Πάμε στα νερά
Μνήμες από τη ζωή των Ελλήνων στην Αίγυπτο από το 1930 ως το 1960. Η μικρή ελληνική παροικία του Ζαγαζίκ, μιας πόλεως στο Δέλτα του Νείλου, και η στενή επαφή με τους Αιγυπτίους. Η διήγηση περνά από την ελληνική κοινότητα και τα εκπαιδευτήρια ως τις διομολογήσεις και το προσκύνημα στη Μέκκα καθώς και τις γιορτές του Ραμαζανιού, σκιαγραφεί τον Έλληνα μηχανικό για τις αρδεύσεις, τον παπά, τον Αιγύπτιο κουρέα, τα καφενεία, τις μικρές χαρές και τις λύπες, το χορό της κοιλιάς, τους Έλληνες και Αιγυπτίους γιατρούς, τους υπαίθριους κινηματογράφους.
Ακολουθεί η πνευματική κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια (Έλληνες και Αιγύπτιοι λογοτέχνες, φιλόσοφοι, καλλιτέχνες) με κεντρική αναφορά στο ελληνικό στοιχείο, με τα σχολεία, τα σωματεία και τις άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Εικόνες της Αλεξάνδρειας των μέσων του 20ού αιώνα από τη σκοπιά της νεολαίας με τις καθοριστικές εμπειρίες της. Η φάση της παρακμής του ελληνισμού καθώς και των άλλων ξένων παροικιών. Επίσης, προσωπικές μνήμες και εκτιμήσεις από το κίνημα της Μέσης Ανατολής του 1944.
Το σκηνικό αλλάζει στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Δεν είναι πια βιωματικές οι αναφορές, αλλά η διήγηση μεταβάλλεται σε πρωτότυπο δοκίμιο με επιστημονικές απαιτήσεις. Επιχειρεί έναν άλλο περίπλου της Αιγύπτου, με συγκροτημένη ανάλυση της ελληνικής παρουσίας, από τον 3ο π.Χ. ως τον 21 αιώνα, στα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, τη θρησκεία, από τότε που ο Αλέξανδρος χάραξε με τα άλφιτα το σχέδιο της Αλεξάνδρειας ως τις υμνωδίες που ανεβαίνουν σήμερα στους ουρανούς στην ελληνική γλώσσα από τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά. Στα θέματα περιλαμβάνονται το Μουσείο και η Βιβλιοθήκη, η πολιτισμική συνέχεια, οι φιλοσοφικές αναζητήσεις, οι νεοπλατωνικοί, η διάχυση της ελληνικής γλώσσας, ο χριστιανισμός, ο χείμαρρος των Αράβων, οι μεταφράσεις των ελληνικών κειμένων στην αραβική, οι Κόπτες.
Ηλιοπούλου Ιουλίτα
Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Γράφει ποίηση, δοκίμια και παραμύθια. Έχουν εκδοθεί πέντε ποιητικά της βιβλία: "Καλούς ενιαυτούς Μάρκο" (1987), "Δίγαμμα" (1992), "Ευχήν Οδυσσεί" (1997), "Από το ένα στο δύο" (2000),, "11 τόποι για 1 καλοκαίρι", (2006), δύο παιδικά παραμύθια: "Τι ζητάει ο Ζήνων;" (2004, Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου) και "Η Πράσινη Σκουφίτσα" (2008) καθώς και η μετάφραση στο έργο του P. E. Shelley "Υπεράσπιση της ποίησης" όλα από τις εκδόσεις "ύψιλον/βιβλία" καθώς και το δοκίμιο "Η κούκλα" (εκδ. Ίκαρος, 2008). Το 2000 έγραψε το λιμπρέτο στην όπερα του Γιώργου Κουρουπού "Το καράβι του έλατου", ενώ το 2002 το ποιητικό κείμενο στη λυρική τραγωδία "Ιοκάστη" του ίδιου συνθέτη που παρουσιάστηκε στο θέατρο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Τα παραμύθια της "Τι ζητάει ο Ζήνων;" και "Η Πράσινη Σκουφίτσα", σε μουσική Άλκη Μπαλτά και Γιώργου Κουρουπού, αντίστοιχα, παρουσιάστηκαν στην Αθήνα και αλλού. Παράλληλα με την ποίηση γράφει δοκίμια, μελετά το έργο του Οδυσσέα Ελύτη και έχει πραγματοποιήσει πολλές ομιλίες γι' αυτό. Επίσης, επιμελείται εκδόσεις βιβλίων. Επί δεκατρία χρόνια συνεργάστηκε με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη στη δημιουργία προγραμμάτων λόγου και μουσικής. Με τον Σπύρο Σακκά και τον Γιώργο Κουρουπό παρουσιάζουν μουσικά προγράμματα βασισμένα στην ποίηση. Ένα από αυτά, αφιερωμένο στην ποίηση του Ελύτη, κυκλοφόρησε σε CD-βιβλίο με τίτλο "Με το λύχνο του άστρου" (εκδ. "ύψιλον/βιβλία").
