Ιουλιανά 1965
Ποια ήταν η αλήθεια για τα Ιουλιανά του 1965; Βεβαίως, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης γι’ αυτή την περίοδο. Οι περισσότεροι, όμως, θέλησαν να παρουσιάσουν τα γεγονότα μέσα από κομματικές παρωπίδες, σύμφωνα με τις προσωπικές τους συμπάθειες ή αντιπάθειες. Η κρίση μεταξύ της οικογένειας Παπανδρέου και των Ανακτόρων οδήγησε τη χώρα στη δικτατορία της 21ης Απριλίου. Ποιος έφταιγε γι’ αυτό; Μπορούσε τότε να αποτραπεί η επέμβαση του Στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας; Τι συνέβη με την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ; Ποια ήταν αυτή η οργάνωση και πώς επηρέασε την πολιτική κρίση; Είχε συμμετοχή ο Ανδρέας Παπανδρέου; Ποιοι αγωνίσθηκαν να μη φθάσουμε στον κατήφορο; Ποιοι επιδίωξαν την άμβλυνση των παθών και την πολιτική ομαλότητα και ποιοι πυροδότησαν την οξύτητα;
Ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης έζησε ως δημοσιογράφος εκείνα τα γεγονότα, αλλά και επί σειρά ετών ερεύνησε τα παρασκήνια της πιο συγκλονιστικής περιόδου της μεταπολεμικής εποχής. Είχε προσωπική γνωριμία με τους περισσότερους από τους πρωταγωνιστές των Ιουλιανών, οι οποίοι του παραχώρησαν ντοκουμέντα και συνεντεύξεις που ρίχνουν ένα διαφορετικό φως στην εποχή. Μαρτυρίες που προέρχονται από ηγετικές φυσιογνωμίες όλου του πολιτικού φάσματος έρχονται τώρα για πρώτη φορά στη δημοσιότητα και πείθουν ότι η ιστορία του καυτού Ιούλη του 1965 και της λεγόμενης "Αποστασίας" πρέπει να ξαναγραφτεί.
| Τίτλος βιβλίου: | Ιουλιανά 1965 |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Τα άγνωστα παρασκήνια |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Λεονταρίτης Γεώργιος Α. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600366020 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Πολιτική - Ιστορία | Σελίδες: | 235 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2019 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
|---|
Nikolaj Velimirovic, Sveti, 1881-1956
Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ' όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια. Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια. Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).
