Το βιβλίο των γάτων
"Σε αντίθεση με αυτές (τις διάσημες γάτες της λογοτεχνίας) και άλλες προηγούμενες, οι γάτες του Δήμου, στην αγχώδη καθημερινότητά τους, παραμένουν κατά κάποιον τρόπο πέραν της λογοτεχνίας -όχι όμως πέραν της ποίησης!- επαναστατώντας στη φυλακή των σελίδων του βιβλίου ή στο κλουβί των στίχων, όπως το άπιαστο Γατσατσόνι, το οποίο βρίσκεται πάντοτε σε άλλη θέση από εκεί που θα ’πρεπε ή από εκεί που φαίνεται, όπως ο μέγας, μέγιστος Μούψης, που μόνο όταν τον πλησιάζει ο θάνατος έρχεται να αναζητήσει τη ζεστασιά ενός χαδιού. Του πρώτου μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια αυστηρών αποστάσεων και αξιοπρεπών σιωπών. Όπως έλεγαν οι Λατίνοι, habent sua fatali belli: άγνωστη μοίρα και η δική μας, στα υπόγεια βάθη στο Κατώι [του βιβλίου] ανακαλύψαμε απροσδόκητα το κλειδί αυτού του παραδείσου των γάτων, ίσως και των ανθρώπων, που ο ποιητής δημιούργησε - και για εμάς".
Oddone Longo - Massimo Peri, μετάφραση από τα ιταλικά: Laura Zei
(Από τον πρόλογο της ιταλικής έκδοσης La Gatta di Corfu, Publigold, 1993)
"Όλοι οι 'τύποι' σου είναι αληθινοί και υπέροχοι".
(Από τον πρόλογο του Οδυσσέα Ελύτη)
"Σε μένα οι φωτογραφίες του βιβλίου σου μου έκαναν ιδιαίτερο δώρο, χωριστό, από μέρους τους: τη σε βαθμό μοναξιάς ωραιότητά τους".
Κική Δημουλά
"Έχει μία τελειότητα αυτό το βιβλίο - τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από αυτό που ήτανε να είναι και που έγινε. Το διάβασα δέκα φορές από χτες και βούρκωσα άλλες τόσες".
Ζυράννα Ζατέλη
"Αν δεν είχε ήδη λεχθεί, θα το χαρακτήριζα κι εγώ το πιο ανθρώπινο βιβλίο του. Μερικά από τα ποιήματα αυτής της συλλογής πρέπει να μπουν όχι μόνο στις πολύ εκλεκτικές ποιητικές ανθολογίες (αυτό είναι το λιγότερο), αλλά στα αναγνωστικά του δημοτικού και του γυμνασίου. Για να διδάξουν ανθρωπιά, για να ξαναζωντανέψουν την ανθρώπινη επικοινωνία".
Γιάννης Μαρίνος
Μαρής Γιάννης
Ο Γιάννης Τσιριμώκος (ψευδ. Γιάννης Μαρής) [[1916-1979] γεννήθηκε στη Σκόπελο. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στη Λαμία. Σπούδασε νομικά στη Θεσσαλονίκη. Προπολεμικά εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα ως διευθυντής υποκαταστήματος στην Αρναία Χαλκιδικής. Το 1943 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Ανήκε στη σοσιαλιστική αριστερά και στην ΕΛΔ (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας), το κόμμα του Αλέξανδρου Σβώλου και του ξαδέλφου του Ηλία Τσιριμώκου. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Αρχικά στη Μάχη και στον Προοδευτικό Φιλελεύθερο και αργότερα στο συγκρότημα Μπότση (Ακρόπολις, Απογευματινή) και το περιοδικό Πρώτο.
Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 1953 στο βραχύβιο περιοδικό Οικογένεια, δημοσιεύοντας με το πραγματικό του όνομα σε συνέχειες το αστυνομικό μυθιστόρημα Έγκλημα στο Κολωνάκι. Υπήρξε πολυγραφότατος. Θα ακολουθήσουν, πάντα σε συνέχειες, περισσότερα από εξήντα αστυνομικά μυθιστορήματα και νουβέλες, ενώ το σύνολο των αφηγημάτων του στον ημερήσιο τύπο, ιστορικών και αισθηματικών, ξεπερνάει τα εκατό. Τα υπογράφει ως Γιάννης Μαρής και έτσι πλέον θα μείνει γνωστός. Τα μυθιστορήματά του εκδίδονταν συχνά και σε πολλές άλλες εφημερίδες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (ελληνόφωνο Τύπο της Αυστραλίας, Κύπρου, Λονδίνου, Κωνσταντινουπόλεως, Ν. Αφρικής κ.α.).
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 τα αστυνομικά του μυθιστορήματα εκδίδονται και σε βιβλία από τις Εκδόσεις Ατλαντίδα-Πεχλιβανίδη και Περγαμηνή, κατά κανόνα με διαφορετικό τίτλο από τον αρχικό των εφημερίδων. Μέχρι το 1978 εκδόθηκαν σαρανταεννέα. Από το 2012 οι Εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν οκτώ από τα αδημοσίευτα σε βιβλίο μυθιστορήματά του και δύο που είχαν κυκλοφορήσει βραχύβια από τις Εκδόσεις Περγαμηνή.
Ο Γιάννης Μαρής ανανέωσε το αθηναϊκό ανάγνωσμα της εποχής συνδυάζοντας την ποιότητα με τη συναρπαστική πλοκή και έγινε ο θεμελιωτής του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους Έλληνες συγγραφείς των δεκαετιών 1950, 1960 και 1970.
Ο Γιάννης Μαρής έγραψε επιπλέον το σενάριο είκοσι κινηματογραφικών ταινιών και ανέβασε δύο θεατρικά έργα.
Το συγγραφικό έργο του Γιάννη Μαρή ήταν πάντα ενταγμένο στη δημοσιογραφική του δουλειά, που περιλάμβανε κινηματογραφική κριτική, έρευνες, συνεντεύξεις, ανταποκρίσεις και αποστολές στο εξωτερικό.
Τελευταία του μυθιστορήματα είναι Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη (1976) και Η απαγωγή (1978).
Πέθανε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1979 λίγο μετά τη συνταξιοδότησή του.
(Πηγή: "Εκδόσεις Άγρα", 2021)
