Ερωτικό λεξικό της Ελλάδος
Σαράντα χρόνια μετά Το Ελληνικό Καλοκαίρι, ο Jacques Lacarrière μάς δίνει το Ερωτικό Λεξικό της Ελλάδας, που κατ’ αλφαβητική σειρά παρουσιάζει, σε σύντομα περιεκτικά κείμενα, τις «αγάπες» του για τη χώρα μας…
Και αρχή κάνοντας από το «άλφα», πέφτουμε στον Ακάθιστο Ύμνο… Και ακολουθεί, πάντα με το «άλφα», η «αχειροποίητος» (εικόνα), το «άδυτο», οι «Ακρίτες», η πλατωνική αγάπη, ο Αλέξανδρος (με αποσπάσματα από τη «Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου»), η Αλεξάνδρεια, ο Άρης Αλεξάνδρου. Εδώ, για τον αναγνώστη γίνεται το πρώτο «τιλτ». Ξαφνικά μπαίνει στην εποχή του Εμφυλίου, στη χούντα των συνταγματαρχών, στον Αλεξάνδρου εξόριστο στο Παρίσι, όπου γράφει και δημοσιεύει στα γαλλικά το Κιβώτιο.
Αλλά μιας και ξεπεραστεί το πρώτο αυτό ξάφνιασμα, και ξαναμπεί μετά τον Αλέξανδρου στο λήμμα Αμοργός, όπου έξυπνα ο Lacarrière παντρεύει τον μύθο του νησιού με το πρώτο δικό του εκεί ταξίδι, το 1979, για να περάσει έπειτα στην Αμοργό του Νίκου Γκάτσου, ο αναγνώστης αρχίζει να εξοικειώνεται με το μπρος πίσω του συγγραφέα και αρχίζει να πείθεται, όσο προχωρεί στην ανάγνωση, πως οδός άνω και κάτω μία εστί, ότι παρελθόν και παρόν στην Ελλάδα είναι ομοούσια και αδιαίρετα, και ότι τρεις χιλιάδες χρόνια που μιλιέται στον ίδιο τόπο η ίδια γλώσσα, δίνει δικαίωμα στη διαχρονία.
Κι αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα του βιβλίου. Στον δύσπιστο ξένο, που αναρωτιέται συχνά τι σχέση έχει η αρχαία με τη νέα Ελλάδα, στις άδικες περιγραφές των περιηγητών του 19ου αιώνα που τόνιζαν αυτό το χάσμα, ο Lacarrière έρχεται να δώσει τη δική ερμηνεία, αφού αποδεικνύει, με τον πιο έξυπνο τρόπο, πως τέτοιο χάσμα δεν υπήρξε ποτέ.
| Τίτλος βιβλίου: | Ερωτικό λεξικό της Ελλάδος |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Dictionnaire amoureux de la Grèce |
|---|
| Εκδότης: | Βασδέκης |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Lacarrière, Jacques, 1925-2005 (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789608273801 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2020 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία |
|---|
Lacarrière, Jacques, 1925-2005
Ο συγγραφέας και ελληνιστής Ζακ Λακαριέρ γεννήθηκε στη Λιμόζ της Γαλλίας στις 2 Φεβρουαρίου 1925. Σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Παρίσι. Το 1950 ξεκίνησε με τα πόδια με προορισμό την Ινδία, αλλά τελικά προτίμησε την Ελλάδα και την Εγγύς Ανατολή, όπου έζησε πολλά χρόνια, κυρίως στην Ύδρα και στην Πάτμο, μέχρι το 1966. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, εγκαθίσταται στη Βουργουνδία, στο σπίτι του θείου του, ξυλουργού, όπου μένει για πάντα. Υπήρξε λάτρης της αρχαίας και -κυρίως- της σύγχρονης Ελλάδας. Με το πάθος που τον χαρακτήριζε, κατάφερε να αναδείξει στο εξωτερικό το σύγχρονο πρόσωπο της χώρας και να το συνδέσει με την ιστορία της. Εξέδωσε μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, βιβλία τέχνης, κ.ά., και ένα από τα καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν για την Ελλάδα στο εξωτερικό, "Το ελληνικό καλοκαίρι" (1976). Μετέφρασε στα γαλλικά Έλληνες συγγραφείς, ανάμεσα στους οποίους οι Πρεβελάκης, Αλεξάνδρου, Τσίρκας, Ταχτσής, Βασιλικός, Πλασκοβίτης, Φραγκιάς, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Πατρίκιος, Λαμπαδαρίδου-Πόθου. Στα ελληνικά εκδόθηκαν τα έργα του: "Οι γνωστικοί", Χατζηνικολή, 1976, "Οι ένθεοι", Χατζηνικολή, 1977, "Το ελληνικό καλοκαίρι", Χατζηνικολή, 1980, "Ο Ηνίοχος" (μετ.: Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου) 'Ικαρος, 1982, "Μαρία η Αιγυπτία", Χατζηνικολή, 1984, "Αυτό το ωραίο σήμερα", Χατζηνικολή, 1991, "Συγγραφική πορεία ενός φιλέλληνα", Χατζηνικολή, 1992, "Με τα φτερά του Ίκαρου", Χατζηνικολή, 1995, "Τα παιδικά χρόνια του Ίκαρου και άλλα ποιήματα" (μετ.: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ), Πατάκη, 1997, "Η σκόνη του κόσμου", Χατζηνικολή, 1999, "Ερωτικό λεξικό της Ελλάδας", Χατζηνικολή, 2002, "Αφρόδυτοι έρωτες" (μετ.: Δημήτρης Κρανιώτης), Μίμνερμος, 2002, "Λευκωσία: Η νεκρή ζώνη", Ολκός, 2003. Πέθανε απροσδόκητα στις 17 Σεπτεμβρίου 2005, λόγω επιπλοκών ύστερα από μια απλή χειρουργική επέμβαση στο γόνατο, σε ηλικία 79 ετών. Η σορός του αποτεφρώθηκε και η στάχτη σκορπίστηκε στη θάλασσα στ' ανοιχτά των Σπετσών, στις 3 Νοεμβρίου, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία.
"Μια θάλασσα. Πάνω στη θάλασσα, μια αχηβάδα. Πάνω στην
αχηβάδα, μια γυναίκα όρθια, γυμνή. Στα δεξιά της, στον ουρανό,
δυό άνεμοι. Στ΄ αριστερά της, μια νύμφη.
[...]
Μια θάλασσα αγκαλιάζοντας μια πολυδαίδαλο ακτή όπου
προβάλλει ένα άλσος. Μια αχοιβάδα μ' ανάγλυφες ραβδώσεις
ανήκουσα στο γένος Pecten jacobeus. Δυό Άνεμοι ραίνοντας
απερίσπαστοι με ρόδα το ανοιχτό πέλαγος των κυμάτων. Μια νύμφη
εγείροντας ένα μανδύα προς το μέρος... της θεάς.
Να! πλησιάζει η Αφροδίτη, μόλις αναδύθηκε, έτοιμη για τη
στεριά. Και με το που το πόδι της θ' αγγίξει το χώμα, ο Έρως
θα γενεί στο σύμπαν ιδέα καινοφανής."
("L' Anadyomene"/ "Η αναδυομένη" από τη συλλογή "Αφρόδυτοι έρωτες: Έξι ποιήματα για την Αφροδίτη", μετ.: Δημήτρης Κρανιώτης, Μίμνερμος, 2002)
