Η Ευρώπη είναι χριστιανική;
Είναι σήμερα η Ευρώπη χριστιανική; Και αν ναι, με ποιον τρόπο; Μπορεί να παραμείνει χριστιανική υιοθετώντας νοσταλγικές, αυταρχικές και ταυτοτικές θέσεις; Στο όνομα ποιου χριστιανισμού μιλούν άραγε εκείνοι που, πολλές φορές με φανατισμό, αντιτάσσουν τις "χριστιανικές αξίες" σε δύο εξίσου απειλητικές και πανίσχυρες, κατά τη γνώμη τους, δυνάμεις: την εκκοσμικευμένη κοινωνία και το κατακτητικό Ισλάμ; Οι Ευρωπαίοι, υποστηρίζει ο συγγραφέας, νιώθουν πράγματι ορφανεμένοι από το χριστιανικό παρελθόν τους. Η αναβίωσή του ωστόσο δεν θα επιτευχθεί ούτε με την επίκληση μιας ανενεργής πλέον παράδοσης, ούτε με νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως απαιτούν η συντηρητική Δεξιά και οι διάφορες φονταμενταλιστικές τάσεις. Ο χριστιανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει ως ένα αυτοαναφορικό και περίκλειστο σύστημα αξιών. Πρέπει να επαναφέρει στο προσκήνιο το πνευματικό του στοιχείο και να καταστεί εκ νέου «προφητικός», αναπτύσσοντας μια θεολογία ανοιχτή στον κόσμο και τις περιπέτειές του.
Σημίτης, Κωνσταντίνος Γ., 1936-
Ο Κώστας Γ. Σημίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στη Γερμανία και την Αγγλία. Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κόνσταντς το 1971 και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γκίσσεν την περίοδο 1971-1975. Το 1977 εκλέχτηκε καθηγητής Εμπορικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το 1965 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ομίλου "Αλέξανδρος Παπαναστασίου". Στη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και από το 1970 συμμετείχε στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο του Κινήματος. Διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας (1981-1985), Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1985-1987) και Υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου (1993-1995). Το 1985 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πειραιά, όπου επανεκλέγεται συνεχώς έως σήμερα. Στις 18 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρωθυπουργός και στις 30 Ιουνίου 1996 πρόεδρος του Κινήματος, θέσεις τις οποίες διατήρησε μέχρι τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 και μέχρι το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ της 8ης Φεβρουαρίου 2004, αντίστοιχα. Κυριότερα έργα του: "Η δομική αντιπολίτευση" (1979), "Θέσεις για την πολιτική στρατηγική του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος" (1980), "Για μια κοινωνία ισχυρή, για μια ισχυρή Ελλάδα" (1995), "Για μια ισχυρή Ελλάδα" (τρίτομο, 2002), "Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα 1996-2004" (2005). Επίσης έχει γράψει: "Gute Sitten und Ordre Public" (1959), "Δίκαιο της ευρεσιτεχνίας" (1967 και δεύτερη έκδοση 1999), "Verbraucherschutz, Schlagwort oder Rechtsprinzip?" (1976).
