Motortown
Εκδότης:
Θέατρο του Νέου Κόσμου/ Νέα Σκηνή Τέχνης
Έτος:
2007
Σελίδες:
90
Εξώφυλλο:
Μαλακό
Εκτός κυκλοφορίας
Motortown
Έγραψα το "Motortown" σε τέσσερις μέρες.
Η πρώτη ήταν η 6η Ιουλίου 2005. Ήταν η μέρα που το Λονδίνο πήρε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Θυμάμαι την ελπίδα στην πόλη. Κανείς στο Λονδίνο δεν πίστευε νωρίτερα ότι η υποψηφιότητά μας θα κερδίσει. Ήταν λες και μας ένωνε μια πηγαία αίσθηση ευφορίας. Νομίζω πως εκείνη η διάθεση ενεργοποίησε τη γραφή μου.
Η δεύτερη μέρα ήταν η 7η Ιουλίου.
Ζω στο Μάιλ Εντ. Το σπίτι μου βρίσκεται ανάμεσα στο Στράτφορντ, όπου πρόκειται να χτιστεί το Ολυμπιακό Στάδιο, και το Άλγκεϊτ Ηστ, όπου εξερράγη μία από τις τέσσερις βόμβες που τοποθέτησαν βρετανοί τρομοκράτες. [...]
Αυτό είναι ένα έργο για την Αγγλία σε πόλεμο. Είναι ένα έργο για τις συνέπειες του "πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία". Είναι επίσης ένα έργο για τις συνέπειες του πολέμου στο Ιράκ. [...]
Το έργο γεννήθηκε μέσα από μια κατάσταση σύγχυσης. Δεν καταλάβαινα γιατί ένιωθα εκνευρισμένος με την αντιπολεμική καμπάνια και τις πορείες στο Χάιντ Παρκ. Δεν καταλάβαινα γιατί θύμωνα με τον ηθικό διδακτισμό των εκπροσώπων αυτής της καμπάνιας. Δεν καταλάβαινα γιατί ένιωθα περισσότερη συμπάθεια για τον Γκάρυ Μπάρτλαμ, που καταδικάστηκε στο Όσναμπρουκ για κάμποσα αδιευκρίνιστα εγκλήματα σε σχέση με Ιρακινούς κρατούμενους, παρά με τον Χάρολντ Πίντερ ή τον Ντέιμον Άλμπαρν. Και η σύγχυση μεγάλωνε, από τη στιγμή που πολλά επιχειρήματα των τελευταίων ακούγονταν λογικά. Τώρα πια βλέπω πως η σύγχυσή μου πήγαζε από το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό αυτή η αρχική αντιπολεμική καμπάνια αποσκοπούσε σε μια ηθική σταθερότητα, κάτι που πλέον είναι ανέφικτο. Οι ιδέες της αντιπολεμικής καμπάνιας στηρίχθηκαν σε έννοιες που είναι πια εξωπραγματικές. Σ' αυτούς τους πολέμους, όπως και σ' αυτή τη χώρα, στις αρχές της νέας χιλιετίας, δεν υπάρχουν πια καλοί και κακοί. Είμαστε πολύ πέρα απ' αυτό. Ήθελα να γράψω ένα έργο που να δραματοποιεί αυτό το θέμα. Ήθελα να γράψω ένα έργο που να είναι σκοτεινό, αμφιλεγόμενο και βίαιο, γιατί ο πολιτισμός μας είναι σκοτεινός, αμφιλεγόμενος και βίαιος. Μ' αυτή την έννοια, ήθελα να γράψω, όσο πιο ειλικρινά μπορούσα, για την Αγγλία.
(από το κείμενο του Σάιμον Στήβενς, "Γιατί έγραψα το Motortown")
Έγραψα το "Motortown" σε τέσσερις μέρες.
Η πρώτη ήταν η 6η Ιουλίου 2005. Ήταν η μέρα που το Λονδίνο πήρε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Θυμάμαι την ελπίδα στην πόλη. Κανείς στο Λονδίνο δεν πίστευε νωρίτερα ότι η υποψηφιότητά μας θα κερδίσει. Ήταν λες και μας ένωνε μια πηγαία αίσθηση ευφορίας. Νομίζω πως εκείνη η διάθεση ενεργοποίησε τη γραφή μου.
