Το δημόσιο δίκαιο της υγείας
Το παρόν σύγγραμμα πραγματεύεται το Δημόσιο Δίκαιο της Υγείας, ως κλάδο του διοικητικού δικαίου που διέπει την υγειοπροστατευτική δραστηριότητα και προστατεύει την αξία της ζωής και την υγεία του ανθρώπου. Τα τελευταία χρόνια, το δίκαιο της υγείας και άλλοι κλάδοι του ειδικού διοικητικού δικαίου, όπως το δίκαιο του περιβάλλοντος, σημειώνουν μεγάλη ανάπτυξη, κυρίως υπό την επίδραση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου, της αλματώδους ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας και των παγκόσμιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η δημόσια υγεία και το περιβάλλον, τα οποία απαιτούν συντονισμένη δράση των κρατών. Η νομοθεσία, η νομολογία και η βιβλιογραφία καθημερινά εμπλουτίζονται και δίδεται έμφαση στα θέματα βιοηθικής, στην προστασία της δημόσιας υγείας και στην οργάνωση και τη λειτουργία υπηρεσιών υγείας υψηλής ποιότητας για το σύνολο του πληθυσμού. Τα θέματα αυτά απασχολούν και την Ελλάδα, που καλείται να ανταποκριθεί σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς κανόνες και αρχές του δικαίου, σε ελάχιστα όρια προστασίας, προδιαγραφές υψηλής ποιότητας και δράσεις.
Η πρώτη έκδοση του δημοσίου δικαίου της υγείας εστίαζε στην οριοθέτηση του δημοσίου δικαίου της, στην οργάνωση των υπηρεσιών υγείας και στα θεμελιώδη δικαιώματα του χρήστη των υπηρεσιών υγείας με βάση τις αρχές λειτουργίας της δημόσιας υπηρεσίας υγείας και τις αξίες της αυτονομίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.
Η παρούσα β΄ ενημερωμένη έκδοση περιλαμβάνει τις νομοθετικές και νομολογιακές εξελίξεις που έχουν επέλθει στην περίοδο που μεσολάβησε από την πρώτη έκδοση (2009) μέχρι και σήμερα (2017). Σημαντικές εξελίξεις είναι η αναδιοργάνωση των συστημάτων υγείας της Γαλλίας και του Ην. Βασιλείου, που έχουν αποτελέσει πρότυπα για το ελληνικό σύστημα, η συμπλήρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με την οργάνωση του συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, η έκδοση του Κανονισμού ΕΕ 2016/679 για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και η από την έναρξη της ισχύος του Κανονισμού (25.5.2018) κατάργηση της Οδηγίας 96/46/ΕΚ (που ενσωματώθηκε με τον ν. 2472/1997) και η έκδοση της Οδηγίας 2011/24/ΕΕ για την απόδοση των δαπανών νοσοκομειακής και εξωνοσοκομειακής περίθαλψης στην ΕΕ που εφαρμόζεται παράλληλα με τον Κανονισμό 883/2004 και έχει μεταφερθεί στην ελληνική έννομη τάξη με τον ν. 4213/2013.
Το έργο έχει εμπλουτισθεί με τέταρτο μέρος που εξετάζει τη δημόσια υγεία, δηλαδή τις ρυθμίσεις της εξουσιαστικής διοίκησης που έχουν σκοπό να προλάβουν και να περιορίσουν προσβολές της υγειονομικής ασφάλειας. Η δημόσια υγεία αξιολογεί τους κινδύνους για την υγεία του πληθυσμού ή μιας ομάδας ανθρώπων, αναπτύσσει στρατηγικές για την πρόληψη των κινδύνων και ελέγχει τα αποτελέσματά τους. Στο πλαίσιο αυτό αναλύεται η πρωτοβάθμια πρόληψη, ήτοι η καταπολέμηση της επέλευσης ατυχημάτων και της εμφάνισης ασθενειών με τη λήψη μέτρων που εξουδετερώνουν τα αίτιά τους καθώς και η δευτεροβάθμια πρόληψη, δηλαδή η παρέμβαση σε αρχικό στάδιο προκειμένου να αποτραπεί η εμφάνιση των πρώτων κλινικών και βιολογικών συμπτωμάτων των ασθενειών. Η δημόσια υγεία στηρίζεται στην ευρωπαϊκή και διεθνή συνεργασία, στη συνεργασία του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα, στις αρχές της πρόληψης και της προφύλαξης και στην ενεργοποίηση όλων των επαγγελματιών υγείας και της κοινωνίας στην αντιμετώπιση των υγειονομικών κινδύνων. Οι επιτυχίες της δημόσιας υγείας καταγράφονται από τα επιδημιολογικά δεδομένα, την αύξηση του προσδόκιμου ζωής και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής.
| Τίτλος βιβλίου: | Το δημόσιο δίκαιο της υγείας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Οργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας - Δικαιώματα του χρήστη - Δημόσια υγεία |
|---|
| Εκδότης: | Νομική Βιβλιοθήκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Παπαρρηγοπούλου Πατρίνα (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789606222849 | | |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2017 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Υγεία - Διατροφή > Ιατρική |
|---|
Μπρούζος, Ανδρέας
Ο Ανδρέας Μπρούζος γεννήθηκε το 1960 στο Μεγάλο Περιστέρι Ιωαννίνων. Σπούδασε Παιδαγωγική, Ψυχολογία και Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, όπου το 1985 έλαβε το πτυχίο "Diplompadagoge". Το 1990 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου "Johann-Wolfgang-Goethe" της Φρανκφούρτης. Από το 1983 έως το 1985 εκπαιδεύτηκε στην Προσωποκεντρική Συμβουλευτική στην "Εταιρεία Επιστημονικής Διαλογικής Ψυχοθεραπείας" (Gesellschaft fur wissenschaftliche Gesprachspsychotherapie). Από το 1983 έως το 1990 εργάστηκε στη Λαϊκή Επιμόρφωση του κρατιδίου της Έσσης/Γερμανία ως επιμορφωτής και επιμορφωτής επιμορφωτών. Εργάστηκε επίσης στην Υπηρεσία Νεότητας της Φρανκφούρτης με μαθητές που αντιμετώπιζαν μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς, καθώς επίσης ως σύμβουλος των γονιών τους (1985-1990). Παράλληλα, από το 1986 έως το 1990 ήταν επιστημονικός συνεργάτης στο "Γερμανικό Ινστιτούτο για Διεθνή Παιδαγωγική Έρευνα" (Deutsches Institut fur Internationale Padagogische Forschung). Το 1992 εκλέχθηκε Λέκτορας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στο οποίο υπηρετεί μέχρι σήμερα ως Αναπληρωτής Καθηγητής. Έχει γράψει τα βιβλία: Schulberatung in Griechenland: Eine Untersuchung uber Beratungsbed urfnisse von Schulern der Lyzeen, Nomos Verlagsgessellschaft 1990, Ο Εκπαιδευτικός ως Λειτουργός Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού: Μια Ανθρωπιστική Θεώρηση της Εκπαίδευσης, Λύχνος 1995 (1998 Β΄ έκδοση), Schule im Urteil deutscher und griechischer Oberstufenschuler(innen): Eine vergleichende Betrachtung, DIPF 1998. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται κυρίως στους τομείς: Συμβουλευτική και Επαγγελματικός Προσανατολισμός, Η Προσωπικότητα και το Έργο του Εκπαιδευτικού, Η Παιδαγωγική Σχέση, Μονοθέσια και Ολιγοθέσια Σχολεία. Στις περιοχές αυτές έχει δημοσιεύσει άρθρα, μελέτες και έρευνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
