Διλήμματα της ελληνικής συνταγματικής ιστορίας: 20ός αιώνας
Το βιβλίο αυτό -εκπονημένο από έναν ειδικό του Συνταγματικού Δικαίου και από έναν ιστορικό- εξετάζει τις μεγάλες πιέσεις της σύγχρονης ελληνικής συνταγματικής ιστορίας. Ύστερα από την απαραίτητη εισαγωγή στα ελληνικά Συντάγματα της νεότερης εποχής, επικεντρώνεται στην εποχή της "κρίσης των θεσμών" (1915-1974), που ορίζεται από τους δύο επάλληλους διχασμούς του ελληνικού 20ού αιώνα, τον Εθνικό Διχασμό και τον εμφύλιο πόλεμο, με τις αποσαθρωτικές επιπτώσεις τους στη θεσμική ιστορία της χώρας. Το βιβλίο δεν εξαντλείται στην καταγραφή των επιβαρύνσεων που επέφεραν οι δύο διχασμοί στην πολιτική σκηνή, την πολιτική κουλτούρα και το νομικό σύστημα. Επιπλέον, ασχολείται με την ατελή και μέσα από συμπληγάδες εφαρμογή του Συντάγματος κατά τη διάρκειά τους – δηλαδή με την ουσιαστική, βαριά, ακόμη και καθημερινή επιβάρυνση της θεσμικής πορείας της χώρας υπό την επήρειά τους. Έτσι, εξετάζει τον ρόλο του Συντάγματος στην έκρηξη του Εθνικού Διχασμού, την αποτυχία της πολιτικής που κατέληξε στις δικτατορίες του 1936 και του 1967, τη λειτουργία των θεσμών μετά τον εμφύλιο πόλεμο, τον ρόλο των πολιτικών δυνάμεων και του Στέμματος.
Αντίστοιχα, όμως, το βιβλίο ασχολείται και με τις προϋποθέσεις υπέρβασης της "κρίσης των θεσμών", που επιτεύχθηκε κατά τη Μεταπολίτευση του 1974-75. Αποτιμά, έτσι, όχι μόνο τις θεσμικές πρωτοβουλίες καθαυτές, αλλά και τις πνευματικές προϋποθέσεις της επιτυχίας στο θεσμικό επίπεδο, δηλαδή την κοσμοαντίληψη που υποστήριξε την κρίσιμη εκείνη προσπάθεια και τη συγκρότηση μιας εδραιωμένης δημοκρατίας.
Το βιβλίο προβάλλει μια βασική θέση: Πέραν των τυπικών προβλέψεων ενός Συντάγματος, αποφασιστική σημασία έχει ο τρόπος εφαρμογής του, που αφορά το μείζον ζήτημα της ποιότητας της ηγεσίας, το επίπεδο της οικονομικής, κοινωνικής και μορφωτικής ανάπτυξης της συγκεκριμένης κοινωνίας. Στην ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα, την τόσο ταραγμένη από θεσμική άποψη, δεν έλειψαν τα εξαιρετικά, πραγματικά φωτισμένα, συνταγματικά κείμενα. Έλειψε όμως συχνά η σύνεση και ο αυτοπεριορισμός των πολιτικών δυνάμεων στην εφαρμογή τους.
| Τίτλος βιβλίου: | Διλήμματα της ελληνικής συνταγματικής ιστορίας: 20ός αιώνας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ένας ιστορικός γράφει για το σύνταγμα και ένας συνταγματολόγος για την ιστορία |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Βλαχόπουλος, Σπύρος, νομικός (Συγγραφέας)
Χατζηβασιλείου, Ευάνθης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789601681139 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες: Ιστορία | Σελίδες: | 351 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2018 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Σημείωση: | Πρόλογος: Νίκος Κ. Αλιβιζάτος. |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Μανιτάκης, Αντώνης Ν., 1944-
Ο Αντώνης Μανιτάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944, όπου μεγάλωσε και σπούδασε νομικά. Διδάκτωρ νομικής του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, εξελέγη, το 1982, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (διαδεχόμενος τον Αριστόβουλο Μάνεση), όπου δίδαξε, έκτοτε, τα μαθήματα του Συνταγματικού Δικαίου, της Πολιτειολογίας, των Συνταγματικών Ελευθεριών και του Δικαστικού Ελέγχου της Συνταγματικότητας των νόμων, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, ως τη συνταξιοδότησή του, τον Σεπτέμβριο του 2011. Δίδαξε, επίσης, ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Μονπελιέ (1987), του Παρισιού Χ (1989), της Ρώμης (1994), της Ναντ (2002) και εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ (1998-99). Επίσης, δίδαξε από το 2004 έως το 2010 στα θερινά σεμινάρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Μονπελιέ, θέματα Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου. Έχει ασκήσει καθήκοντα αναπληρωτή Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (1997-1999) και συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες του Ευρπωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Πολιτών Θεσσαλονίκης για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και πρόεδρος του Ομίλου Συνταγματολόγων "Αριστόβουλος Μάνεσης". To 2007 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας που απονέμεται στη μνήμη των καθηγητών Ξανθόπουλου και Πνευματικού, υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Στις 17 Μαΐου 2012 διορίστηκε υπηρεσιακός Yπουργός Eσωτερικών στην κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου, που ανέλαβε τη διεξαγωγή των γενικών εκλογών. Τον Ιούνιο του 2012, μετά από πρόταση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ), συμμετείχε στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Άσκησε τα καθήκοντά του έως την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, τον Ιούνιο του 2013.
