Η Φανφαρλό

Η εξαιρετική αυτή νεανική νουβέλα του Σαρλ Μπωντλαίρ (1821-1867), που γράφτηκε όταν ο ποιητής των "Ανθέων του κακού" ήταν 24 ετών περίπου, θεωρείται το πρώτο πραγματικό έργο της δημιουργίας του.
Η "Φανφαρλό" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 1η Ιανουαρίου 1847 με ψευδώνυμο και αναδημοσιεύτηκε με το πραγματικό όνομα του ποιητή το 1849.
Το αφήγημα, πέρα από τις αισθητικές και ηθικολογικές διαστάσεις του, παρουσιάζει ένα αδιαμφισβήτητο αυτοβιογραφικό ενδιαφέρον. Ο Μπωντλαίρ διευκρίνιζε σχετικά: "Δεν είχα άλλη δουλειά απ' το ν' αλλάξω τα ονόματα και να τονίσω τις λεπτομέρειες".
Η "Φανφαρλό" παρουσιάζει ένα μείγμα προσωπικών εμπειριών και αναφορών στη λογοτεχνία της εποχής (Μπαλζάκ). Από το παιχνίδι της μοιχείας και των περίπλοκων ερωτικών χειρισμών, προκύπτει ένα κείμενο όλο τραγική ειρωνεία που δείχνει ότι η μίμηση του πάθους συχνά καταλήγει στη δραματική βίωσή του.
Τίτλος βιβλίου: | Η Φανφαρλό | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Νουβέλα | ||
Τίτλος πρωτότυπου: | La Fanfarlo | ||
Εκδότης: | Άγρα | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Baudelaire Charles (Συγγραφέας) Δαλακούρα, Βερονίκη (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | 9789603251736 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Σειρά εκδότη: | Ξένη Λογοτεχνία | Σελίδες: | 101 |
Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 1996 | Διαστάσεις: | 18x12 |
Σημείωση: | Επιλεγόμενα: Βερονίκη Δαλακούρα. | ||
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
Baudelaire Charles
O Charles Baudelaire γεννήθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1821. Σε ηλικία έξι χρονών πεθαίνει ο πατέρας του και η μητέρα του ξαναπαντρεύεται τον Jacques Aupick κι αυτό χαλάει την ήρεμη ζωή του. Η οικογένεια μετακομίζει στη Λυών το 1832 και επιστρέφει στο Παρίσι το 1836. Ο Κάρολος παραμένει εσωτερικός στη Λυών στο κολέγιο Louis-le-Grand, από όπου αποβάλλεται για απειθαρχία, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να αποφοιτήσει το 1839. Mόνο η λογοτεχνική εργασία τον ενδιαφέρει. Ο ακράτητος δανδισμός του ανησυχεί την οικογένειά του, που τον στέλνει κοντά σε έμπιστό της καπετάνιο να κάνει τον γύρο του κόσμου, μήπως και συνετισθεί. Μετά τα νησιά Maurice, και Βourbon, διασχίζει τις Ινδίες. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, το 1842, συνδέεται με τη Jeanne Duval. Συναντά τους Balzac, Nerval, Theophille Gautier, Theodore de Bauville. Δεν καταφέρνει να εκδώσει τα πρώτα του άρθρα και δημιουργεί τέτοια χρέη, που τον οδηγούν σε καταδίκη το 1844 (σε ηλικία 24 χρόνων) -κάτι που δεν συγχωρεί στη μητέρα του, παρά μόνο μετά το θάνατο του στρατηγού Jacques Aupick το 1857.
Δημοσιεύει τα πρώτα του έργα στο "Salon de 1845", "Salon de 1846", - La Fanfarlo- 1847, συνεργάζεται με τα περιοδικά "Τintamarre", "Corsaire-Satan", "Messager", "Monde literaire", "Artiste", με ποιήματα και ποικίλα δοκίμια.
Από το 1851 αρχίζει να μεταφράζει Edgar Poe. Το 1857 εκδίδει τα "Άνθη του κακού" όπου έξι από αυτά στηλιτεύονται από τη δικαιοσύνη.
Η υγεία του είναι εύθραυστη αλλά η λογοτεχνική του δραστηριότητα μεγάλη. Κατά τη διαμονή του στο Βέλγιο επιδεινώνεται η υγεία του, μαζί με τις ατυχίες του. Στην επιστροφή μαζί με τη μητέρα του στο Παρίσι, πεθαίνει τον Αύγουστο του 1867 σε ηλικία 46 ετών.
- Οι τεχνητοί παράδεισοι (2022)
- Η φανφαρλό (2021)
- Τα άνθη του κακού (2021)
- Τα άνθη του κακού (2021)
- Έντγκαρ Άλαν Πόε (2020)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2019)
- Ο καταραμένος ποιητής (2019)
- Τα άνθη του κακού (2019)
- Τα άνθη του κακού (2018)
- Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής (2018)
- Περί χρήματος (2017)
- Ο κύκλος των καταραμένων ποιητών (2017)
- Άνθη του κακού (2017)
- Ο παράδεισος των γάτων (2016)
- Τα άνθη του κακού (2013)
- Ανθολόγιο γαλλικής λυρικής ποίησης (2011)
- Τα άνθη του κακού (2009)
- Εγκώμιο του μακιγιάζ (2009)
- Τα άνθη του κακού (2009)
- Ανθολογία γαλλικής ποίησης (2009)
- Τεχνητοί παράδεισοι (2008)
- Κ. Γ. Καρυωτάκης: πεζά και μεταφράσεις (2008)
- Σκιές στο φως (2008)
- Λίγα από τα άνθη του κακού (2008)
- Όταν οι άγγελοι περπατούν (2007)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2007)
- Μπωντλαίρ (2007)
- Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ και ο Τανχόιζερ στο Παρίσι (2007)
- Άνθρωποι και γάτες (2006)
- 20 πεζά ποιήματα (2005)
- Δεκαπέντε ποιήματα (2005)
- Αισθητικά δοκίμια (2005)
- Το εντευκτήριον (2004)
- Έμπνευση και δημιουργία (2004)
- Τα όρια του σώματος (2004)
- Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει (2004)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2001)
- Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις πλαστικές τέχνες (2000)
- Προς νέους συγγραφείς και μεταφραστές (2000)
- Αποφθέγματα παρηγοριάς για τον έρωτα. Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής (2000)
- Άνθη του κακού (2000)
- 25+6 ποιήματα (1998)
- Εγκώμιο του μακιγιάζ (1998)
- Ανθολογία του μαύρου χιούμορ (1996)
- Κούκλες και παιχνίδια (1996)
- Οι μεταφράσεις του Κ. Γ. Καρυωτάκη (1994)
- Αισθητικές περιέργειες (1991)
- Μήτσος Παπανικολάου: Μεταφράσεις (1987)
- Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση (1986)
- Ποιήματα άλλων καιρών και άλλων τόπων (1980)
- Τα άνθη του κακού ()