Η πραγματογνωμοσύνη
Το παρόν έργο «Η Πραγματογνωμοσύνη» αποτελεί μια μονογραφία για το αποδεικτικό μέσο της πραγματογνωμοσύνης.
Η πραγματογνωμοσύνη συνιστά ένα σπουδαίο αποδεικτικό μέσο της ποινικής διαδικασίας.
Ο βασικός λόγος καθιέρωσης των πραγματογνωμόνων και των τεχνικών συμβούλων ήταν και φέρεται ότι είναι η δικαστική μειονεξία, η οποία φαίνεται να οφείλεται στην πλημμελή γνώση των δικαστών επί ζητημάτων διαφόρων επαγγελμάτων ή τεχνών.
Συγκεκριμένα, η δομή της ύλης επιμερίζεται σε τρία βασικά μέρη: α) Η πραγματογνωμοσύνη γενικά (αποδεικτικά μέσα και ηθική απόδειξη, διοικητική πραγματογνωμοσύνη, ποινική πραγματογνωμοσύνη, τεχνικοί σύμβουλοι), β) Διακρίσεις της πραγματογνωμοσύνης (απόδειξη στο αστικό δικονομικό δίκαιο και αντιπαραβολή της προς την εγκληματολογική - ποινική απόδειξη, σχέση πραγματογνωμοσύνης με άλλα αποδεικτικά μέσα, έγγραφα στο αστικό δικονομικό και στο ποινικό δικονομικό δίκαιο, εμμάρτυρη πραγματογνωμοσύνη) και γ) Οι μορφές εμφάνισης της πραγματογνωμοσύνης (προκαταρκτική πραγματογνωμοσύνη, πραγματογνωμοσύνη σε γυναίκα, ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, γραφολογική πραγματογνωμοσύνη, ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη, εγκληματολογική πραγματογνωμοσύνη, ανάλυση DNA, προσωπικά δεδομένα κ.ά.).
Η έκδοση συμπληρώνεται με χρηστικό αλφαβητικό ευρετήριο.
| Τίτλος βιβλίου: | Η πραγματογνωμοσύνη |
|---|
| Εκδότης: | Νομική Βιβλιοθήκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δημόπουλος, Χαράλαμπος, καθηγητής νομικής (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789606222948 | | |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2017 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Κακουλίδης, Γιάννης, 1946-2015
Ο Γιάννης Κακουλίδης (1946-2015) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και νομικά στο Παρίσι. Ποιητής, πεζογράφος, στιχουργός και θεατρικός συγγραφέας, έγραψε επίσης κινηματογραφικά σενάρια καθώς και στίχους για πάνω από πεντακόσια γνωστά ελληνικά τραγούδια. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά, ελληνικά και ξένα, και μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ουγγρικά, καθώς και σε ανθολογίες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τιμήθηκε δύο φορές με το Α' βραβείο του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης (1965 και 1972). Συνεργάστηκε ως αρθρογράφος με τα περιοδικά "Αντί", "Ένα", "Money and Life" και με την εφημερίδα "Έθνος". Ήταν μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Γαλλικής Εταιρείας Συγγραφέων, Συνθετών και Εκδοτών, της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδας και της Ένωσης Ελλήνων Σεναριογράφων. Η παρουσία του στην πολιτική σκηνή ήταν επίσης έντονη. Με πλούσια συνδικαλιστική δράση, προδικτατορικά, στο φοιτητικό κίνημα και στη Νεολαία Λαμπράκη, συνέχισε την πολιτική του δράση από τις γραμμές της ΕΔΑ μετά τη μεταδικτατορική της επανασύσταση. Διετέλεσε αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΔΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής της στη λίστα του ΠΑΣΟΚ, στις Ευρωεκλογές του 1984, καθώς και υποψήφιος Επικρατείας του Συνασπισμού στις εθνικές εκλογές του 1996. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΔΗΜ.ΑΡ. και υπεύθυνος πολιτισμού του κόμματος. Έφυγε από τη ζωή στις 14 Νοεμβρίου 2015, σε ηλικία 69 ετών, από καρκίνο στο συκώτι ο οποίος είχε διαγνωστεί μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα.
