Το χρυσό στάρι
Με πρωταγωνιστή το στάρι, το λεύκωμα που φέρει την υπογραφή του Γιάννη Σουλιώτη φιλοδοξεί, αποτυπώνοντας την κεντρική θέση του στην ελληνική παράδοση, να αναδείξει την αξία του πολύτιμου αυτού καρπού ζωής και να συμβάλει στη διατήρηση των ελληνικών εθίμων. Με βάση την πρώτη έκδοση που επικεντρωνόταν στην ιστορία των κόλλυβων, ο συγγραφέας εμπλουτίζει το περιεχόμενό του με νέα θέματα και φωτογραφίες που συνδέονται με το σιτάρι και τα προϊόντα του ως αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής μας παράδοσης.
Ποιος γνωρίζει γιατί το πρόσφορο είναι στρογγυλό και τι σημαίνουν όλα αυτά τα σχέδια στην επιφάνειά του; Γιατί τα κουλουράκια μοιάζουν με μικρά φίδια; Τι είναι η βασιλόπιτα για εμάς τους Έλληνες; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα βρίσκουν τις απαντήσεις τους στο πόνημα του Γιάννη Σουλιώτη, όπου το ψωμί, το πρόσφορο, το χριστόψωμο, η βασιλόπιτα, τα λαζαράκια, η φανουρόπιτα, τα κόλλυβα και άλλα πολλά παρουσιάζονται με την ιστορία και τις συνταγές τους. Παράλληλα καταγράφονται παροιμιώδεις εκφράσεις και ιδιωματικές λέξεις, αλλά και λογοτεχνικά αποσπάσματα σχετικά με τα κόλλυβα. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται ζωντανεύουν μέσα από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που περιλαμβάνεται στην έκδοση.
Γράφει ο Γιάννης Σουλιώτης: "Αυτά τα εφήμερα, ανεπανάληπτα έργα τέχνης, φτιαγμένα από τις μάνες μας, τις γιαγιάδες μας, θέλησα να τα κλείσω σε τούτο το βιβλίο-μουσείο, μαρτυρία μιας τέχνης καθαρά ορθόδοξης αλλά και ελληνικής μαζί. Κόκκοι σταριού ριγμένοι σε έναν απέραντο κάμπο· αυτόν της παράδοσης. [...] Σε τούτη τη νέα έκδοση, το στάρι-καρπός ζωής είναι ο πρωταγωνιστής! Από τις πολλαπλές χρήσεις του, κράτησα μόνο εκείνες που συνδέονται άμεσα με τα έθιμα και τις παραδόσεις του λαού μας. Παραφράζοντας τον ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο, θα έλεγα ότι μάζεψα τα σπασμένα στάχυα για να προσφέρω λίγο ψωμί".
Queneau Raymond
Ο Ρεϊμόν Κενώ γεννήθηκε στη Χάβρη το 1903. Σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία στη Σορβόνη (1921-1923), όπου παρακολούθησε και μαθηματικά, και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Αλγερία και το Μαρόκο. Μέλος της ομάδας των Γάλλων σουρεαλιστών μεταξύ 1926-1933, διετέλεσε αργότερα διευθυντής της περίφημης "Encyclopedie de la Pleiade" και από το 1951 μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ. Μεταξύ 1955-1957 υπήρξε μέλος της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ των Κανών. Το 1959 γνώρισε την επιτυχία με το παιγνιώδες αφήγημα "Η Ζαζί στο μετρό", που εισήγαγε εκδοχές της καθομιλουμένης στον τρόπο γραφής του, το οποίο μετέφερε την επόμενη χρονιά στον κινηματογράφο της νουβέλ βαγκ ο Λουί Μαλ. Το 1960 ίδρυσε μαζί με άλλους την ομάδα Ouvroir de litterature potentielle (OULIPO). Στις 3 Φεβρουαρίου του 1973, κατά τη διάρκεια έκθεσης προς τιμήν του, του απονεμήθηκε το Μετάλλιο της Πόλης του Παρισιού. Εξέδωσε πεζογραφήματα, ποιητικές συλλογές, δοκίμια και ημερολόγια. Πέθανε στο Παρίσι το 1976.
