Η ευγονική δυστοπία
Το βιβλίο αυτό περιγράφει την συνάφεια των δυο μορφών της Ευγονικής, της θετικής και της αρνητικής. Παρακολουθεί, επίσης, σε αδρές γραμμές, την πορεία διολίσθησης της διεθνούς επιστημονικής (για τα δεδομένα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα) κοινότητας των ευγονιστών, αλλά και γενικότερα των κρατικών πολιτικών για τη δημόσια υγεία, προς βιοεξουσιαστικές πρακτικές καθολικού ελέγχου του πληθυσμού και ιατρικοποίησης της συμπεριφοράς του. Ειδικότερα, στη διάρκεια του 20ού αιώνα, στο στόχαστρο του ευγονικού λόγου μπαίνει κάθε άτομο που θεωρείται αποκλίνον ή νοσηρό για τη φυλετική και εθνική καθαρότητα. Η κυριαρχία της αρνητικής ευγονικής ανακόπτεται αυτονόητα στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω της επίγνωσης για την πρωτόγνωρη ανθρωπιστική καταστροφή που είχε προκληθεί από το Ολοκαύτωμα. Όμως, αντίθετα, η θετική ευγονική επιβιώνει, παρά τον εξορκισμό της "δίδυμης αδελφής" της. Υφίσταται υβριδικές μεταμορφώσεις και μεταλλάξεις που -έστω και με συγκαλυμμένη μορφή- τείνουν να αποκτήσουν ιδιαίτερη δυναμική στις σύγχρονες μετανεωτερικές κοινωνίες. Άλλοτε, υπό το σχήμα της "καλής μάγισσας", η θετική ευγονική γίνεται πεδίο θεμελίωσης της θεραπευτικής γενετικής, άλλοτε αποκτά εργαλειακό και δυστοπικό χαρακτήρα ("τράπεζες γενετικού υλικού", κλωνοποίηση, ταυτοποίηση μέσω του DNA), άλλοτε υποστυλώνει άτεγκτες δημογραφικές πολιτικές που αλλοτριώνουν το γυναικείο σώμα και καταργούν την ελευθερία της βούλησης (Κίνα), ενώ, τέλος, σε άλλες περιπτώσεις, περιβάλλεται με τον μανδύα του υγιεινιστικού κινήματος εξυπηρετώντας όμως στην ουσία νέες μορφές χειραγώγησης (μεταλλαγμένοι σπόροι, γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα).
Το επίμετρο της ερευνήτριας Ράνιας Γεωργοπούλου θέτει το ερώτημα εάν στην προσπάθεια να επιτελεσθεί "το αδύνατο της ουτοπίας", οι τεχνοεπιστημονικές εξελίξεις της σύγχρονης γονιδιωματικής και γενετικής μηχανικής διαμορφώνουν νέες μορφές "φυλετικής" βίας και παρέχουν βιοτεχνολογικά αναβαθμισμένες δυνατότητες ευγονικών πρακτικών δημιουργώντας μια νέα σειρά ηθικών και κοινωνικών διλημμάτων. Υπάρχει άραγε μια αόρατη κλωστή που συνδέει ιστορικά το ευγονικό κίνημα στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα με τη σημερινή πραγματικότητα; Είναι η "ευγονική δυστοπία" θέμα πρωτίστως βιοηθικό, άρα πολιτικό, και όχι επιστημονικό; Μήπως συνιστά επικίνδυνη ευθυγράμμιση με την "ενιαία σκέψη" και στείρα επιστημονικοφανή αιτιοκρατία η πεποίθηση ότι όλα είναι μόνο θέμα γονιδίων;
| Τίτλος βιβλίου: | Η ευγονική δυστοπία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Διαδρομές ιδεών |
|---|
| Εκδότης: | Θίνες |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κόκκινος, Γιώργος, 1960- , καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786188280250 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Ιστορία | Σελίδες: | 160 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2018 | Διαστάσεις: | 17x10 |
|---|
| Σημείωση: | Επίμετρο: Ουρανία Γεωργοπούλου. |
|---|
| Κατηγορίες: | Υγεία - Διατροφή > Διατροφή, Διαιτητική
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Φιλοσοφία > Ηθική |
|---|
Κοροβίνης, Θωμάς, 1953-
Ο Θωμάς Κοροβίνης γεννήθηκε το 1953 στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης. Φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση. Από το 1988 έως το 1996 έζησε στην Κωνσταντινούπολη, υπηρετώντας στο Ζάππειο και το Κεντρικό Παρθεναγωγείο της. Εδώ και χρόνια ερευνά πτυχές του ελληνικού και του τουρκικού λαϊκού πολιτισμού καθώς και τις σχέσεις μεταξύ τους. Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Από το 1995 μέχρι και το 1999 εργάστηκε ως παραγωγός και επιμελητής ραδιοφωνικών εκπομπών στον 9,58 FM της Θεσσαλονίκης. Έγραψε τα βιβλία: "Τουρκικές παροιμίες", "Κανάλ ντ' Αμούρ", "Τα πρόσωπα της Σωτηρίας Μπέλλου", "Φαχισέ Τσίκα", "Σκανδαλιστικές και βωμολοχικές ελληνικές παροιμίες", "Κωνσταντινούπολη, λογοτεχνική ανθολογία: Τούρκοι ποιητές υμνούν την Κωνσταντινούπολη", "Ο Μάρκος στο χαρέμι", "Το χτικιό της Άνω Τούμπας", "Οι ασίκηδες", "Οι ζεϊμπέκοι της Μικράς Ασίας", "Όμορφη νύχτα", "Σμύρνη: μια πόλη στη λογοτεχνία", "Ο γύρος του θανάτου", "Το αγγελόκρουσμα", κ.ά. Το 1995 βραβεύτηκε με το βραβείο Αμπντί Ιπεκτσί. Το 2011 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο του "Ο γύρος του θανάτου", με θέμα την υπόθεση του "Δράκου του Σέιχ-Σου", Αριστείδη Παγκρατίδη. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Είναι επίσης συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών. Έχει συνεργαστεί με τα συγκροτήματα "Βόσπορος", "Εν χορδαίς" και "Λωξάντρα". Το 2002 δημιούργησε, μαζί με την Τουρκάλα ερμηνεύτρια Ντιλέκ Κοτς, το συγκρότημα παραδοσιακής ελληνικής και τουρκικής μουσικής "Ανατολίτικος Σεβντάς". Δισκογραφία (σύνθεση-ερμηνεία): "Από έβενο κι αχάτη", "Φουζουλή: Λεϊλά και Μετζνούν", "Τακίμια", "Το κελί", και συμμετοχή ως στιχουργός σε δίσκους των Νίκου Παπάζογλου, Λιζέτας Καλημέρη, Χρήστου Τσιαμούλη, Βούλας Σαββίδη, Ελένης Βιτάλη, Δημήτρη Κοντογιάννη, κ.ά. Συχνά παρουσιάζει συναυλίες με το δικό του ρεπερτόριο ή με θέματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού. Από το 2009, στις αρχές του καλοκαιριού, οργανώνει στο κτήμα του στα Λεχώνια Πηλίου μια βραδιά πανελλήνιας συνάντησης συγγραφέων και αναγνωστών της νεοελληνικής λογοτεχνίας, με τη συμμετοχή μουσικών συγκροτημάτων.
