Η κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας
Τι είναι η Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πώς εμφανίζεται και τι εμπόδια είχε να αντιμετωπίσει; Τι προβλέπεται για αυτήν στη Συνθήκη της Λισσαβόνας; Ποια τα εργαλεία της και ποια η σχέση της με το ΝΑΤΟ; Αλλά και πώς βλέπει η ΕΕ τον ρόλο της στο διεθνές σύστημα; Ως μια μεγάλη αγορά ή ως διεθνή δρώντα; Και τι σημαίνει και τι προϋποθέτει η επιλογή αυτή;
Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα, που αφορούν όχι αποκλειστικά την άμυνα και ασφάλεια της ΕΕ αλλά και συνολικά το μέλλον της, επιχειρεί να απαντήσει το βιβλίο αυτό. Εξετάζει παράλληλα τον ρόλο των ευρωπαϊκών θεσμών στη διαμόρφωση της ΚΠΑΑ και τις μεγάλες προκλήσεις που αυτή έχει να αντιμετωπίσει. Μελετά τις προσπάθειες διαμόρφωσης μιας συνεκτικής στρατηγικής άμυνας και ασφάλειας της ΕΕ, σε έναν κόσμο που αλλάζει με γοργούς ρυθμούς.
Η Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας είναι μια σημαντική πτυχή της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που στόχο έχει να οδηγήσει σε αυτονομία απόφασης και δράσης της /Ενωσης σε κρίσιμα για αυτήν ζητήματα. Είναι μια δύσκολη πορεία ενός εγχειρήματος, μια διαδικασία που είναι ακόμη εν εξελίξει και η κατάληξή της δεν είναι σε καμιά περίπτωση προδιαγραμμένη.
Τίτλος βιβλίου: | Η κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Η ιστορία, οι θεσμοί, οι στρατηγικές |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Κοππά Μαριλένα (Συγγραφέας) Χατζηβασιλείου, Ευάνθης (Υπεύθυνος Σειράς)
|
ISBN: | 9789601672465 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Θεωρητικές Επιστήμες: Ιστορία | Σελίδες: | 375 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2017 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Θεωρητικές Επιστήμες: Ιστορία |
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
Τσελεμεντές, Νικόλαος Κ., 1878-1958
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές (1878 - 1958) ήταν έλληνας αρχιμάγειρας του 20ου αιώνα. Καταγόταν απ' το χωριό Εξάμπελα της Σίφνου και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο. Αρχικά δούλεψε σαν υπάλληλος συμβολαιογραφείου, άρχισε όμως να ασχολείται περισσότερο με τη μαγειρική εργαζόμενος στο μαγαζί του πατέρα και του θείου του. Σπούδασε για ένα χρόνο μαγειρική στη Βιέννη και γυρνώντας εργάστηκε για διάφορες πρεσβείες. Έγινε αρχικά γνωστός με το περιοδικό "Οδηγός Μαγειρικής" που άρχισε να εκδίδει το 1910, που περιείχε -εκτός των συνταγών- διατροφικές συμβουλές, διεθνή κουζίνα, νέα για τη μαγειρική κ.α. Το 1919 έγινε διευθυντής του ξενοδοχείου "Ερμής", ενώ τον επόμενο χρόνο έφυγε για την Αμερική, όπου δούλεψε σε μερικά απ' τα ακριβότερα εστιατόρια του κόσμου, κάνοντας παράλληλα και ανώτερες σπουδές μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και διαιτολογίας. Γύρισε στην Ελλάδα το 1932, ίδρυσε μια μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής και κυκλοφόρησε το γνωστό βιβλίο του με συνταγές, που όντας ο πρώτος ολοκληρωμένος οδηγός μαγειρικής, γνώρισε πάνω από δεκαπέντε επίσημες ανατυπώσεις τις επόμενες δεκαετίες. Επηρεασμένος απ' τη γαλλική κουζίνα, υπήρξε εκσυγχρονιστής της ελληνικής κουζίνας, καθώς χάρη σ' αυτόν οι ελληνίδες νοικοκυρές έμαθαν τη μπεσαμέλ, τα πιροσκί και τη μπουγιαμπέσα, πράγμα που κατά μερικούς ισοδυναμούσε με νόθευση της ελληνικής κουζίνας με ευρωπαϊκά στοιχεία. Το όνομά του είναι σήμερα συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής, ενώ χρησιμοποιείται και σαν πείραγμα προς κάποιον που ξέρει να μαγειρεύει πολύ καλά.