
Η τρίτη αυτή έκδοση αποτελεί αναθεωρημένη μορφή του συγγράμματος που πρωτοεκδόθηκε το 2000. Καθώς η έρευνα στο χώρο και στο χρόνο προχωρεί, κρίθηκε αναγκαίος ο εμπλουτισμός και εν μέρει η αναδιαμόρφωση του βιβλίου, ώστε να καλυφθούν τα σύγχρονα δεδομένα. Στη νέα χιλιετία ο ιστορικός επιστήμονας υιοθετεί τον εκδημοκρατισμό και τον εξανθρωπισμό της τοπικής και της προφορικής ιστοριογραφίας, αναδεικνύει τις αφανείς πλειοψηφίες και μειοψηφίες ως κινητήρια δύναμη του ιστορικού γίγνεσθαι και επαναπροσδιορίζει τους στόχους της ιστορίας. Η ιστορία δεν είναι πλέον η περιγραφή μιας εξέλιξης, που είναι μια έννοια δανεισμένη από τη βιολογία, ούτε η αποτύπωση μιας προόδου, που είναι έννοια ηθική, αλλά η ανάλυση των πολλαπλών μετασχηματισμών, ο εντοπισμός των ασυνεχειών με τη μορφή στιγμιαίων λάμψεων. Η σύγχρονη ιστορική πραγματικότητα και η αναπαράστασή της, όπως αυτή παράγεται και αναπαράγεται από τους καλλιτέχνες, τους λαούς και τις κοινωνικές ομάδες, βεβαιώνουν ότι η ιστορία του πολέμου και της βίας δεν τελειώνει, αλλά "εμφανίζεται σαν μακάβριο βεγγαλικά στη βασιλεύουσα της νεωτερικότητας". Οι αλλαγές στην ιστορία έχουν δρομολογηθεί προς την αλλαγή των πολεμικών μέσων, αλλά όχι προς τη βελτίωση του ιστορικού γίγνεσθαι, την απουσία της ανισότητας και της εκμετάλλευσης. Η τέχνη σε κάθε μορφή της αποτελεί μια πολιτισμική δύναμη και κάθε πολιτισμική αλλαγή ή επανάσταση συνυφαίνονται με την πολιτική αλλαγή και την πολιτική επανάσταση. Στην ιστορική έρευνα το εικαστικό έργο ως ιστορική μαρτυρία, η οποία έχει υποβληθεί σε εξωτερική και εσωτερική κριτική συνιστά ένα ποιοτικό και συμβολικό υλικό, το οποίο μετά τη συνομιλία με τους δημιουργούς αποκαλύπτει τις σχέσεις της τέχνης με την τεχνική στη διπλή κλίμακα κάθετα και οριζόντια ως έμπνευση και ως δεξιότητα. Στα έργα που καταγράψαμε για τους Θρακιώτες είναι εμφανής ο διάλογος των καλλιτεχνών με την ιστορία, με το δέκτη, με τη δημόσια τέχνη και με τον ιστορικό τόπο. Η τέχνη κάθε εποχής τείνει να εξυπηρετεί τα ιδεολογικά συμφέροντα της ηγεμονικής τάξης και κουλτούρας και κατ' ακολουθία οι τρόποι όρασης και παρατήρησης του κόσμου καθορίζονται από τη στάση απέναντι στην ιδιοκτησία και στην ανταλλαγή. Οι εικαστικές μαρτυρίες ως ιστορική πηγή συμβάλλουν στην αναζήτηση για τους τρόπους με τους οποίους ορίζεται το "έθνος σε συνάρθρωση και σε αντιδιαστολή με άλλα υπαλλακτικά συλλογικά προτάγματα, όπως εκείνο που απορρέει από τον οικουμενιστικό διεθνισμό από τη μία και από τις μειονότητες από την άλλη μεριά". Σ' αυτή τη διάστασή του το πλούσιο ιστορικό υλικό που εντοπίζουμε μπορεί να αξιοποιηθεί από τη σύγχρονη έρευνα και από τη διδακτική της ιστορίας, συνταιριάζοντας το παραδοσιακό εθνικό παρελθόν με το σύγχρονο αίτημα για "καθαρότερη επίγνωση του χαρακτήρα και των συντελεστών του ιστορικού γίγνεσθαι, πέρα από μυθοπλασίες και αυταπάτες".
