Αθιβολές
Στην ποιητική αυτή συλλογή του Μανώλη Αλυγιζάκη με τίτλο "Αθιβολές", λέξη από την κρητική διάλεκτο, από τη μητρική του γλώσσα, που σημαίνει σκέψεις, κουβέντες, αρκετές είναι οι αναφορές του στο παρελθόν.
Και τρέχει η γκρίζα
μνήμη του στην νιότη
εκκεντρικό χαμόγελο
στο πρόσωπό του αναθιβάνει.
Τις περιπέτειές του...
και τι δεν θα 'δινε
να ξαναγυρίσει εκεί,
μα με τη σημερνή του πείρα.
Μετράει απώλειες...
Περνούν οι μέρες γρήγορα
λες βιάζονται να πεθάνουν
κι εσύ διαβάζεις στις ενημερώσεις
ένας ένας οι φίλοι φεύγουν.
…παράξενο, δεν το περίμενα
τόσο σύντομα να τηλεφωνήσεις,
μόλις προχθές σε θάψαμε.
Αναπολεί, θυμάται...
Αποφάσισαν να ξενιτευτούν, να επιδιώξουν
ένα καλύτερο μέλλον στην ξένη γη
άφησαν πίσω σπίτια με γυρτές πλάτες
χαμόγια ν' ακουμπούν το ένα στ' άλλο
ν' αναθιβάνουν παλιές λιόλουστες μέρες
και λησμονημένες έκλυτες φεγγαρόλουστες νυχτιές.
Ερωτεύεται...
Τα μπράτσα μου γύρω απ' το σώμα της
που ο καθρέφτης δεν μπορεί ν' αγγίξει.
Πάρε με τώρα, μου λέει, πάρε με βαθιά
κι ο θάνατος αναιρείται από τον Έρωτα.
O ποιητής παρατηρεί, αφουγκράζεται, αισθάνεται και μετουσιώνει το αποτέλεσμα σε συμπυκνωμένες σκέψεις, σε ποίηση.
Τίτλος βιβλίου: | Αθιβολές |
---|
Εκδότης: | Φίλντισι |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Αλυγιζάκης Εμμανουήλ (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9786185101251 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2016 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Ποίηση |

Ανδρόνικος, Μανόλης
Ο Mανόλης Aνδρόνικος, Έλληνας Αρχαιολόγος, γεννήθηκε στην Προύσα τον Οκτώβριο του 1919. Αργότερα με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Αργότερα έγινε καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1952. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Οξφόρδη με τον Sir John D. Beazley (1954-1955). Υπηρέτησε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το 1957 εξελέγη υφηγητής της Αρχαιολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), το 1961 έκτακτος καθηγητής της Β' έδρας Αρχαιολογίας και το 1964 τακτικός καθηγητής στην ίδια έδρα.
Ήταν παντρεμένος με την Ολυμπία Kακουλίδου. Αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες και τα γράμματα. Διάβαζε πολύ και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του σύλλογου «Η τέχνη».
Πραγματοποίησε πολλές ανασκαφικές έρευνες στην Βέροια, την Νάουσα, το Κιλκίς, την Χαλκιδική, τη Θεσσαλονίκη αλλά το κύριο ανασκαφικό του έργο συγκεντρώθηκε στην Βεργίνα, όπου ανέσκαψε το σημαντικότατο νεκροταφείο τύμβων των γεωμετρικών χρόνων και συνέχισε σε συνεργασία με τον Γ. Μπακαλάκη την ανασκαφή του ελληνιστικού ανακτόρου που είχε αρχίσει το 1937 ο Κ. Α. Ρωμαίος. Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του θεωρείται η 8η Νοεμβρίου 1977, όταν στην Βεργίνα έφερε στο φως ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία, τον βασιλικό τάφο του Φιλίππου του Β' βασιλιά της Μακεδονίας. Ο τάφος ήταν ασύλλητος με ανεκτίμητα ευρήματα. Αυτή ήταν και μία από τις μεγάλες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Μανόλης Ανδρόνικος πέθανε στις 30 Μαρτίου 1992.