Για την αρχιτεκτονική
"Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν": -λάθος. Πιο καλά ( -πιο σωστά) θα ήτανε αν λέγαμε: -αγάπα τον εαυτό σου όπως οφείλεις να αγαπάς τον διπλανό σου. Τον συνάνθρωπο σου δηλαδή, που μαζί του φτιάχνεται μια ζωή ( -πιο λίγο ή πιο πολύ ευτυχισμένη) ακόμα και το ένα ή άλλο επάγγελμα, το ένα ή άλλο έργο.
Με άλλα λόγια: -και το οποιοδήποτε έργο που θέλει να είναι χρήσιμο και ωφέλιμο και παραγωγικό ( -οπότε και αληθινό) κι όταν χωρίς μιαν αρμονικά συγκροτημένη κοινωνική πραγματικότητα και η πιο αξιόλογη ατομική πρωτοβουλία θα έβγαινε άχρηστη και περιττή και κυριολεκτικά χαμένη.
(Από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ψυχάρης, Γιάννης Ν., 1854-1929
Γιάννης Ν. Ψυχάρης (1854-1929). Έλληνας φιλόλογος και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και γλωσσολογία στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης και στη Γερμανία γερμανική φιλολογία, καθώς και μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία. Καθηγητής της έδρας της νεοελληνικής γλώσσας στη Σχολή Ανωτέρων Σπουδών στο Παρίσι. Το 1904 διαδέχθηκε τον καθηγητή του Εμίλ Λεγκράν στην Διεύθυνση της Σχολής Ανατολικών Γλωσσών. Αγωνίστηκε για την καθιέρωση της δημοτικής σε επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους. Το 1886 ο Ψυχάρης ταξιδεύει στην Ελλάδα (ελεύθερη και σκλαβωμένη) και το 1888 γράφει το πεζογράφημα "Το ταξίδι μου". Μετά από "Το ταξίδι μου" δημοσίευσε μία σειρά από διηγήματα και μυθιστορήματα, και 6 τόμους με αναμνήσεις, κριτικές και επιστημονικές μελέτες, κάτω από το γενικό τίτλο "Ρόδα και μήλα".
