Οροθέσιον ή υπερόριον;
Ποιήματα
Εκδότης:
Εκδόσεις Ι. Σιδέρης
Έτος:
2022
ISBN:
9789600809138
Σελίδες:
168
Εξώφυλλο:
Μαλακό
Τιμή εκδότη:€10,00
Η τιμή μας: €9,00
Οροθέσιον ή υπερόριον;
Μετά την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής που φέρει το όνομά μου [Μοιρόγραφτο, εκδ. Ι. Σιδέρης 2018] κι όχι το ψευδώνυμο [Γιάννης Απαρθινός], με το οποίο είχα εκδώσει τις προηγούμενες 4 συλλογές, μάλλον πήρα θάρρος κι αποφάσισα να επικοινωνήσω και πάλι –μέσα από τα ποιήματά μου– με ανθρώπους που με αγάπησαν και με πίστεψαν, αλλά και με όσους με έχουν ξεχάσει.
Πάντοτε αναρωτιόμουνα αν η Ποίηση [πρέπει να] θέτει όρια ή [οφείλει να] κινείται πέραν των ορίων [λογο-τεχνικών, ιδεο-λογικών ή και ηθο-πλαστικών]. Απάντηση δεν έχω δώσει ακόμα. Σε κάθε περίπτωση κι ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ποιητές και οι αναγνώστες επί του θέματος, η νέα μου ποιητική συλλογή «Οροθέσιον ή Υπερόριον;» δεν φιλοδοξεί να μεταπλάσει το βίωμα και την εμπειρία σε ψευδαισθήσεις/παραισθήσεις της μετάλλαξης της hard πραγματικότητας σε soft στίχους.
Τα ποιήματά μου δεν εξωραΐζουν το χθες, δεν ωραιοποιούν το σήμερα και προφανώς δεν υποκύπτουν στον πειρασμό να προβλέψουν το αύριο. Με άλλα λόγια δεν ψεύδονται.
Άλλωστε συχνά η πραγματικότητα –ακόμα και η λογοτεχνική τοιαύτη– υπερβαίνει τις σκέψεις του δημιουργού των στίχων, όσο κι αν αυτός θέλει να παίζει με το ασυνείδητο και τις φαντασιώσεις [τις δικές του και των άλλων].
Έχω σε πολλές ευκαιρίες δηλώσει ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου διανοούμενο και κυρίως δεν ανήκω στην –κατά Ντίνο Χριστιανόπουλο– κατηγορία των κουλτουριάρηδων. Επειδή λοιπόν δεν υπηρετώ κάποια ετερογένεια των σκοπών, ούτε επιθυμώ να ταυτισθώ με τα πρόσωπα των ποιημάτων μου, ούτε να μετατρέψω έναν ψυχικά, πάντοτε οδυνηρό, εσωτερικό μονόλογο σε δημόσιο διάλογο με μεταφυσικές ερμηνείες, αρνούμαι το ρόλο του maître à penser, δηλαδή του χειριστή συνειδήσεων ή του κήρυκα της διάκρισης του Σωστού/Λάθους.
Η ποίησή μου δεν αποτελεί ένα είδος «Άνοιξε Σουσάμι», όπου ο αναγνώστης θα βρεθεί ενώπιον μυθικών θησαυρών τέχνης και λόγου. Απλώς ελπίζω κάποιοι φίλοι να συνεχίσουν να με διαβάζουν και να με αγαπάνε, γι’ αυτό που είμαι, γι’ αυτά που περι-γράφω αλλά κυρίως για όσα καλά έχω διαπράξει στη ζωή μου.
Από τα «Προ-λογικά;»
Γιάννης Πανούσης, Αθήνα, 1/1/2022
Μετά την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής που φέρει το όνομά μου [Μοιρόγραφτο, εκδ. Ι. Σιδέρης 2018] κι όχι το ψευδώνυμο [Γιάννης Απαρθινός], με το οποίο είχα εκδώσει τις προηγούμενες 4 συλλογές, μάλλον πήρα θάρρος κι αποφάσισα να επικοινωνήσω και πάλι –μέσα από τα ποιήματά μου– με ανθρώπους που με αγάπησαν και με πίστεψαν, αλλά και με όσους με έχουν ξεχάσει.
Πάντοτε αναρωτιόμουνα αν η Ποίηση [πρέπει να] θέτει όρια ή [οφείλει να] κινείται πέραν των ορίων [λογο-τεχνικών, ιδεο-λογικών ή και ηθο-πλαστικών]. Απάντηση δεν έχω δώσει ακόμα. Σε κάθε περίπτωση κι ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ποιητές και οι αναγνώστες επί του θέματος, η νέα μου ποιητική συλλογή «Οροθέσιον ή Υπερόριον;» δεν φιλοδοξεί να μεταπλάσει το βίωμα και την εμπειρία σε ψευδαισθήσεις/παραισθήσεις της μετάλλαξης της hard πραγματικότητας σε soft στίχους.