Τίτλος βιβλίου: | Θράκες | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Ιστορική καταγραφή και ιστορική ανάγνωση των εικαστικών μαρτυριών για τη συμμετοχή τους στον αγώνα του 1821: Συμβολή στην εικονογραφία του αγώνα και στη διδακτική της τοπικής ιστορίας | ||
Εκδότης: | Σταμούλης Αντ. | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Βαμβακίδου, Ιφιγένεια (Συγγραφέας) | ||
ISBN: | 9789608353121 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Σειρά εκδότη: | Ιστορία | Σελίδες: | 426 |
Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2003 | Διαστάσεις: | 24x17 |
Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
Καβάφης Κωνσταντίνος Π.
Γεννήθηκε το 1863 και πέθανε το 1933, την ημέρα των γενεθλίων του (29 Aπριλίου), στην Aλεξάνδρεια της Aιγύπτου. Στην ίδια αυτή πόλη έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του -εκτός από μια παιδική εξαετία στην Aγγλία, μιαν εφηβική υπερδιετία στην Kωνσταντινούπολη, και λιγοστά ταξίδια μεταγενέστερα, από τα οποία τα σπουδαιότερα, αλλά ολιγοήμερα, έγιναν με προορισμό την Aθήνα: το τελευταίο τους σχετίζεται με την περιπέτεια της υγείας, που τελικά οδήγησε τον Kαβάφη στον τάφο. Γόνος οικογένειας μεγαλεμπόρων που ξέπεσε, ο Kαβάφης ζήτησε στα νιάτα του να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και "να μπει στα πολιτικά", "μα τα παραίτησεν" για να να προσληφθεί τελικά, στα 29 του χρόνια, και να υπηρετήσει επί μια 30ετία (μέχρι το 1922) ως έμμισθος υπάλληλος "εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το Yπουργείον των Δημοσίων Έργων της Aιγύπτου", όπως ο ίδιος προσδιόρισε τη βιοποριστική του εργασία σ' ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμά του. Eξωτερικά τουλάχιστον, η ζωή του Kαβάφη κύλησε μοναχική, "τακτοποιημένη και πεζή", και "θεαματικά και φοβερά" δεν είχε. Aξιομνημόνευτες ίσως είναι μερικές ιδιορρυθμίες της ζωής του, όπως ότι ποτέ δεν έβαλε το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του, και φώτιζε με τα θρυλικά κεριά· ή ότι άφησε πεθαίνοντας μικρή αλλά όχι ασήμαντη περιουσία, καθώς και ένα συναφές μνημόνιο για τις χρηματιστηριακές δραστηριότητες -κυρίως όμως ένα ποιητικό Aρχείο τακτοποιημένο με τη φροντίδα άριστου υπαλλήλου, έτοιμο να δεχθεί τους μελετητές του έργου του. Tέλος είναι πασίγνωστη η ερωτική του ιδιαιτερότητα: τον υποπτεύονταν (κι άλλοι πάλι είσαν ή είναι βέβαιοι) για την ομοφυλοφιλία του, ενώ ο K.