Ελληνομουσείον: Νεοελληνικά ξυλόγλυπτα (τ.3)
Η σειρά "Ελληνομουσείον" διευρύνθηκε με αυτόν τον τόμο, στον οποίο θησαυρίζεται η ελληνική ξυλογλυπτική. Η λαϊκή τέχνη και η νεοελληνική χειροτεχνία προσεγγίζονται ως μάθημα αυτογνωσίας του λαού μας και ως αισθητική απόλαυση των έργων που συνθέτουν έναν πραγματικό ύμνο
στο μεράκι και τη φαντασία της ρωμιοσύνης. Η εμπειρική έρευνα του συγγραφέα διήρκεσε από το 1975 έως το 1980. Η συγκέντρωση του υλικού αυτής της εργασίας λειτουργεί σήμερα ως "κιβωτός μνήμης" και προσφέρει χρήσιμα πορίσματα για την εθνική προβολή, την αισθητική παιδεία, την δημιουργία, την οικονομία κ.λ.π. Κυρίως όμως, προτρέπει για μια άλλη θεώρηση στο χώρο της τέχνης.
Σβορώνος, Νίκος Γ.
Ο Νίκος Σβορώνος γεννήθηκε το 1911 στη Λευκάδα και πέθανε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάσθηκε στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών. Πήρε μέρος στην αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ.
Το 1945, χάρις τις ενέργειες του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Οκτάβ Μερλιέ και με υποτροφία της Γαλλικής Δημοκρατίας, κατέφυγε στη Γαλλία μαζί με άλλους αριστερούς διανοούμενους. Το 1955 του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και το 1961 απέκτησε τη γαλλική.
Το 1962 απέκτησε το doctorat τρίτου κύκλου και το 1975 ανακυρήχθηκε Docteur es Lettres της Σορβόννης.
Εργάσθηκε στο CNRS και δίδαξε ως διευθυντής σπουδών στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (IV Section) ιστορία των θεσμών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Μετά την πτώση της δικτατορίας δίδαξε στα πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Κρήτης, διετέλεσε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, και ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
