Δοκίμια στην εγελιανή φιλοσοφία της παιδείας
Πόσο αναγκαία είναι η επανεξέταση μερικών βασικών φιλοσοφικών παραδοχών γύρω από την ανθρώπινη φύση, σκέψη και πρακτική, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί κάποια βεβαιότητα, ή και η αλήθεια, για ένα παιδευτικό πρόγραμμα αυτοπραγμάτωσης; Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες από εκείνες τις ποιότητες που στηρίζουν ένα τέτοιο πρόγραμμα, ποιότητες όπως η διαλογικότητα, τα παιδευτικά παίγνια, η αμοιβαία αναγνώριση, η συμμετοχή στην ανασύσταση της κοινωνίας και του πολιτισμού; Πόσο σημαντική είναι η ανάγκη επαναπροσδιορισμού του ρόλου, του περιεχομένου και της αποστολής της ηθικής και πολιτικής παιδείας και της διαμόρφωσης ρεαλιστικών προσδοκιών για μια αξιόπιστη θεωρία που θα (επιδιώκει να) ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού, ακροβατώντας ανάμεσα σε και πέρα από το σχετικισμό και την απολυτοκρατία, τον πολιτισμικό φαταλισμό και την παγκοσμιοποιητική σύγκλιση διαφορετικών μορφών ζωής; Τέτοιου είδους ερωτήματα θέτει στη φιλοσοφική θεωρία του περί παιδείας ο Hegel. Τα δοκίμια αυτού του τόμου ανταποκρίνονται σε αυτά τα ερωτήματα, άλλοτε αναδεικνύοντας τον εννοιολογικό ορίζοντα εντός του οποίου αυτά καθίστανται δυνατά και εύλογα και άλλοτε προκαλώντας τις εγελιανές προϋποθέσεις και απαντήσεις. Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι άγνωστα σε εμάς σήμερα και η εγελιανή θεωρία, πέρα από τις οποιεσδήποτε εσωτερικές εντάσεις της, εξακολουθεί να αποτελεί έναν πολύτιμο οδηγό στη συρρίκνωση, ή και την εξάλειψη, της ένδειας των δικών μας ιδεών περί παιδείας.
Τίτλος βιβλίου: | Δοκίμια στην εγελιανή φιλοσοφία της παιδείας |
---|
Εκδότης: | Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Καραβάκου, Βασιλική (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789600112092 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2009 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Παιδαγωγική |
Kant, Immanuel, 1724-1804
Ο Immanuel Kant γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1724 στο Καίνιξμπεργκ. Από το 1732 ως το 1740 μαθήτευσε στο κολλέγιο Fridericianum και το 1740 μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Καίνιξμπεργκ. Τυπικά εγγεγραμμένος στη Θεολογική σχολή, αφοσιώνεται κυρίως στη μελέτη της φιλοσοφίας και της φυσικής. Το 1747 δημοσιεύει το πρώτο του έργο: "Σκέψεις πάνω στην πραγματική αξιολόγηση των ζωτικών δυνάμεων". Από το 1747 ως το 1756 ο Kant εξασφαλίζει το βιοπορισμό του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον, ενώ το 1755 ο Kant αρχίζει να παραδίδει μαθήματα στο πανεπιστήμιο ως άμισθος υφηγητής. Δημοσιεύει ένα άρθρο πάνω στους σεισμούς, με αφορμή το σεισμό της Λισαβόνας, και τη Γενική ιστορία της φύσης και θεωρία του ουρανού, που αποτελεί την πιο σημαντική συμβολή του στο τομέα των φυσικών επιστημών. Από το 1760 ο Kant αρχίζει να παίρνει μέρος στα πιο επίμαχα προβλήματα του Διαφωτισμού. 1759: "Δοκίμιο σχετικά με τον οπτιμισμό", 1762: "Περί της ψευδεπίγραφης λεπτότητας των τεσσάρων συλλογιστικών σχημάτων". 1763: "Το μόνο δυνατό θεμέλιο για την απόδειξη της ύπαρξης του Θεού" και "Δοκίμιο για την εισαγωγή της έννοιας του αρνητικού μεγέθους στη φιλοσοφία", 1764: "Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου" και "Δοκίμιο σχετικά με τις ασθένειες του νου" 1766: "Ερμηνεία των ονείρων ενός οραματιστή μέσω των ονείρων της μεταφυσικής". Το 1770 o Kant αναγορεύεται τακτικός καθηγητής και καταλαμβάνει την έδρα της μεταφυσικής και της λογικής. Με την αναγόρευσή του αυτή θα δημοσιεύσει την περίφημη μελέτη "Περί της μορφής και των αρχών του αισθητού και του νοητού κόσμου". Μετά από 11 χρόνια δημοσιεύεται "Η κριτική του καθαρού λόγου" κείμενο δύσκολο και ο Kant δημοσιεύει το 1783 σε πιο προσιτή μορφή τα "Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική μεταφυσική" περιλαμβάνοντας τις κύριες ιδέες του "Καθαρού Λόγου". Με τα κείμενα "Τί είναι Διαφωτισμός;" και "Ιδέα μιας καθολικής ιστορίας από κοσμοπολίτικη άποψη" το 1784 ο Kant αρχίζει να παρεμβαίνει άμεσα στη διαμάχη γύρω από τη φιλοσοφία του διαφωτισμού. Την επόμενη χρονιά 1785 εμφανίζεται το πρώτο από τα μεγάλα έργα του, αφιερωμένα στην ηθική: "Θεμέλια της μεταφυσικής των ηθών". Μέχρι το θάνατό του το 1804 θα δημοσιεύσει μια πλειάδα έργων.