Θ. Δημαράς έγραψε για την "μονήρη ικανοποίηση". Δεν πρέπει ωστόσο να παραλειφθεί και μια άλλη φημολογία, κατά την οποία ο Aλέκος Σεγκόπουλος, θαυμαστής της ποίησης και βασικός κληρονόμος της διαθήκης, υπήρξε γιος του Kαβάφη. Aν κάτι εντυπωσιάζει στη ζωή του, είναι ότι αφοσιώθηκε απόλυτα στο έργο του. Tην ίδια εκείνην αφοσίωση υποδηλώνει και η εκδοτική ιδιοτυπία του: μολονότι δημοσίευε τακτικά, ποτέ ο Kαβάφης δεν εξέδωσε δικό του βιβλίο, παρά τύπωνε τα ποιήματά του σε μονόφυλλα που τα συνένωνε, και στη συνέχεια εκείνες τις αυτοσχέδιες "συλλογές" (άλλες χρονολογικές, άλλες με θεματική σειρά των ποιημάτων) τις ενεχείριζε στους γνωστούς και φίλους ή τις έστελνε στους ενδιαφερόμενους που ζητούσαν να γνωρίσουν το έργο του. Tα 154 ποιήματα, το επίσημο ποιητικό σώμα, τυπώθηκε πρώτη φορά το 1935 στην Aλεξάνδρεια, σε πολυτελή έκδοση που την φρόντισαν οι κληρονόμοι του Kαβάφη. Tο έργο αποκαταστάθηκε φιλολογικά με τη γνωστή δίτομη έκδοση του "Ίκαρου" που επιμελήθηκε ο Γ.Π. Σαββίδης το 1963. Στο ελλαδικό αναγνωστικό κοινό ο Kαβάφης έγινε γνωστός με το ιστορικό άρθρο του Γρ. Ξενόπουλου στο περιοδικό "Παναθήναια" (1903), ενώ στο αγγλόφωνο κοινό τον πρωτοσύστησε (1919) ο Άγγλος μυθιστοριογράφος και φίλος του, E. M. Φόρστερ. Aπό τότε μέχρι σήμερα συντελέσθηκε η πανελλήνια και παγκόσμια, πλέον, αναγνώριση του έργου του, που έχει μεταφραστεί σε πολλές σύγχρονες φιλολογίες. Έμπρακτη εξάλλου αναγνώριση αποτελεί και το ότι ο μεγάλος ομότεχνός του, ο Mπέρτολτ Mπρεχτ, έγραψε και δημοσίευσε στα 1953 ένα ποίημα που ολοφάνερη πηγή του έχει τους καβαφικούς "Tρώες".
(Πηγή: "K.Π. Kαβάφης: επίσημος, κρυμμένος και ατελής", "Eρμής",1995)
- Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες (2023)
- Τα αποκηρυγμένα (2023)
- Τα ερωτικά (2023)
- Η τρεχάμενη ηθική (2022)
- Valitut runot (2022)
- Το όνειρο του Πλάτωνα (2022)
- Ποιήματα (2020)
- Τα ποιήματα (2020)
- Poems (2019)
- Poesie scelte (2019)
- Το κρυφό σημειωματάριο των ποιητών 3 (2019)
- Ο έρωτας του Καβάφη (2018)
- Κ. Π. Καβάφης : Εκόμισα εις την τέχνην (2018)
- Σημειώματα ποιητικής και ηθικής (2017)
- Notes de poétique et de morale (2017)
- Ποίηματα (2016)
- Τα ποιήματα (2015)
- Choix de poèmes (2015)
- Ημερολόγιο 2016, Δώδεκα και μισή πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή πώς πέρασαν τα χρόνια (2015)
- Κ. Π. Καβάφη: Το λεξικό παραθεμάτων (2015)
- Selected Poems (2014)
- Κ.Π. Καβάφης, Απόκρυφη ιστορία (2014)
- Στα 200 π.Χ. (2013)
- Τα αποκηρυγμένα (2013)
- Τα καλύτερα του Καβάφη (2013)
- Ποίηση (2013)
- Ας φρόντιζαν (2013)
- Απολείπειν ο θεός Αντώνιον (2013)
- Επέστρεφε / Γκρίζα (2013)
- Ιθάκη (2013)
- Επάγγελμα: Ποιητής (2013)
- Ένα μηδέν ένα, 101 Έλληνες ποιητές (2013)
- Φίλοι σε ελαφρήν απόκλιση (2013)
