Β' βαλκανικός πόλεμος (1913)
Το τέλος του πολέμου μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των τεσσάρων συμμάχων της Βαλκανικής Χερσονήσου -της Σερβίας, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και του Μαυροβουνίου- οδήγησε σε μία κατάσταση που δεν θύμιζε ειρήνη αλλά μία ανακωχή, η οποία θα έδινε τον απαραίτητο χρόνο, από τη μια, στους Βούλγαρους και, από την άλλη, στους Έλληνες, τους Σέρβους και τους Μαυροβουνίους να αξιολογήσουν κατά πόσο η νέα εδαφική κατάσταση, που διαμορφώθηκε από την κατάκτηση των οθωμανικών εδαφών, θα ήταν ανάλογη των εθνικών προσδοκιών και των γεωστρατηγικών συμφερόντων τους.Το μεγάλο πρόβλημα υπήρχε στην πλευρά τού πιο ισχυρού στρατιωτικά συμμάχου, της Βουλγαρίας, που έβλεπε την πολύχρονη, από τα τέλη του 19ου αιώνα, προσπάθειά της να δημιουργήσει τη Μεγάλη Βουλγαρία να μην ευοδώνεται. Οι δύο σπουδαιότεροι αντίπαλοί της -οι Σέρβοι και, κυρίως, οι Έλληνες- κατάφεραν να κατακτήσουν σημαντικά εδάφη που ακύρωναν, στην πράξη, κάθε βουλγαρική επιθυμία για απόλυτο έλεγχο της Μακεδονίας.
Το ίδιο αδιανόητη υπήρξε και η κατάκτηση της Θεσσαλονίκης από τους Έλληνες για τη βουλγαρική πλευρά.Στους φιλόδοξους μιλιταριστές ηγέτες της Σόφιας δεν έμενε άλλη επιλογή από μία βίαιη προσπάθεια αρπαγής των νεοκατακτηθέντων ελληνικών και σερβικών εδαφών, με έναν ακήρυχτο πόλεμο που ξεκίνησαν εναντίον των πρώην Συμμάχων τους. Χαρακτηριστικό αυτού του πολέμου, πέρα από τη βιαιότητα των μαχών και τη σύντομη διάρκειά του, ήταν η προσπάθεια εξόντωσης και τρομοκράτησης του ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας, με μία εκτεταμένη και οργανωμένη επιχείρηση Εθνοκάθαρσης που διέταξε η ίδια η βουλγαρική στρατιωτική ηγεσία.Στη σύγκρουση εναντίον της Βουλγαρίας εισήλθαν τόσο το Μαυροβούνιο όσο και η Ρουμανία και η Τουρκία, προκειμένου να αποκτήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα εδαφικά οφέλη εις βάρος της Βουλγαρίας.Η σύρραξη ολοκληρώθηκε με στρατιωτική συντριβή της Βουλγαρίας. Η αυλαία του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου έπεσε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου που επισημοποίησε τη νέα εδαφική πραγματικότητα στα Βαλκάνια.Σε αυτήν την ιστορική μελέτη γίνεται περιγραφή όλων των γεγονότων που οδήγησαν στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, όπως και αναλυτική παρουσίαση των επιχειρήσεων στα Μέτωπα της Μακεδονίας και της Θράκης.
| Τίτλος βιβλίου: | Β' βαλκανικός πόλεμος (1913) |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ο διασυμμαχικός πόλεμος |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Γκοβόστη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μαραβίτσας, Βασίλειος (Συγγραφέας)
Στεργιόπουλος, Βαγγέλης (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789604461929 | | |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Μεγάλες Μάχες | Σελίδες: | 176 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2015 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
|---|
Μελισσάνθη, 1907-1990
Μελισσάνθη (1907-1990). Η Μελισσάνθη (πραγματικό όνομα Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική και γερμανική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στην Abendschule Αθηνών αντίστοιχα και φοίτησε στην προπολεμική Δημοσιογραφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε επίσης με την αγγλική γλώσσα, τη μουσική, τη ζωγραφική και το χορό. Εργάστηκε ως καθηγήτρια γαλλικών σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία και ως δημοσιογράφος. Το 1932 παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ν. Σκανδαλάκη, δικηγόρο, πολιτικό και συγγραφέα φιλοσοφικών πραγματειών. Συνεργάστηκε σε λογοτεχνικές και θεατρικές εκπομπές του Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (1945-1955), ήταν μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1961-1972), της επιτροπής Κρατικών Βραβείων (1969-1975), του Κύκλου για το Παιδικό Βιβλίο (1969-1971). Πέθανε στην Αθήνα. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1930 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής "Φωνές εντόμου" και το 1931 κυκλοφόρησε τη λιθογραφημένη ποιητική συλλογή "Προφητείες", η οποία αποτέλεσε το λογοτεχνικό γεγονός της χρονιάς. Η ποίηση της Μελισσάνθης τοποθετείται στο χώρο του υπαρξισμού και της μεταφυσικής αγωνίας. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα πλαίσια της παραδοσιακής στιχουργικής και οδηγήθηκε σταδιακά προς τον ελεύθερο στίχο (από το 1945), επιλογή που οδήγησε και σε μια ανάλογη ανανέωση των θεματικών και γλωσσικών της επιλογών. Ασχολήθηκε επίσης με το φιλοσοφικό δοκίμιο και τις λογοτεχνικές μεταφράσεις. Τιμήθηκε με τον Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1936), την Εύφημο Μνεία Βραβείου Παλαμά, το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1965), το Παράσημο Χρυσούς Σταυρός Τάγματος Εποποιίας, το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη, το Βραβείο Μεταφραστών, το Μετάλλιο Δήμου Πειραιώς και το Αργυρούν Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Μελισσάνθης βλ. Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, "Μελισσάνθη", στη "Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας", τ. 10, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968], "Τον όρθρον τον ερχόμενον· αφιέρωμα στην Μελισσάνθη", Ε.Λ.Ι.Α, 1985, Αλέξης Ζήρας, "Μελισσάνθη", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 6, Εκδοτική Αθηνών, 1987, και Αλέξης Ζήρας, "Μελισσάνθη" στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Εκδόσεις Πατάκη, 2007.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