Τα ποιήματά μου δεν εξωραΐζουν το χθες, δεν ωραιοποιούν το σήμερα και προφανώς δεν υποκύπτουν στον πειρασμό να προβλέψουν το αύριο. Με άλλα λόγια δεν ψεύδονται.
Άλλωστε συχνά η πραγματικότητα –ακόμα και η λογοτεχνική τοιαύτη– υπερβαίνει τις σκέψεις του δημιουργού των στίχων, όσο κι αν αυτός θέλει να παίζει με το ασυνείδητο και τις φαντασιώσεις [τις δικές του και των άλλων].
Έχω σε πολλές ευκαιρίες δηλώσει ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου διανοούμενο και κυρίως δεν ανήκω στην –κατά Ντίνο Χριστιανόπουλο– κατηγορία των κουλτουριάρηδων. Επειδή λοιπόν δεν υπηρετώ κάποια ετερογένεια των σκοπών, ούτε επιθυμώ να ταυτισθώ με τα πρόσωπα των ποιημάτων μου, ούτε να μετατρέψω έναν ψυχικά, πάντοτε οδυνηρό, εσωτερικό μονόλογο σε δημόσιο διάλογο με μεταφυσικές ερμηνείες, αρνούμαι το ρόλο του maître à penser, δηλαδή του χειριστή συνειδήσεων ή του κήρυκα της διάκρισης του Σωστού/Λάθους.
Η ποίησή μου δεν αποτελεί ένα είδος «Άνοιξε Σουσάμι», όπου ο αναγνώστης θα βρεθεί ενώπιον μυθικών θησαυρών τέχνης και λόγου. Απλώς ελπίζω κάποιοι φίλοι να συνεχίσουν να με διαβάζουν και να με αγαπάνε, γι’ αυτό που είμαι, γι’ αυτά που περι-γράφω αλλά κυρίως για όσα καλά έχω διαπράξει στη ζωή μου.
Από τα «Προ-λογικά;»
Γιάννης Πανούσης, Αθήνα, 1/1/2022
| Τίτλος βιβλίου: | Οροθέσιον ή υπερόριον; | ||
|---|---|---|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ποιήματα | ||
| Εκδότης: | Εκδόσεις Ι. Σιδέρης | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Πανούσης Γιάννης Απ. (Συγγραφέας) | ||
| ISBN: | 9789600809138 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
| Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2022 | Διαστάσεις: | 21x12 |
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Ποίηση | ||
Πανούσης Γιάννης Απ.
Ο Γιάννης Απ. Πανούσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Μεγάλωσε στον Κολωνό και στον Λόφο Σκουζέ. Σπούδασε στη Νομική Αθήνας [πτυχίο], στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών [πτυχίο] κι αναγορεύθηκε διδάκτωρ στο Πουατιέ της Γαλλίας [1978].
Δίδαξε ως καθηγητής εγκληματολογικά μαθήματα στη Νομική του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης [1978-1997] και στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ [1997-2012]. Εξελέγη Πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης [1997] και βουλευτής ΔΗΜΑΡ [2012-14].
Έχει δημοσιεύσει 20 βιβλία και 300 άρθρα εγκληματολογικού/ σωφρονιστικού περιεχομένου και συμμετείχε σε δεκάδες νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και σε επιστημονικούς φορείς.
Με το ψευδώνυμο Γιάννης Απαρθινός έχει δημοσιεύσει 4 ποιητικές συλλογές [1975, 1977, 1978, 1984, εκδ. Διογένης] και μία [Μοιρόγραφτο] με το όνομά του [2018, εκδ. Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ] – συμμετέχει με 24 ποιήματα στο συλλογικό «4Χ4» [μαζί με Κ. Κρεμμύδα, Τρ. Κωτόπουλο και Ν. Φωτόπουλο] [εκδ. Α-Ω, 2021].
Έχει εκδώσει ένα θεωρητικό βιβλίο Δίκαιο και άδικο, αθώοι και ένοχοι, Καλό και Κακό στην αστυνομική μυθοπλασία [εκδ. Παπαζήσης, 2021], καθώς και ένα βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα Ο Φάνης Κρέμος ανα-λύει κι επι-λύει αστυνομικά αινίγματα [εκδ. Κύφαντας, 2021].
