Ο σωσίας
Οι τοίχοι της μικρής καμαρούλας του τον κοίταζαν με ύφος γνώριμου προσώπου -τοίχοι σκονισμένοι, τοίχοι με πράσινο ακάθαρτο χρώμα, καπνισμένοι- καθώς και ο κομός του από ακαζού, οι καρέκλες του από ξύλο μίμηση ακαζού, το κόκκινο βαμμένο τραπέζι του, το τούρκικο ντιβάνι του από κόκκινο μολέσκιν με τα πρασινωπά λουλουδάκια, όπως και τα ρούχα του, που τα έβγαλε χτες βιαστικά - βιαστικά και τα έριξε μ' αφροντισιά στο ντιβάνι.
Τέλος, το γκρίζο φθινοπωρινό φως, θλιμμένο και μουντό, μπήκε στο δωμάτιό του, ανάμεσα από το θαμπό παράθυρο, με τόση κακία και με μορφασμό τόσο πικρό, ώστε δεν του έμεινε πια καμιά αμφιβολία του κυρίου Γκολιάντκιν· δεν βρισκότανε σε φαντασμαγορικό βασίλειο, μα στην Πετρούπολη, στην πρωτεύουσα, στην οδό Σεστιλαβοτσνάια, στο τέταρτο πάτωμα ενός πελώριου σπιτιού και στο διαμέρισμά του.
Collodi, Carlo, 1826-1890
Το πραγματικό του όνομα ήταν Κάρλο Λορεντσίνι, γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 24 Νοεμβρίου 1826 και πέθανε στην ίδια πόλη στις 26 Οκτωβρίου 1826, σε ηλικία 64 ετών. Έζησε στην περίοδο της ιταλικής ανασυγκρότησης, υπερασπίστηκε την προσάρτηση της Τοσκάνης στο Πιεμόντε και πήρε το ψευδώνυμο Κολόντι από ένα χωριό της Μπρέσια, όπου είχε γεννηθεί η μητέρα του. Αρχειοφύλακας και δημοσιογράφος κυκλοφόρησε δύο εφημερίδες, έγραψε κωμωδίες και μυθιστορήματα και αφοσιώθηκε στην παιδική λογοτεχνία, παρουσιάζοντας παλιά παραμύθια. Έγραψε εκπαιδευτικά βιβλία που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, αλλά η φήμη του οφείλεται αποκλειστικά στον Πινόκιο που δημοσιεύτηκε σε τεύχη της Εφημερίδας. Μεταφρασμένο σε όλες τις γλώσσες είναι το παραμύθι όλων των λαών και όλων των χωρών, και θεωρείται παγκοσμίως το αριστούργημα της παιδικής λογοτεχνίας.
