Ultima Georgica: Ένα δοξαστικό. Αλάριχος, Ανδρομέδα, Ελεάζαρ: Τρία μπονζάι δράματα
Το βιβλίο απαρτίζεται από δύο μέρη. Το χρώτο απ' αυτά, τα "Ultima Georgica" (ο τίτλος παραπέμπει στα "Γεωργικά" του Βιργιλίου αλλά και στα "Χριστιανικά Γεωργικά" του Francis Jammes), είναι ένα δοξαστικό που βαδίζει στα χνάρια του σολωμικού "Κρητικού" και του "Μήτηρ Θεού" του Σικελιανού. Οι happy few που γνωρίζουν και αγαπούν αυτή την παράδοση θα μπορέσουν -ελπίζω- να τα οικειωθούν.
Τα τρία δραμάτια του δευτέρου μέρους ίσως ξενίσουν τον αναγνώστη. Γι' αυτό σπεύδω να τον προϊδεάσω.
Στα νεώτερα χρόνια έγιναν πολλές προσπάθειες αναβίωσης της αρχαίας τραγωδίας, συνήθως από ποιητές, αλλά το αποτέλεσμα ήταν, το πιο συχνά, λυρικά οράματα με δραματική μορφή (εξαιρέσεις ο "Σαμψών Αγωνιστής" του Μίλτωνος κι η "Ιφιγένεια" του Γκαίτε). Ακριβώς όμως αυτή η ατελής δραματική μορφή εξασθένιζε και το λυρικό στοιχείο, που διαχεόταν σε χιλιάδες στίχους και που μόνο σε ορισμένα δυνατά αποσπάσματα μπορούσε κανείς να το βρει και να το απολαύσει ατόφιο. Η βαθιά γοητεία που ασκεί ο "Ασκληπιός" του Σικελιανού οφείλεται στο ότι το έργο έμεινε ημιτελές, αλλά και στην ιδιοφυή επιδίωξη του νεοέλληνα λυρικού να συγγράψει μία συντμημένη τριλογία.
Αντίθετα, στις σύντομες δραματικές σκηνές που έγραψαν ο Μαλλαρμέ και ο Στέφαν Γκεόργκε το δραματικό και το λυρικό στοιχείο αλληλοενδυναμώνονταν.
Αλλιώς: αν η τραγωδία είναι μια ορισμένη ποιητική έκφραση και ταυτόχρονα και αξεχώριστα μια ορισμένη δραματική κατασκευή, τότε, αφού παραδεχτούμε πως το δραματικό στοιχείο έχει εκχωρηθεί σε άλλες τέχνες (στο πεζό θέατρο, το μυθιστόρημα, τον κινηματογράφο) μόνο σε σύντομες σκηνές μπορεί να διασωθεί αυτή η ιδιαίτερη ποιητική έκφραση. Αυτό το κατάλαβαν οι δύο ξένοι δάσκαλοι που προανέφερα και το διαιστάνθηκε σίγουρα κι ο Σικελιανός, άσχετα αν η τιτανική ιδιοσυγκρασία του επέβαλε σε αυτόν να καταπιαστεί με τον μάταιο άθλο μιας όψιμης αναγέννησης του αρχαίου δράματος.
Αυτές οι σκέψεις με οδήγησαν να γράψω τρία αυμπεπτυγμένα δράματα ή τρία δράματα μπονζάι.
Το πρώτο, ο Αλάριχος, αναπλάθει το γνωστό ανέκδοτο που αναφέρει ο εθνικός ιστορικός Ζώσιμος, πως όταν ο Αλάριχος πολιορκούσε την Αθήνα είδε την Πρόμαχο Αθηνά να γυροφέρνει στα τείχη της (το μεν τείχος εώρα περινοστούσαν την πρόμαχον Αθηνάν - Ζώσιμος 5 6.1). και πως γι' αυτόν το λόγο δεν εκπόρθησε την πόλη. Το δεύτερο, η Ανδρομέδα, είναι ένα σατιρικό ιντερμέδιο, ενώ ο Ελεάζαρ, το τρίτο, βασίζεται στο Γ΄ Βιβλίο των Μακκαβαίων, που, κατ' εμέ, είναι ένας μικρός αδάμας της ελληνοϊουδαϊκής γραμματείας.
Κριμπάς, Παναγιώτης Γ.
Ο Παναγιώτης Γ. Κριμπάς -συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων σχετικά με τη γλώσσα, τη μετάφραση και την ορολογία- είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο "Ορολογία, Μετάφραση και Νομικά Κείμενα" στη Σχολή Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Τμήμα: Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών). Έχει διατελέσει Επισκέπτης Καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Φιλοσοφική Σχολή: Τμήμα Σλαβικών Σπουδών), Προσκεκλημένος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τάλιν (Ινστιτούτο Εσθονικής Γλώσσας και Πολιτισμού), στο Πανεπιστήμιο Vest Τιμισοάρας (Νομική Σχολή, καθώς και Σχολή Λογοτεχνίας, Ιστορίας και Θεολογίας), στο Πανεπιστήμιο Υιldιz Kωνσταντινούπολης (Σχολή Εκπαίδευσης: Τμήμα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών). Έχει διδάξει και/ή δώσει διαλέξεις στη Νομική Σχολή και στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στη Γενική Διεύθυνση Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.α., έχει διατελέσει ειδικός και επιστημονικός σύμβουλος σε κρατικούς θεσμούς και έχει πολυετή πείρα ως δικηγόρος και νομικός μεταφραστής. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης (MA) του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας (Institut Universitari de Linguistica Aplicada – IULA) του Πανεπιστημίου Pompeu Fabra της Βαρκελώνης (Universitat Pompeu Fabra, Barcelona) και διδάκτωρ (LLD) του Τμήματος Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, και τακτικό μέλος πολυάριθμων επαγγελματικών, επιστημονικών και πολιτιστικών εταιρειών, σωματείων και δικτύων. Θετικά έχουν αναφερθεί στο έργο του πανεπιστημιακοί και άλλοι ερευνητές. Ομιλεί σε διάφορα επίπεδα τις περισσότερες σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες.