(Πηγή: "Εκδόσεις Ι. Σιδέρης", 2022)
Άλλα έργα του συγγραφέα:
- Το πλοίο δεν έπιασε λιμάνι (2022)
- Δίκαιο και άδικο, αθώοι και ένοχοι, καλό και κακό στην αστυνομική μυθοπλασία (2021)
- Ο φόβος της "αριστείας" (2018)
- Μοιρόγραφτο (2018)
- Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο (2014)
- Το χρονολόγιο ενός εγκληματολόγου (2014)
- Κοινωνιολογία και κοινωνικός μετασχηματισμός στη σύγχρονη Ελλάδα (2013)
- Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα (2012)
- Ο εγκληματίας στο έργο του Ντοστογιέφσκι (2012)
- Όψεις της νέας παρακολούθησης (2010)
- Ένοχοι και ενοχές (2010)
- Οπαδική βία και άλλες πτυχές της βίας στον αθλητισμό (2010)
- Φυσιογνωμική: Μια σύγχρονη εγκληματολογική προσέγγιση (2009)
- Ο νόμος πλαίσιο για τη δομή και λειτουργία των πανεπιστημίων (2009)
- Ανάλεκτα 2008 (2009)
- Στρατηγική για την ελληνική ανώτατη εκπαίδευση (2009)
- Εγκληματολογικοί ανα-στοχασμοί (2009)
- Ο κύκλος της κακοποίησης (2008)
- Εγκληματολογικές επιστήμες και αστυνομικό μυθιστόρημα (2008)
- Ποιος έχει τα πρωτεία του λόγου: οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι; (2008)
- Καθ' υπερβολήν: χρήσεις και καταχρήσεις (2008)
- Οικοεγκλήματα (2008)
- Τέχνη, πολιτισμός, παγκοσμιοποίηση (2008)
- Η δημοκρατία στα ακραία όριά της (2007)
- Φυσιογνωμική. Μια σύγχρονη εγκληματολογική προσέγγιση (2007)
- Η μεταρρύθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου (2007)
- Η εγκληματολογία στην Ελλάδα σήμερα (2007)
- Εγκληματογενείς και εγκληματογόνοι κίνδυνοι (2007)
- Η μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής (2007)
- Μέσα μαζικής ενημέρωσης και σύγχρονα προβλήματα (2006)
- Το παιδί και τα δικαιώματά του (2006)
- Εγκληματολογικές επιστήμες και αστυνομικό μυθιστόρημα (2006)
- Ασφάλεια και δικαιώματα στην κοινωνία της διακινδύνευσης (2005)
- Η δίκη της 17 Ν από τις στήλες των εφημερίδων (2005)
- Ο νόμος πλαίσιο για τη δομή και λειτουργία των πανεπιστημίων (2004)
- Έστιν ουν δίκης οφθαλμός ή η δίκη κατέστη μονόφθαλμος; (2004)
- Περί εγκληματ(ι)ών λόγος και αντίλογος (2004)
- Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα 2003 (2003)
- Φυσιογνωμική (2003)
- Η εγκληματολογία στην εποχή της αβεβαιότητας - χάος, διακινδύνευση & έγκλημα (2003)
- Ο υπο-θετικός εγκληματίας (2003)
- Η ποιητική του φυλακισμένου χώρου (2002)
- Σωφρονιστικοί κανόνες (2002)
- Το έγκλημα του φτωχού και η φτώχεια ως "έγκλημα" (2002)
- Παραγωγικότητα, απασχόληση και τεχνολογική εκπαίδευση (2001)
- Κείμενα για την αστυνομία και την αστυνόμευση (2001)
- Νέες τεχνολογίες και παλαιοί φόβοι στο σχολικό σύστημα (2001)
- Νέα - ζειν (2001)
- Σωφρονιστικοί κανόνες (2000)
- Θεμελιώδη ζητήματα της εγκληματολογίας (2000)
- Φυσιογνωμική (2000)
- Αθλητισμός και μέσα μαζικής επικοινωνίας (1999)
- Το περιθώριο στην κοινωνία του 2000 μ.Χ. (1999)
- Εργαστήριο εγκληματολογικών επιστημών Νομικής Σχολής Δ. Π. Θράκης (1999)
- Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα 1999-2000 (1999)
- Παιδείας τροπές, εντροπές, εκτροπές (1996)
- Το μήνυμα στην εγκληματολογία (1995)
- Aspects juridiques du travail obligatoire dans les prisons helleniques (1994)
- Πεπραγμένα επταετίας 1987-1993 (1994)
- Θυματολογικά κείμενα (1994)
- Κείμενα αντεγκληματικής πολιτικής (1993)
- Παν/πολιτικά (1993)
- Έγκλημα και τοπική κοινωνία (1993)
- Το τέλος μιας πανεπιστημιακής εποχής (1991)
- Το έγκλημα πέραν της εγκληματο-λογικής ανάλυσης και ερμηνείας (1991)
- Εγκληματολογικές έρευνες (1991)
- Διεθνή κείμενα για τα θύματα των εγκλημάτων (1991)
- Αντιλήψεις για τη βία στον αθλητισμό (1990)
- Études criminologiques (1990)
- Σύγχρονα θέματα εγκληματολογίας (1990)
- Το ζητούμενο στην εγκληματολογία (1988)
- Οραματισμοί για μιαν άλλη ανώτατη παιδεία (1985)
- Εισαγωγή στην εγκληματολογία (1983)
Δείτε επίσης:
Είδατε πρόσφατα:
