Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας (τ.1)
"Το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής είναι μία σημαντική επιτυχία, ένα έργο που συνδυάζει την κομψότητα της μορφής και τη διεισδυτικότητα της σκέψης με την εξαιρετική πυκνότητα στην ενημέρωση. Στα προτερήματα του βιβλίου συγκαταλέγεται η έμφαση που δίνεται στα λογοτεχνικά είδη και η παρουσίασή τους με λιτές και ακριβείς προσεγγίσεις, όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει με την πραγμάτευση της βιογραφίας ή ακόμη και ορισμένων μικρότερων λογοτεχνικών ειδών που πολύ συχνά παραμελούνται σε συναφή έργα.
Πολλές είναι οι αρετές του βιβλίου αυτού. Εξ ίσου με τις κύριες επιλογές ένας μεγάλος αριθμός λεπτομερών προσεγγίσεων αξίζουν τη μεγαλύτερη δυνατή επιδοκιμασία: η μετάβαση από την προφορική στη γραπτή παράδοση, η άψογη πραγμάτευση του ομηρικού ζητήματος... Από την αρχή ως το τέλος επιβεβαιώνεται ο σύγχρονος χαρακτήρας του έργου. Οι αναλύσεις που περιέχονται λαμβάνουν υπ' όψιν τα ερευνητικά πορίσματα των τελευταίων δεκαετιών για την εξέλιξη της ελληνικής λογοτεχνίας αποφεύγοντας συστηματικά τους δογματισμούς. Ένα έργο αναφοράς προορισμένο να διαρκέσει..."
| Τίτλος βιβλίου: | Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Saïd, Suzanne (Συγγραφέας)
Trédé, Monique (Συγγραφέας)
Le Boulluec, Alain (Συγγραφέας)
Τσιλιβερδής, Δημήτρης Δ. (Μεταφραστής)
Ξανθάκη - Καραμάνου, Γεωργία (Μεταφραστής)
Πόθου, Βασιλική (Μεταφραστής)
Ξανθάκη - Καραμάνου, Γεωργία (Επιμελητής)
Ξανθάκη - Καραμάνου, Γεωργία (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789600215076 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Δερματόδετο |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Αρχαία Ελληνική Γραμματεία | Σελίδες: | 427 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2001 | Διαστάσεις: | 25x18 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Φιλολογία > Αρχαίοι Ελληνες Συγγραφείς |
|---|
Nikolaj Velimirovic, Sveti, 1881-1956
Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ' όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια. Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια. Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).
