Ο σωσίας
Στον "Σωσία", ο συγγραφέας καταδύεται στον ψυχικό κόσμο του δημόσιου υπαλλήλου Γκολιάτκιν (που μας φέρνει στο μυαλό τον βιβλικό Γολιάθ). Ο ήρωάς μας θέλει να "τραβάει τον δρόμο του", αλλά και θέλει να "μη διαφέρει καθόλου απ' τους άλλους ανθρώπους". Διχάζεται: ο πραγματικός Γκολιάτκιν εμμένει στην ιδιαιτερότητά του, ο σωσίας του υποτάσσεται στον γενικό κομφορμισμό, γίνεται ίδιος με τους άλλους ανθρώπους. Ο Ντοστογιέφσκι περιγράφει αριστοτεχνικά τη σύγκρουση των δύο στάσεων, την έκφρασή τους στη ζωή του ήρωα, την τραγική κατάληξη...
| Τίτλος βιβλίου: | Ο σωσίας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ένα ποίημα της Αγίας Πετρούπολης |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Двойник. Петербургская поэма (The Double: A Petersburg Poem) |
|---|
| Εκδότης: | Νησίδες |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Dostojevskij, Fedor Michajlovic, 1821-1881 (Συγγραφέας)
Τομανάς, Βασίλης (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789608263017 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2002 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
|---|
Kerenyi, Carl, 1897-1973
Ο Καρλ Κερένυι (Τιμοσοάρα Ρουμανίας, 1897- Ζυρίχη Ελβετίας, 1973) ήταν Ούγγρος (Σουαβός) καθηγητής κλασικών σπουδών, μελετητής της ιστορίας των μύθων και της θρησκείας. Ασχολήθηκε με τη σύγχρονη μελέτη της Ελληνικής μυθολογίας, διδάσκοντας αρχικά στα Πανεπιστήμια του Σέγκεντ και του Πεκς στην Ουγγαρία. Το 1943, εξαιτίας των πιέσεων που εντάθηκαν από τον ναζισμό στην Ουγγαρία, κατέφυγε στην Ελβετία, αρχικά με διπλωματικό status και στη συνέχεια ως πολιτικός πρόσφυγας. Υπήρξε λέκτορας του Ινστιτούτου Κ. Γ. Γιουνγκ και εκδότης της σειράς Albae Vigiliae στη Ζυρίχη, με θέματα σχετικά με την αρχαία μυθολογία και τέχνη. Μετά τον πόλεμο δίδαξε ουγγρική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Ωστόσο, το 1946 δέχθηκε μια σειρά από επιθέσεις στην πατρίδα του που έθεταν σε αμφισβήτηση τόσο τις δημοκρατικές του αρχές όσο και την επιστημονική του ακεραιότητα. Το 1947 ταξίδεψε στην πατρίδα του για να μιλήσει με την ευκαιρία της ανακήρυξής του ως μέλους της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, ωστόσο οι προειδοποιήσεις του κομμουνιστικού καθεστώτος τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη Βουδαπέστη. Το 1962 έλαβε την Ελβετική υπηκοότητα. Απεβίωσε στη Ζυρίχη στις 14 Απριλίου 1973, έχοντας γράψει τα σημαντικότερα έργα του στα Γερμανικά. Το 1989 ανακηρύχθηκε, μετά θάνατον, μέλος της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών. Η δεύτερη σύζυγός του, Μάγδα Κερένυι, ανέλαβε τη συγκεντρωτική έκδοση του έργου του μεταξύ των ετών 1966-1988 και 1994-1998.
