Εγώ, ο εγγονός ενός Έλληνα
Ποιο ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση της πολιτικής προσωπικότητας του Νικολά Σαρκοζί η διπλή του καταγωγή από την Ουγγαρία και τη Θεσσαλονίκη; Και γιατί στην πρώτη του ομιλία μετά την εκλογή του στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας αυτοπροσδιορίζεται ως γιος ενός Ούγγρου και εγγονός ενός Έλληνα; Η αφήγηση της οικογενειακής ιστορίας του Γάλλου προέδρου μοιάζει με μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα που διατρέχει για τέσσερις αιώνες την Ευρώπη, με ήρωες-αφηγητές τον παππού, τον Θεσσαλονικιό γιατρό Μπενίκο Μαλλάχ, και τον πατέρα, τον Μαγιάρο διαφημιστή Παλ Σαρκοζί (Pal Sarkozy de Nagy Bocsa). Οι Μαλλάχ, οι πρόγονοί του από την πλευρά της μητέρας του, ζούσαν από τον 16ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη και υπήρξαν εξέχοντα μέλη της Ισραηλιτικής Κοινότητας, της μεγάλης αυτής σεφαραδίτικης μητρόπολης των Βαλκανίων. Ήταν ραβίνοι, κοσμηματοπώλες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Η οικογένεια Μαλλάχ ανέδειξε έναν γερουσιαστή, με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου, και έναν βουλευτή, με το κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Οι Σαρκοζί ήταν Μαγιάροι ευγενείς και πολεμιστές που αντιστάθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η ένωση αυτών των δύο κόσμων με φόντο το μεταπολεμικό Παρίσι του 1950 έδωσε πολλές δεκαετίες αργότερα έναν πρόεδρο στη Γαλλία.
Αυτή η μακραίωνη και γοητευτική ιστορία περιγράφεται στις σελίδες του βιβλίου "Εγώ, ο εγγονός ενός Έλληνα".
Το βιβλίο περιέχει τα κεφάλαια:
- "Εγώ, ο εγγονός..."
- Χρονολόγιο
- Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης στην καμπή του 20ου αιώνα
- Το δέντρο και οι κλάδοι της οικογένειας Μαλλάχ
- Οι Μαλλάχ στους Οδηγούς της Θεσσαλονίκης
- Οι Μαλλάχ στην ιστορική διαδρομή της επιχειρηματικότητας στη Θεσσαλονίκη
- Η χαμένη Θεσσαλονίκη των Μαλλάχ
- Ιστορικό ψηφιδωτό
- Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και οι Ισραηλίτες της Θεσσαλονίκης
- Εβραίοι υποψήφιοι βουλευτές σε εκλογικές αναμετρήσεις (1915-1936)
- Επιλογικό σημείωμα
- Επιλογή βιβλιογραφίας
Σταυρακοπούλου Σωτηρία
Η Σωτηρία Σταυρακοπούλου γεννήθηκε στον Βόλο (1957). Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. (1980) και εργάζεται ως Καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας της παραπάνω Σχολής. Έχει δημοσιεύσει ποικίλα άρθρα, μελετήματα και βιβλιοκρισίες που αφορούν την πρώιμη δημώδη και τη νεοελληνική λογοτεχνία. Έχει εκδώσει τις ακόλουθες μελέτες: "Περικλής Σφυρίδης - Παραφυάδες ΙΙ: Κείμενα λογοτεχνίας και βιβλιοκρισίες 1999-2008" (Καστανιώτης, 2008) και "Περικλής Σφυρίδης - Ο πεζογράφος και η κριτική για το έργο του" (Εστία, 2011), "Επ’ αφορμή - Μελετήματα για τη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης" (Iανός, 2011), "Η γερμανική κατοχή σε πεζογράφους της Θεσσαλονίκης" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2015), "Τέσσερις συνεντεύξεις του Περικλή Σφυρίδη" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2016), "Εργογραφία - Βιβλιογραφία Κωνσταντίνου Κ. Παπουλίδη: 1960-2016" (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2016), "Τα μη του έρωτα: Virtu per sensi - Ερμηνευτικές θεωρήσεις της υστερομεσαιωνικής και αναγεννησιακής λογοτεχνίας: 12ος-17ος αι." (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2017), "Τέχνη αψιμυθίωτη" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2017). Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1980 με τη συλλογή διηγημάτων "Τα ζούμπερα" (Ερμής) και ακολούθησαν τα εξής βιβλία λογοτεχνίας: "Η χορδοφάσα και ο κύκλος" (διήγηση: Ερμής,1982)· "Η λαπαροτομή" (διηγήματα: Λιβάνης, 1983)· "Άλμα" (μυθιστόρημα: Ερμής, 1989)· "Οι δεξιώσεις" (μυθιστόρημα: Εστία, 2001)· "Η μεθυσμένη γυναίκα" (μυθιστόρημα: Εστία, 2005)· "Σπάνιες αλήθειες" (μυθιστόρημα: Εστία, 2008), "Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ" (μυθιστόρημα: Εστία, 2012).
