Η διαφθορά
Τι σημαίνει διαφθορά; Πώς ηχεί το άκουσμα της στους ανθρώπινους πολιτισμούς; Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενα προσδιορίσιμη έννοια, για ένα πολύπλοκο φαινόμενο ή για μια επιστήμη; Τι ερμηνεύει, διαχειρίζεται και επιδιώκει στον χώρο και στον χρόνο, ο homo corruptus; Κοινωνίες χωρίς διαφθορά, σημαίνουν κοινωνίες χωρίς ανθρώπους; Ποια υποκειμενικά και ηθικά νοήματα των ανθρώπων μετουσιώνονται σε εκφάνσεις κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής αναγκαιότητας, διαμορφώνοντας τον ιδεότυπο της διαφθοράς στις κοινωνίες τους;
Το ανά χείρας βιβλίο καλύπτει ένα σημαντικό κενό στις σύγχρονες προσεγγίσεις του φαινομένου, αυτό της διατύπωσης μιας Θεωρίας περί Διαφθοράς. Μιας θεωρίας η οποία συνδυάζεται με πρωτότυπα δημιουργήματα: την Παγκόσμια Γεωγραφία αυτής, την κωδικοποίηση της σχετικής εργογραφίας σημαντικών Διεθνών Οργανισμών και Ερευνητικών Κέντρων καθώς και την δυναμική διαχείρισή τους στη συνδυαζόμενη με το βιβλίο ιστοσελίδα.
Η γεωγραφία του φαινομένου αποδίδεται τόσο με τον Παγκόσμιο Χάρτη Διαφθοράς όσο και με τις Γεωγραφικές Περιοχές της, διαμέσου του Αποτυπώματος Διαφθοράς - Corruption Footprint Index (CFI), του δείκτη δηλαδή τον οποίο έχει κατασκευάσει ο συγγραφέας και εφαρμόζει εδώ σε πλανητικό επίπεδο. Η κωδικοποίηση της παραγόμενης εργογραφίας περί διαφθοράς στη διάρκεια ενός αιώνα, αφορά στην επεξεργασία και παρουσίαση τριάντα χιλιάδων και πλέον έργων Διεθνών Οργανισμών και Ερευνητικών Κέντρων.
Η Θεωρία περί Διαφθοράς, ο Παγκόσμιος Χάρτης και οι Γεωγραφικές Περιοχές αυτής καθώς και η κωδικοποίηση της σχετικής εργογραφίας, καλούν τον αναγνώστη να σταθεί μπροστά σε ερωτήματα και απαντήσεις πιο περίπλοκα και απαιτητικά από όσο θα μπορούσε ή θα ήθελε να αντιληφθεί, σχετικώς με ένα φαινόμενο που δημιουργείται από τους ανθρώπους και καταλήγει σε αυτούς στον χώρο και στον χρόνο των κοινωνιών τους.
Tolstoj, Lev Nikolaevic, 1828-1910
Ο Λέων Τολστόι (1828-1910) είναι ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες, γνωστός στο ευρύ κοινό πρωτίστου για τα έργα του "Πόλεμος και Ειρήνη" και "Άννα Καρένινα", που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα μυθιστορήματα όλων των εποχών. Η ζωή του Τολστόι χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αντιθέσες, καθώς τα πρώτα άσωτα χρόνια της αριστοκρατίας τα διαδέχτηκε η ριζοσπαστική μεταστροφή του προς την άρνηση του πλούτου, τη φιλανθρωπία και προς έναν ιδιόμορφο ειρηνιστικό και χριστιανικό αναρχισμό, που έτυχε θαυμασμού από προσωπικότητες όπως ο Γκάντι και επισφραγίστηκε με τον αφορισμό της Ρωσικής Εκκλησίας. Η στροφή στην κοσμοθεωρία του άρχισε να συντελείται με την απογοήτευση που γεύτηκε πολεμώντας με τον ρώσικο στρατό σε διάφορα μέτωπα μέχρι το 1856, όταν και έγραφε τα πρώτα του έργα, αυτοβιογραφικά σε μεγάλο βαθμό. Ο πόλεμος γυμνός, χωρίς πατριωτικά πλουμίδια, σκιαγραφήθηκε στα "Διηγήματα της Σεβαστούπολης" (1855). Λίγο μετά ο Τολστόι αφοσιώθηκε στα κτήματα του, γράφοντας παράλληλα τους "Κοζάκους" (1863) και τον "Πολικούσκα" (1863), έκφραση της γοητείας που του ασκούσε ο χωριάτικος τρόπος ζωής και συνάμα της αποστροφής του για την αριστοκρατική τάξη πραγμάτων, της οποίας ο καθωσπρεπισμός στηλιτεύτηκε στην "Άννα Καρένινα" (1875-77). Στον "Πόλεμο και Ειρήνη" (1865-69), έργο που βασίστηκε σε ιστορικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα όπως τα επεξεργάστηκε η πολιτική σκέψη του Τολστόι, επιχειρήθηκε η ανατροπή της ιστορικής μυθοπλασίας, η αποκαθήλωση των ηγετικών μορφών και η ανάδειξη του ρόλου των απλών στρατιωτών. Στα τελευταία έργα του, όπως είναι "Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς"" (1886), "Η σονάτα του Κρόιτσερ" (1887-9), "Ο Διάβολος" (1889-90) και η "Ανάσταση" (1899), ο Τολστόι ανέλυσε πτυχές της γνήσιας χριστιανικής αρετής σε αντιδιαστολή με τον τυπικισμό, μια αρετή που εφάρμοσε ζώντας ασκητικά, παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις της γυναίκας του και την αποστασιοποίηση του από το οργανωμένο κράτος και την επίσημη Εκκλησία. Πλήθη όμως ολόκληρα τον θεωρούσαν πρότυπο και προσπαθούσαν να τον γνωρίσουν από κοντά, στη δύση πλέον της ζωής του.
