεις: | 21x18 |
Ηλικίες: | Σειρά βιβλίων: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία | |
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
Λουντέμης, Μενέλαος, 1906-1977
Μενέλαος Λουντέμης (1906-1977) Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Βαλασιάδης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της Πόλης που χρεοκόπησε μετά από την εγκατάστασή της στο ελληνικό κράτος. Σε παιδική ηλικία έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας, σύντομα όμως μπήκε στη βιοπάλη (γραμματοδιδάσκαλος, ψάλτης, εργάτης στα τεχνικά έργα του Γαλλικού ποταμού). Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όπου διετέλεσε και γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη και το 1958 πέρασε από δίκη για το βιβλίο του "Βουρκωμένες μέρες". Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πέθανε στην Αθήνα, ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε γύρω στο 1930 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων στο περιοδικό "Νέα Εστία". Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Τα πλοία δεν άραξαν", για την οποία τιμήθηκε με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο της Χρυσής Δάφνης Πανευρώπης ( Παρίσι, 1951). Το σύνολο του έργου του καλύπτει όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, μετάφραση κ.α.). Ο Μενέλαος Λουντέμης ανήκει στους έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Η ιδιοτυπία του έργου του έγκειται στον "ερασιτεχνικό" τρόπο γραφής, τον οποίο υπηρέτησε εν πλήρει συνειδήσει, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δε τον ενδιαφέρει η Τέχνη αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Παρόλα αυτά στο σύνολο του έργου του δεσπόζει η τάση του να στρέφεται εξ' ολοκλήρου γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο-αφηγητή (που συνήθως παραπέμπει στον ίδιο το συγγραφέα), που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και το οποίο μας δίνει την προσωπική του οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου του έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου. Το έργο του είναι έντονα επηρεασμένο από την ευρωπαϊκή λογοτεχνία του ρεύματος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Κνουτ Χάμσουν, Μαξίμ Γκόρκι, Παναΐτ Ιστράτι κ.α.): ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία που αγγίζει κάποτε το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Σε έργα του όπως το "Συννεφιάζει" και το "Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα" αξιοσημείωτη είναι η ψυχογραφική τεχνική του που δημιουργεί ολοκληρωμένους, ζωντανούς χαρακτήρες, οι οποίοι συναπαρτίζουν μια ολόκληρη μικρή κοινωνία, και η αφηγηματική δύναμη. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μενέλαου Λουντέμη βλ. Ζήρας Αλεξ., "Λουντέμης Μενέλαος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, "Μενέλαος Λουντέμης", Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Ε΄, σ.232-252. Αθήνα, Σοκόλης, 1992.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
- Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος... (2024)
- Καληνύχτα ζωή (2020)
- Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά (2019)
- Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα (2019)
- Θυμωμένα στάχυα (2019)
- Τα πλοία δεν άραξαν (2019)
- Κάτω απ' τα κάστρα της ελπίδας (2018)
- Θησέας (2017)
- Άπαντα τα ποιητικά (2016)
- Το κρασί των δειλών (2015)
- Έκσταση (2015)
- Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα (2015)
- Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος... (2015)
- Οδός Αβύσσου αριθμός 0 (2015)
- Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους (2015)
- Συννεφιάζει (2015)
- Ένα παιδί μετράει τ' άστρα (2014)
- Το κρασί των δειλών (2010)
- Θυμωμένα στάχυα (2010)
- Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα (2009)
- Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα (2008)
- Οδός Αβύσσου αριθμός 0 (2007)
- Συννεφιάζει (2007)
- Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος (2007)
- Αυτός ήταν ο Δεκέμβρης (2004)
- Μενέλαος Λουντέμης: Απανθίσματα (2004)
- Η φυλακή του κάτω κόσμου (2001)
- Κάτω απ' τα κάστρα της ελπίδας (2000)
- Έκσταση (2000)
- Το κρασί των δειλών (2000)
- Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα (2000)
- Βουρκωμένες μέρες (2000)
- Θυμωμένα στάχυα (2000)
- Ο Δαίδαλος (2000)
- Ο Ηρακλής (2000)
- Καληνύχτα ζωή (2000)
- Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους (2000)
- Αυτοί που φέρανε την καταχνιά (2000)
- Αγέλαστη άνοιξη (2000)
- Τα πλοία δεν άραξαν (2000)
- Ο Ίκαρος (1999)
- Ο Θησέας (1999)
- Τα ποιητικά του (1999)
- Ο Θησέας (1996)
- Συννεφιάζει (1996)
- Τα πλοία δεν άραξαν (1995)
- Βουρκωμένες μέρες (1995)
- Θυμωμένα στάχυα (1995)
- Οδός Αβύσσου αριθμός 0 (1995)
- Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος (1995)
- 15 διηγήματα από την Αντίσταση (1982)
- Αυτοί που φέρανε την καταχνιά (1980)