- Απκυρηγμένα (2013)
- Τα ποιήματα (2013)
- Κ. Π. Καβάφης (2013)
- Τα ποιήματα (2013)
- Ποιήματα (2012)
- Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2012 (2011)
- Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2012 (2011)
- Ποιήματα (2011)
- Χρόνος και τόπος (2011)
- Άπαντα (2010)
- Αυτό το αιματωμένο πράγμα (2009)
- Φερνάντο Πεσσόα, Κ. Π. Καβάφης (2009)
- Κ. Π. Καβάφης, 14 ποιήματα (2009)
- Ο Καβάφης του Θάνου Μικρούτσικου (2009)
- Τα ποιήματα (1897 - 1933) (2008)
- Ανέκδοτα και αποκηρυγμένα ποιήματα (2008)
- Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα (2008)
- Τα ποιήματα (2008)
- Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα (2008)
- Όταν οι άγγελοι περπατούν (2007)
- Ποιήματα (2007)
- Τα 154 ποιήματα (2007)
- Άπαντα τα δημοσιευμένα ποιήματα (2006)
- Ποιητική και εικαστική ανθολογία (2006)
- Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες... (2006)
- Ποιήματα (2005)
- Ποιήματα (2005)
- Λογοτεχνικό ταξίδι στο Βυζάντιο (2005)
- Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει (2004)
- Άπαντα ποιητικά (2004)
- Ο Γιάννης Τσαρούχης διαβάζει Καβάφη στο σπίτι του Ανδρέα Εμπειρίκου (2004)
- Amores (2004)
- Ποιήματα (2004)
- Άπαντα ποιητικά (2004)
- 153 και 1 ποιήματα (2004)
- Ποιήματα (2004)
- C. P. Cavafy: The Canon (2004)
- Ποιήματα (2004)
- Ανθολογία (2004)
- Ποιήματα (2003)
- Ποιήματα 1882-1932 (2003)
- Τα πεζά (2003)
- Ποιήματα (2003)
- Greece in Poetry (2003)
- Άπαντα τα ποιήματα (2003)
- Ποιήματα (2003)
- Poems (2003)
- Ποιήματα (2003)
- Πρώτο ταξίδι στην Ελλάδα (2002)
- Αυτόγραφα ποιήματα 1896-1910 (2002)
- Ποιήματα (2001)
- Τα ποιήματα (2001)
- Περιμένοντας τους βαρβάρους (2000)
- Τα ποιήματα (2000)
- A Greek Quintet (2000)
- Τα ποιήματα (2000)
- Άπαντα ποιητικά (1999)
- Άπαντα ποιητικά (1999)
- Modern Greek Poetry (1999)
- Ποιήματα εν όλω (1998)
- Ποιήματα (1997)
- Οι ψυχές των γερόντων (1996)
- Ποιήματα Β': 1919-1933 (1996)
- Ποιήματα Α': 1896-1918 (1996)
- Ποιήματα (1996)
- Επίσημος, κρυμμένος και ατελής (1995)
- Poèmes inédits 1882-1923 (1994)
- Ατελή ποιήματα 1918-1932 (1994)
- Κρυμμένα ποιήματα (1993)
- Εις το φως της ημέρας (1993)
- Ποιήματα (1990)
- Τα ποιήματα (1990)
- Τα ανέκδοτα ποιήματα (1990)
- Τα αποκηρυγμένα ποιήματα (1990)
- Ποιήματα (1984)
- Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες (1983)
- Ανέκδοτα σημειώματα ποιητικής και ηθικής (1983)
- Άπαντα (1982)
- Άπαντα (1982)
- Άπαντα (1982)
- Άπαντα (1982)
- Επιστολές στον Μάριο Βαϊάνο (1979)
- Άπαντα ()
- Ποιήματα ()
- Άπαντα ()
- Ποιήματα ()
- Ποιήματα ()
- Ποιήματα ()
- Άπαντα ()