Η ανάσα τους πίσω μας
"Υπάρχουν κάποια θέματα, κάποιες ερωτήσεις που δεν πρέπει να διατυπωθούν ποτέ. Θέματα που δεν πρέπει να θίγονται. Η Μαμά μου μού έμαθε να μη ρωτάω άχρηστα πράγματα. Της αρέσει πολύ όταν κάνω ερωτήσεις. Απλά δεν πρέπει να ρωτώ αυτά που τη διαλύουν. Όταν διαλύεται η Μαμά μου, πέφτει ανήμπορη. Δεν μπορεί να μας υπερασπιστεί. Δεν μπορεί να τους δώσει ένα καλό μάθημα. Τότε μπορούν να μας πιάσουν.
"Είμαι σίγουρη πως τρέχουν ξοπίσω μας σαν κυνηγόσκυλα" λέει η Μαμά μου.
Εκεί που λέμε, γλιτώσαμε απ' αυτούς, μας ξέχασαν... να τοι πάλι.
Τις περιόδους που η Μαμά μου διαλύεται πρέπει να κρυβόμαστε, πρέπει να μην τραβάμε την προσοχή. Γιατί Εκείνες τις Ώρες δεν είναι σε θέση να μας προστατέψει.
Εγώ δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Αντιθέτως, δεν πρέπει να κάνω το οτιδήποτε. Δεν πρέπει να βλέπω τίποτα, να ακούω τίποτα.
Η Μαμά μου διαθέτει ένα εσωτερικό ρολόι. Όταν έρθει η ώρα να φύγουμε απ' το ξενοδοχείο, πρέπει να πεταχτούμε σαν ελατήρια. Δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με το χρόνο, με τα εισιτήρια, με τα δρομολόγια...
Η Μαμά μου λέει πως αυτές τις στιγμές ο χρόνος κάνει "τικ-τακ", όπως ακριβώς η βόμβα που πρόκειται να εκραγεί. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκραγεί και να διαμελιστεί σε κομμάτια, να διασκορπιστεί παντού.
Αισθάνομαι κι εγώ έτσι, επειδή έτσι λέει και έτσι αισθάνεται η Μαμά μου. Αισθάνομαι ό,τι αισθάνεται. Είμαστε μόνες, εγώ και η Μαμά μου. Δεν έχουμε κανέναν δίπλα μας. Δεν είχαμε και δεν θα έχουμε ποτέ κανέναν.
Δεν το λέει ακριβώς έτσι η Μαμά μου. Το λέει αγγλικά: "We are a unit. We are the Moon Unit".
Λέει πως είμαστε η Μονάδα της Σελήνης".
Στο μυθιστόρημα "Η ανάσα τους πίσω μας", η διάσημη Τουρκάλα ακτιβίστρια και συγγραφέας Περιχάν Μαγκντέν συνθέτει με τρόπο μοναδικό μία ιστορία την οποία χαρακτηρίζει όχι μόνο η γρήγορη πλοκή, αλλά και η προσωπική αναζήτηση.
Δύο γυναίκες -μητέρα και κόρη- διασχίζουν ολόκληρη την υφήλιο, αναζητούν κρυψώνα στην Ινδία, τη Νέα Υόρκη, τα τροπικά νησιά, το Λονδίνο, την Κωνσταντινούπολη, μόνες ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο και τον εαυτό τους.
Πόσο πίσω πρέπει να αφήσει κανείς το επώδυνο παρελθόν του και πόσο καλά χρειάζεται να κρυφτεί, για να ξεφύγει από τους δαίμονες -φανταστικούς ή πραγματικούς- που τον καταδιώκουν;
| Τίτλος βιβλίου: | Η ανάσα τους πίσω μας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Biz Kimden Kaçiyorduk Anne? |
|---|
| Εκδότης: | Μελάνι |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Mağden, Perihan (Συγγραφέας)
Τσοκώνα, Ιώ (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789606781841 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2010 | Διαστάσεις: | 21x13 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |
|---|
Δημουλίδου Χρυσηίδα-Χρύσα
Η Χρυσηίδα-Χρύσα Δημουλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες και ζει στην Αθήνα. Από το 1976 μέχρι και το 2000 εργάστηκε ως αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Την περίοδο 1984-1985 συνεργάστηκε με το τότε περιοδικό Discomoda In κάνοντας ρεπορτάζ για τις πιο γνωστές ντίσκο του κόσμου (Νέα Υόρκη, Ρώμη, Μιλάνο, Μόσχα, Άπω Ανατολή κ.α.), ενώ παράλληλα είχε τη δική της σελίδα, όπου έγραφε αυτοτελείς κωμικές ιστορίες, με τίτλο "Οι περιπέτειες της Εύας" που έθιγαν τα κακώς κείμενα της εποχής. Έχει ταξιδέψει σ' όλο τον κόσμο, γεγονός που την επηρέασε στην επιλογή των θεμάτων των βιβλίων της. Εμφανίστηκε στην ελληνική λογοτεχνία το Δεκέμβριο του 1997 και από τότε μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί δεκατέσσερα βιβλία της για ενηλίκους και τέσσερα παραμύθια για παιδιά. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Για το βιβλίο της "Μην πυροβολείτε τη νύφη" τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, και παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα, ενώ το βιβλίο της "Τα δάκρυα του Θεού" κυκλοφορεί και στη Βραζιλία. Για το βιβλίο της "Το φιλί του δράκου" ήταν υποψήφια για τα βραβεία "Γυναίκα της Χρονιάς 2007" του περιοδικού Life & Style. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου, γράφει σενάρια, στίχους, ποιήματα και δημιουργεί πίνακες κολάζ. Τα τελευταία χρόνια παρακολουθεί σεμινάρια με θέμα τη φιλοσοφία. Είναι φανατική φιλόζωος, οικολόγος και ακτιβίστρια, και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά.
