Ήμισυς
«Τρία. Ο πόνος διαπερνάει τη σπονδυλική μου στήλη. Δύο. Αισθάνομαι λες και θα ξεκολλήσουν όλα μου τα σωθικά, θα πολτοποιηθούν και θα βρουν διέξοδο από το στόμα και τα ρουθούνια μου. Ένα. Η καρδιά μου εκρήγνυται στον ύστατο παλμό, το κορμί μου σπαρταράει και βουλιάζει κενό στο στρώμα. Είμαι πλέον μια μαύρη άυλη μάζα που τρυπάει την επιδερμίδα της σάρκας μου και ξαμολιέται στον περιβάλλοντα χώρο από το μέρος της καρδιάς. Αυτή είναι η γνώριμη διαδικασία του θανάτου μου». Ο Σεραφίν Λόμπο, ιδιωτικός ερευνητής στη Μαδρίτη, έχει ένα θανάσιμο μυστικό: βιώνει καθημερινά τη νεκρανάσταση. Κι αυτό γιατί είναι ήμισυς: μισός θνητός και μισός δαίμονας. Έχοντας χτίσει το προφίλ του μικροβιοφοβικού, καταφέρνει να επιβιώσει στη γη και νιώθει ευτυχισμένος. Ώσπου γνωρίζει την Μπελέν. Τότε ο κόσμος του καταρρέει. Η ευτυχία μετατρέπεται στην απόλυτη δυστυχία και η κατάρα που τον ακολουθεί εκ γενετής θεριεύει. Πόσο εφικτή είναι η διαβίωση σε έναν κόσμο όπου η αφή έχει πρωτεύοντα ρόλο; Ευχή ή κατάρα ο έρωτας; Αξίζει τελικά κάποιος να ζει σαν ήμισυς;
Le Clézio, Jean Marie Gustave, 1940-
Ο Ζαν-Μαρί Γκυστάβ λε Κλεζιό γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 13 Απριλίου του 1940. Κατάγεται από μια οικογένεια της Βρετάνης που μετανάστευσε στη νήσο Μαυρίκιο τον 18ο αιώνα. Σε ηλικία οκτώ ετών έφυγε με τους γονείς του για τη Νιγηρία, όπου ο πατέρας του εργάστηκε ως γιατρός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Δέκα χρόνια αργότερα η οικογένεια επέστρεψε στη Νίκαια, όπου ο Λε Κλεζιό τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και πήρε το πρώτο του πτυχίο στη φιλολογία από το Πανεπιστήμιο της Νίκαιας. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο της Εξ-Αν-Προβάνς και το διδακτορικό του για τη σύγχρονη ιστορία του Μεξικού στο Πανεπιστήμιο της Περπινιάν. Έχει διδάξει στα πανεπιστήμια της Μπανγκόκ, της Πόλης του Μεξικού, της Βοστόνης, του Όστιν και της Αλμπουκέρκης. Παρά τα πολυάριθμα ταξίδια του, ο Ζ. Μ.Γκ. λε Κλεζιό δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει, από την ηλικία των επτά με οκτώ ετών: ποίηση, παραμύθι, δοκίμιο, διήγημα, νουβέλα, μυθιστόρημα. Δεν δημοσίευσε όμως τίποτα πριν το πρώτο του μυθιστόρημα, το 1963, με τον τίτλο "Le proces-verbal" ("Η προφορική αγωγή"), που κέρδισε το βραβείο Ρενοντό. Έκτοτε έχουν εκδοθεί περισσότερα από τριάντα έργα του, μεταξύ των οποίων τα "Terra Amata", 1967, "Le livre des fuites", 1969, "La guerre", 1970 και "Les geants" 1973. Το 1980 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Πολ-Μοράν της Γαλλικής Ακαδημίας, για το μυθιστόρημά του "Le desert" ("Η έρημος"). Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών, που τον χαρακτήρισε, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, "συγγραφέα νέων ξεκινημάτων, ποιητικής περιπέτειας και αισθησιακής έκστασης, εξερευνητή της ανθρωπότητας, πέρα και κάτω από τον κυρίαρχο πολιτισμό".