Η δεύτερη μέρα ήταν η 7η Ιουλίου.
Ζω στο Μάιλ Εντ. Το σπίτι μου βρίσκεται ανάμεσα στο Στράτφορντ, όπου πρόκειται να χτιστεί το Ολυμπιακό Στάδιο, και το Άλγκεϊτ Ηστ, όπου εξερράγη μία από τις τέσσερις βόμβες που τοποθέτησαν βρετανοί τρομοκράτες. [...]
Αυτό είναι ένα έργο για την Αγγλία σε πόλεμο. Είναι ένα έργο για τις συνέπειες του "πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία". Είναι επίσης ένα έργο για τις συνέπειες του πολέμου στο Ιράκ. [...]
Το έργο γεννήθηκε μέσα από μια κατάσταση σύγχυσης. Δεν καταλάβαινα γιατί ένιωθα εκνευρισμένος με την αντιπολεμική καμπάνια και τις πορείες στο Χάιντ Παρκ. Δεν καταλάβαινα γιατί θύμωνα με τον ηθικό διδακτισμό των εκπροσώπων αυτής της καμπάνιας. Δεν καταλάβαινα γιατί ένιωθα περισσότερη συμπάθεια για τον Γκάρυ Μπάρτλαμ, που καταδικάστηκε στο Όσναμπρουκ για κάμποσα αδιευκρίνιστα εγκλήματα σε σχέση με Ιρακινούς κρατούμενους, παρά με τον Χάρολντ Πίντερ ή τον Ντέιμον Άλμπαρν. Και η σύγχυση μεγάλωνε, από τη στιγμή που πολλά επιχειρήματα των τελευταίων ακούγονταν λογικά. Τώρα πια βλέπω πως η σύγχυσή μου πήγαζε από το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό αυτή η αρχική αντιπολεμική καμπάνια αποσκοπούσε σε μια ηθική σταθερότητα, κάτι που πλέον είναι ανέφικτο. Οι ιδέες της αντιπολεμικής καμπάνιας στηρίχθηκαν σε έννοιες που είναι πια εξωπραγματικές. Σ' αυτούς τους πολέμους, όπως και σ' αυτή τη χώρα, στις αρχές της νέας χιλιετίας, δεν υπάρχουν πια καλοί και κακοί. Είμαστε πολύ πέρα απ' αυτό. Ήθελα να γράψω ένα έργο που να δραματοποιεί αυτό το θέμα. Ήθελα να γράψω ένα έργο που να είναι σκοτεινό, αμφιλεγόμενο και βίαιο, γιατί ο πολιτισμός μας είναι σκοτεινός, αμφιλεγόμενος και βίαιος. Μ' αυτή την έννοια, ήθελα να γράψω, όσο πιο ειλικρινά μπορούσα, για την Αγγλία.
(από το κείμενο του Σάιμον Στήβενς, "Γιατί έγραψα το Motortown")
| Τίτλος βιβλίου: | Motortown | ||
|---|---|---|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Motortown | ||
| Εκδότης: | Θέατρο του Νέου Κόσμου/ Νέα Σκηνή Τέχνης | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Stephens, Simon, 1971- (Συγγραφέας) Κιούσης, Δημήτρης (Μεταφραστής) Εμιρζάς, Ορφέας (Φωτογράφος) Σωτηριάδου, Κοραλία (Επιμελητής) | ||
| ISBN: | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό | |
| Σειρά εκδότη: | Χειμερινή Περίοδος 2007 - 2008 | Σελίδες: | 90 |
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2007 | Διαστάσεις: | 24x17 |
| Σημείωση: | Βιβλίο-πρόγραμμα της παράστασης που ανέβηκε στις 26 Οκτωβρίου 2007 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκην. Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Περιέχει το πλήρες κείμενο του έργου, βιογραφικό σημείωμα, ένα κείμενο και δύο συνεντεύξεις του συγγραφέα (μτφρ. από τα αγγλικά: Μαρία Παπαλέξη, Κοραλία Σωτηριάδου). | ||
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Θέατρο | ||
Δεν βρέθηκαν στοιχεία για τον συγγραφέα
Δείτε επίσης:
Είδατε πρόσφατα:
